Ijob 37

1 Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.

"Darob erzittert mir das Herz und hebt sich weg von seiner Stelle.

2 Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.

Auf seine Stimme hört voll Furcht, das Wort, das seinen Mund verläßt!

3 Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.

Er sendet's unterm ganzen Himmel hin, dazu sein Licht bis zu der Erde Säumen.

4 Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.

Und hintendrein brüllt eine Stimme; mit einer Stimme, allgewaltig, donnert es, und nichts hält sie zurück, wenn sein Befehl sich hören läßt.

5 Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.

Gott donnert wunderbar mit seiner Stimme, er, der so Großes tut, so Unbegreifliches.

6 Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.

Dem Schnee gebietet er: 'Fall auf die Erde!', so zu dem Regenguß, so zu gewaltigen Wolkenbrüchen.

7 Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.

Dann mahnt er allgemein, es solle jeder Mensch sein Werk beachten.

8 La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.

Da geht das Wild selbst ins Versteck und ruht auf seiner Lagerstatt.

9 El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.

Dann kommt der Sturm aus seiner Kammer, und von den rauhen Winden kommt die Kälte.

10 De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.

Vor Gottes Odem aber schmilzt das Eis; die Wassermasse kommt in Fluß.

11 La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.

Der Nordwind scheucht alsdann die Wolken, und das Gewölk zerstreut sein Sausen.

12 Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:

Er dreht sich um sich selbst, von ihm geführt, er tut, was immer er ihn heißt auf dieser ird'schen Welt.

13 Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.

Er sendet ihn zur Strafe und zum Fluch, doch auch zum Segen.

14 Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.

Vernimm dies, Job! Merk auf, beachte Gottes Wunder!

15 Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?

Begreifst denn du, wie Gott bei alldem waltet und seinen Strahl in seiner Wolke zucken läßt?

16 Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?

Begreifst du, wenn die Wolken alles überziehen, du Wunder der Allwissenheit,

17 Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?

wie dir die Kleider durch die Hitze lästig werden, wenn durch den Süd die Erde stille liegt? -

18 Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?

Kannst du, gleich ihm, die lichten Höhen wölben, die also fest wie ein gegossener Spiegel sind? -

19 Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.

Zeig mir doch an, was wir da sagen wollten! Wir finden uns gar nicht zurecht vor Düsterkeit.

20 Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.

Wird sie verscheucht auf mein Geheiß? Kann jemand ihr befehlen, zu verschwinden?

21 Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.

Nichts Lichtes sieht man mehr, ist's doch so dunkel durch die Wolken. Da streicht ein Wind daher und reinigt sie.

22 De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.

Von Norden her erscheint es golden, und Gott, dem Furchtbaren, gebührt der Ruhm davon.

23 La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.

Nie werden wir begreifen den Allmächtigen. Er ist so groß an Macht und Rechtlichkeit, und nicht verschleppt er die gerechte Sache.

24 Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.

Drum fürchten ihn die schlichten Leute. Doch die sich weise dünken, die begreifen all das nicht."