Ijob 37
1 Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.
Super hoc expavit cor meum, et emotum est de loco suo.
2 Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.
Audite auditionem in terrore vocis ejus, et sonum de ore illius procedentem.
3 Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.
Subter omnes cælos ipse considerat, et lumen illius super terminos terræ.
4 Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.
Post eum rugiet sonitus; tonabit voce magnitudinis suæ: et non investigabitur, cum audita fuerit vox ejus.
5 Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.
Tonabit Deus in voce sua mirabiliter, qui facit magna et inscrutabilia;
6 Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.
qui præcipit nivi ut descendat in terram, et hiemis pluviis, et imbri fortitudinis suæ;
7 Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.
qui in manu omnium hominum signat, ut noverint singuli opera sua.
8 La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.
Ingredietur bestia latibulum, et in antro suo morabitur.
9 El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.
Ab interioribus egredietur tempestas, et ab Arcturo frigus.
10 De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.
Flante Deo, concrescit gelu, et rursum latissimæ funduntur aquæ.
11 La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.
Frumentum desiderat nubes, et nubes spargunt lumen suum.
12 Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:
Quæ lustrant per circuitum, quocumque eas voluntas gubernantis duxerit, ad omne quod præceperit illis super faciem orbis terrarum:
13 Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.
sive in una tribu, sive in terra sua, sive in quocumque loco misericordiæ suæ eas jusserit inveniri.
14 Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.
Ausculta hæc, Job: sta, et considera mirabilia Dei.
15 Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?
Numquid scis quando præceperit Deus pluviis, ut ostenderent lucem nubium ejus?
16 Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?
Numquid nosti semitas nubium magnas, et perfectas scientias?
17 Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?
Nonne vestimenta tua calida sunt, cum perflata fuerit terra austro?
18 Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?
Tu forsitan cum eo fabricatus es cælos, qui solidissimi quasi ære fusi sunt.
19 Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.
Ostende nobis quid dicamus illi: nos quippe involvimur tenebris.
20 Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.
Quis narrabit ei quæ loquor? etiam si locutus fuerit homo, devorabitur.
21 Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.
At nunc non vident lucem: subito aër cogetur in nubes, et ventus transiens fugabit eas.
22 De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.
Ab aquilone aurum venit, et ad Deum formidolosa laudatio.
23 La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.
Digne eum invenire non possumus: magnus fortitudine, et judicio, et justitia: et enarrari non potest.
24 Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.
Ideo timebunt eum viri, et non audebunt contemplari omnes qui sibi videntur esse sapientes.
