Ijob 37
1 Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.
A nad tem zdumiewa się serce moje, i porusza się z miejsca swego.
2 Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.
Słuchajcie z pilnością grzmienia głosu jego, i dźwięku który wychodzi z ust jego.
3 Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.
Pod wszystkiem niebem prosto go wypuszcza, a światłość jego po wszystkich kończynach ziemi.
4 Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.
Za nią wnet huczy dźwiękiem, grzmi głosem zacności swojej, i nie odkłada innych rzeczy, gdy bywa słyszany głos jego.
5 Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.
Dziwnie Bóg grzmi głosem swoim; sprawuje rzeczy tak wielkie, że ich rozumieć nie możemy.
6 Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.
Bo mówi do śniegu: Padaj na ziemię; także i do deszczu wolnego, i do deszczu gwałtownego.
7 Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.
Rękę wszystkich ludzi zawiera, aby nikt z ludzi nie doglądał roboty swojej.
8 La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.
Tedy zwierz wchodzi do jaskini, a w jamach swoich zostaje.
9 El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.
Wicher z skrytych miejsc wychodzi, a zima z wiatrów północnych.
10 De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.
Tchnieniem swojem Bóg czyni lód, tak iż się szerokość wód ściska.
11 La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.
Także dla pokropienia ziemi obciąża obłok, i rozpędza chmurę światłem swojem.
12 Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:
A ten się obraca w koło według rady jego, aby czynił wszystko, co Bóg rozkaże, na oblicze okręgu ziemskiego.
13 Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.
A czyni to Bóg, że się stawia bądź na skaranie, bądź dla pożytku ziemi swojej, bądź dla jakiej dobroczynności.
14 Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.
Słuchajże tego pilnie, Ijobie! zastanów się, a uważaj dziwne sprawy Boże.
15 Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?
Izali wiesz, kiedy co Bóg stanowi o tych rzeczach? albo gdy ma rozjaśnić światło obłoku swego?
16 Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?
Izali wiesz, co za waga obłoków? Izali wiesz cuda Doskonałego we wszelakiej umiejętności?
17 Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?
Wieszże, jako cię szaty twoje ogrzewają, gdy ucisza ziemię od południa?
18 Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?
Izażeś z nim rozpościerał niebiosa, które są trwałe, a zwierciadłu odlewanemu podobne?
19 Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.
Ukażże nam, co mu mamy powiedzieć; bo nie możemy sporządzić słów dla ciemności.
20 Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.
Izali mu kto odniesie to, cobym mówił? I owszem, gdyby to kto przedłożył, byłby pewnie pożarty.
21 Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.
Wszak teraz nie mogą ludzie patrzyć i na światło, gdy jest jasne na obłokach, gdy wiatr przechodzi, i przeczyszcza je.
22 De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.
Od północy jako złoto przychodzi, ale w Bogu straszniejsza jest chwała.
23 La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.
Wszechmogący jest, doścignąć go nie możemy; wielki w mocy, wszakże sądem i ostrą sprawiedliwością ludzi nie trapi.
24 Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.
Przetoż boją się go ludzie; nie ma względu na żadnego, by też był i najmędrszy.
