Ijob 37
1 Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.
Sobre isto também treme o meu coração, e salta do seu lugar.
2 Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.
Atentamente ouvi o movimento da sua voz, e o sonido que sai da sua boca.
3 Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.
Ele o envia por debaixo de todos os céus, e a sua luz até aos confins da terra.
4 Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.
Depois disto brama com grande voz, troveja com a sua alta voz; e, ouvida a sua voz, não tarda com estas coisas.
5 Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.
Com a sua voz troveja Deus maravilhosamente: faz grandes coisas, e nós as não compreendemos.
6 Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.
Porque à neve diz: Está sobre a terra: como também ao aguaceiro e à sua forte chuva.
7 Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.
Ele sela as mãos de todo o homem, para que conheça todos os homens de sua obra.
8 La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.
E as bestas entram nos seus esconderijos e ficam nas suas cavernas.
9 El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.
Da recâmara sai o pé de vento, e dos ventos dispersivos o frio.
10 De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.
Pelo assopro de Deus se dá a geada, e as largas águas se endurecem.
11 La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.
Também com a umidade carrega as grossas nuvens, e esparge a nuvem da sua luz.
12 Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:
Então elas, segundo o seu prudente conselho, se tornam pelas esferas, para que façam tudo quanto lhes ordena sobre a superfície do mundo habitável,
13 Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.
Seja que por vara, ou para a sua terra, ou por beneficência as faça vir.
14 Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.
A isto, ó Job, inclina os teus ouvidos: põe-te em pé, e considera as maravilhas de Deus.
15 Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?
Porventura sabes tu quando Deus considera nelas, e faz resplandecer a lua da sua nuvem?
16 Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?
Tens tu notícia do equilíbrio das grossas nuvens e das maravilhas de aquele que é perfeito nos conhecimentos,
17 Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?
Ou de como os teus vestidos aquecem, quando do sul há calma sobre a terra?
18 Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?
Ou estendeste com ele os céus, que estão firmes como espelho fundido?
19 Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.
Ensina-nos o que lhe diremos; porque nós nada poderemos pôr em boa ordem, por causa das trevas.
20 Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.
Ou ser-lhe-ia contado, quando eu assim falasse? dir-lhe-á alguém isso? pois será devorado.
21 Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.
E agora se não pode olhar para o sol, quando resplandece nos céus; passando e purificando-os o vento.
22 De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.
O esplendor de ouro vem do norte: pois em Deus há uma tremenda magestade.
23 La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.
Ao Todo-poderoso não podemos alcançar; grande é em potência; porém a ninguém oprime em juízo e grandeza de justiça.
24 Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.
Por isso o temem os homens: ele não respeita aos sábios de coração.
