Ijob 37
1 Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.
Por lo cual también se estremece mi corazón y salta fuera de su lugar.
2 Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.
¡Escuchen atentamente el trueno de su voz y el estruendo que sale de su boca!
3 Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.
Suelta sus relámpagos por debajo de todo el cielo, que llegan hasta los confines de la tierra.
4 Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.
Tras ellos ruge su voz. Truena ʼEL con voz majestuosa, y aunque sea oída su voz, no los detiene.
5 Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.
ʼEL truena con voz maravillosa y hace cosas que no podemos comprender.
6 Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.
A la nieve dice: Cae a la tierra. También a la lluvia y al aguacero torrencial.
7 Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.
Así hace que todo hombre se retire, para que todos los hombres reconozcan su obra.
8 La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.
Las bestias se meten en lugar de descanso y permanecen en sus guaridas.
9 El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.
De su cámara viene la tormenta y el frío de los vientos del norte.
10 De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.
Por el soplo de ʼEL se forma el hielo y se congelan las amplias aguas.
11 La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.
Carga de humedad la densa nube. Dispersa las nubes con sus relámpagos,
12 Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:
que giran según su designio para cumplir sus órdenes sobre la superficie de la tierra habitada.
13 Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.
Las hace venir, unas veces como azote, otras, a favor de su tierra y otras por misericordia.
14 Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.
Oh Job, escucha esto. Detente y considera las maravillas de ʼEL.
15 Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?
¿Sabes cuándo ʼEloah las establece y hace fulgurar la luz de su nube?
16 Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?
¿Conoces tú el equilibrio de las nubes, las obras prodigiosas de Aquél que es perfecto en conocimiento?
17 Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?
¿Por qué están calientes tus ropas cuando la tierra está tranquila a causa del viento del sur?
18 Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?
¿Extendiste con Él la bóveda celeste, sólida como un espejo fundido?
19 Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.
Muéstranos qué le diremos. Porque no podemos ordenar nuestras ideas a causa de las tinieblas.
20 Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.
¿Será necesario informarle lo que yo digo? ¿O debe un hombre desear que sea tragado?
21 Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.
Ciertamente no es posible mirar la luz oscurecida por las nubes, pero un viento pasa, y la despeja.
22 De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.
Del norte asoma un dorado resplandor. ¡En ʼEloha hay una asombrosa majestad!
23 La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.
¡ʼEL-Shadday, a Quien no alcanzamos! Exaltado en poder, Él no hará violencia a la equidad. Es abundante en justicia.
24 Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.
Por tanto, los hombres le temen. Él no estima a alguno que cree en su corazón ser sabio.
