Ijob 37
1 Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.
À ce spectacle, mon cœur est tout tremblant, il bondit hors de sa place.
2 Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.
Écoutez, écoutez le fracas de sa voix, le grondement qui sort de sa bouche!
3 Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.
Il lui donne libre carrière sous l’immensité des cieux, et son éclair brille jusqu’aux extrémités de la terre.
4 Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.
Puis éclate un rugissement, il tonne de sa voix majestueuse; il ne retient plus les éclairs, quand on entend sa voix;
5 Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.
Dieu tonne de sa voix, d’une manière merveilleuse. Il fait de grandes choses que nous ne comprenons pas.
6 Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.
Il dit à la neige: « Tombe sur la terre; » il commande aux ondées et aux pluies torrentielles.
7 Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.
Il met un sceau sur la main de tous les hommes, afin que tout mortel reconnaisse son Créateur.
8 La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.
Alors l’animal sauvage rentre dans son repaire, et demeure dans sa tanière.
9 El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.
L’ouragan sort de ses retraites cachées, l’aquilon amène les frimas.
10 De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.
Au souffle de Dieu se forme la glace, et la masse des eaux est emprisonnée.
11 La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.
Il charge de vapeurs les nuages, il disperse ses nuées lumineuses.
12 Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:
On les voit, selon ses décrets, errer en tous sens, pour exécuter tout ce qu’il leur commande, sur la face de la terre habitée.
13 Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.
C’est tantôt pour le châtiment de sa terre, et tantôt en signe de faveur qu’il les envoie.
14 Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.
Job, sois attentif à ces choses; arrête-toi, et considère les merveilles de Dieu.
15 Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?
Sais-tu comment il les opère, et fait briller l’éclair dans la nue?
16 Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?
Comprends-tu le balancement des nuages, les merveilles de celui dont la science est parfaite,
17 Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?
toi dont les vêtements sont chauds, quand la terre se repose au souffle du midi?
18 Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?
Peux-tu, comme lui, étendre les nuées, et les rendre solides comme un miroir d’airain?
19 Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.
Fais-nous connaître ce que nous devons lui dire: nous ne saurions lui parler, ignorants que nous sommes.
20 Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.
Ah! qu’on ne lui rapporte pas mes discours! Un homme a-t-il jamais dit qu’il désirait sa perte?
21 Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.
On ne peut voir maintenant la lumière du soleil, qui luit derrière les nuages; qu’un vent passe, il les dissipe.
22 De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.
L’or vient du septentrion; mais Dieu, que sa majesté est redoutable!
23 La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.
Le Tout-Puissant, nous ne pouvons l’atteindre: il est grand en force, et en droit, et en justice, il ne répond à personne!
24 Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.
Que les hommes donc le révèrent! Il ne regarde pas ceux qui se croient sages.
