Ijob 37

1 Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.

“Por esto tiembla mi corazón, y salta de su lugar.

2 Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.

Oíd, oíd el trueno de su voz, el ruido que sale de su boca.

3 Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.

Lo hace retumbar por toda la extensión del cielo, y su fulgor brilla hasta los confines de la tierra.

4 Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.

Tras de Él se oye una voz rugiente; pues truena con la voz de su majestad; y no retiene más (los rayos) cuando se oye su voz.

5 Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.

Truena la voz de Dios y obra maravillas, hace cosas grandes e inescrutables.

6 Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.

Pues a la nieve dice: «¡Baja a la tierra!» Él (envía) la lluvia y los aguaceros torrenciales.

7 Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.

Sobre la mano de todos pone un sello, para que todos conozcan Su obra.

8 La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.

Las fieras se retiran a sus cubiles, y descansan en sus guaridas.

9 El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.

De sus cámaras sale el huracán, y del norte viene el frío.

10 De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.

Al soplo de Dios se forma el hielo, y en su derretimiento se ensanchan las aguas.

11 La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.

Él carga con vapor la nube, y la nube esparce sus fulgores,

12 Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:

que dando vueltas según sus planes hacen lo que Él manda sobre la redondez de la tierra;

13 Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.

ora para corrección de su tierra, ora para mostrar su misericordia.

14 Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.

Esto, oh Job, escúchalo bien, detente, y considera las maravillas de Dios.

15 Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?

¿Sabes tú cómo Dios las realiza, y cómo hace relampaguear la luz de sus nubes?

16 Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?

¿Conoces tú el balanceo de las nubes, las maravillas de Aquel que es perfecto en saber?

17 Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?

¿ (Sabes) tú por qué se calientan tus vestidos, cuando la tierra se calla bajo el soplo del Austro?

18 Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?

¿Extendiste tú con Él el firmamento, tan sólido como un espejo fundido?

19 Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.

Díganos qué debemos responderle, ya que no sabemos qué decirle, siendo como somos ignorantes.

20 Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.

Mas ¿hay que contarle lo que yo digo? pues el hombre, por más que hable, no es más que una nada.

21 Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.

Ahora ya no se ve la luz, aquel resplandor en el firmamento; pasó el viento, y lo deja despejado.

22 De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.

Del norte viene áureo (brillo), la terrible majestad, que envuelve a Dios.

23 La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.

Él Todopoderoso, el inaccesible, es grande en poder y juicio, es rico en justicia, y no oprime a nadie.

24 Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.

Por eso han de temerlo los hombres: no mira Él a los que se creen sabios.”