Ijob 37

1 Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.

“Pou sa, menm kè mwen konn tranble. Li vòltije kite plas li.

2 Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.

Koute, O koute byen bri vwa L, k ap gwonde tankou tonnè ak bri tonnè a k ap sòti nan bouch Li.

3 Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.

Anba tout syèl la, Li lage sa nèt ale, ak loray Li jis rive nan tout pwent tè a.

4 Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.

Apre sa, yon gwo vwa ki rele fò; Li gwonde ak vwa majeste Li a. Li pa menm ralanti eklè lè yo tande vwa L.

5 Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.

Bondye gwonde avèk vwa mèvèy Li a. L ap fè gwo bagay ke nou pa kab menm konprann.

6 Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.

Paske a lanèj la, Li di: ‘Tonbe sou latè’, e a inondasyon lapli a, Li di: ‘Kontinye tonbe fò’.

7 Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.

Li sele men a chak òm, pou tout moun kab konnen zèv Li yo.

8 La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.

Konsa, tout bèt sovaj va antre nan kav yo e rete lakay yo.

9 El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.

Men sòti nan sid, tanpèt la parèt e nan nò, fredi a.

10 De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.

Soti nan souf Bondye, se glas ki fèt, e sifas dlo yo vin glasi.

11 La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.

Anplis, Li chaje vapè yo ak dlo e fè nwaj la vin lou; Li fè nwaj la gaye pou vide ekleraj Li.

12 Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:

Li chanje; Li gide l vire tounen pou l kab fè nenpòt sa Li kòmande l sou tout sifas tè a.

13 Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.

Se swa pou koreksyon, oswa pou mond Li an, oswa pou lanmou dous Li a, Li fè sa vin rive.

14 Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.

“Tande sa byen, O Job; Kanpe, e obsève mèvèy Bondye yo.

15 Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?

Èske ou konnen kijan Bondye etabli tout sila yo, e fè ekleraj nan nwaj Li yo vin limen?

16 Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?

Èske ou konnen bagay a chak kouch nan nwaj yo, mèvèy a Sila a ki pafè nan konesans?

17 Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?

Poukisa vètman ou cho lè tè a kalm akoz van sid la?

18 Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?

Èske ou menm tou, ansanm avè L, ka ouvri syèl yo ki gen gran fòs tankou yon miwa metal ki fann nan dife?

19 Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.

Enstwi nou kisa pou nou ta pale Li; paske akoz fènwa a, nou pa kab byen ranje ka nou.

20 Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.

Èske yo va di Li ke mwen ta renmen pale? Oswa èske yon nonm ta pito di ke li ta vle vin anglouti nèt?

21 Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.

“Alò lezòm pa wè limyè ki klere nan syèl yo sof ke van an fin pase e eklèsi nwaj yo.

22 De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.

Sòti nan nò, se reyon majeste an lò; Bondye antoure ak majeste etonnan.

23 La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.

Toupwisan an, —nou pa kab jwenn Li. Li egzalte nan pouvwa Li. Jistis Li ak ladwati Li gran; Li pa janm oprime.

24 Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.

Se pou sa lezòm plen lakrent ak respe Li; Li pa konsidere okenn moun ki saj nan kè.”