Ijob 37
1 Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.
À cause de cela aussi mon cœur tremble, et tressaille comme s’il sortait de sa place.
2 Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.
Écoutez donc le bruit éclatant de sa voix et le grondement qui sort de sa bouche!
3 Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.
Il le dirige sous tous les cieux, et son éclair, jusqu’aux extrémités de la terre:
4 Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.
Après lui une voix rugit. Il tonne de sa voix majestueuse, et il ne retient pas ses éclairs quand il fait entendre sa voix.
5 Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.
Dieu tonne merveilleusement de sa voix, faisant de grandes choses que nous ne comprenons pas.
6 Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.
Car il dit à la neige: Tombe sur la terre! et aussi aux averses de pluie, et aux averses des pluies de sa force.
7 Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.
Il met un sceau sur la main de tout homme, afin que tous les hommes connaissent son œuvre.
8 La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.
Les bêtes sauvages rentrent dans leurs gîtes, et demeurent dans leurs repaires.
9 El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.
Des chambres [du midi] vient le tourbillon, et des vents du nord, le froid.
10 De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.
Au souffle de Dieu se forme la glace, et la largeur des eaux se resserre.
11 La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.
Il charge d’eau le nuage; sa lumière dissipe les nuées;
12 Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:
Et sous sa conduite elles tournoient en tout sens, pour accomplir leur œuvre, tout ce qu’il leur commande sur la face du cercle de la terre,
13 Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.
Soit qu’il les fasse venir comme verge, ou pour sa terre, ou en bonté.
14 Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.
Écoute ceci, Job; tiens-toi là, et discerne les œuvres merveilleuses de Dieu.
15 Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?
Sais-tu comment Dieu les a disposées et comment il fait briller l’éclair de sa nuée?
16 Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?
Comprends-tu le balancement des nuages, les œuvres merveilleuses de celui qui est parfait en connaissance, –
17 Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?
Pourquoi tes vêtements sont chauds quand il donne du repos à la terre par le vent du midi?
18 Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?
As-tu étendu avec lui la voûte céleste, aussi ferme qu’un miroir de fonte?
19 Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.
Fais-nous savoir ce que nous lui dirons! Nous ne savons préparer [des paroles], à cause de [nos] ténèbres.
20 Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.
Lui racontera-t-on que je parle? Si quelqu’un lui parle, il sera sûrement englouti.
21 Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.
Et maintenant on ne voit pas la lumière brillante, elle est [cachée] dans les nues; mais le vent passe et les [chasse, et] produit un ciel clair.
22 De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.
L’or vient du nord; – par-devers Dieu est la majesté terrible.
23 La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.
Le Tout-puissant, nous ne le trouvons pas; grand en force, en jugement et en beaucoup de justice, il n’opprime pas.
24 Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.
C’est pourquoi les hommes le craindront; aucun des sages de cœur ne le contemplera.
