Ijob 37

1 Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.

Ja, hierover siddert mijn hart, En springt op van zijn plaats.

2 Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.

Hoort, hoort het bulderen van zijn stem, Het gebrom, dat komt uit zijn mond.

3 Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.

Langs heel de hemel slingert Hij zijn bliksem, En tot de grenzen der aarde.

4 Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.

Zijn stem gromt achter Hem aan, Hij dondert met zijn machtige kreet; Hij houdt de bliksem niet terug, Wanneer zijn stem zich laat horen.

5 Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.

Maar ook wonderen wrocht God door zijn stem, Doet grote, onbegrijpelijke dingen!

6 Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.

Hij spreekt tot de sneeuw: Val op aarde neer; Tot de regenstromen: Weest hevig!

7 Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.

Dan sluit Hij alle mensen op, Opdat ieder sterveling zijn werk erkent;

8 La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.

Ook de dieren zoeken hun schuilplaats op, En leggen zich neer in hun holen.

9 El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.

Uit zijn kamer komt de wervelwind, Uit zijn voorraadschuren de koude;

10 De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.

Door de adem Gods wordt het ijs gestolten, De watervlakte in boeien gelegd;

11 La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.

Het zwerk belaadt Hij met dampen, En spreidt zijn lichtende wolken uit.

12 Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:

Ze zweven naar alle kanten rond, En gaan, zoals Hij het beschikt, Om te volbrengen, wat Hij hun gebiedt, Op de oppervlakte der aarde:

13 Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.

Is het tot straf, ze volbrengen zijn wil; Is het tot zegen, ze voeren hem uit.

14 Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.

Job, schenk er uw aandacht aan, Houd op, en let op Gods wonderen!

15 Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?

Begrijpt ge, hoe God ze gebiedt, En het licht van zijn wolken doet flitsen;

16 Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?

Begrijpt ge iets van het zweven der wolken, Van de wonderwerken van den Alwetende?

17 Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?

Gij, wiens kleren te warm zijn, Als de aarde amechtig van de zuidenwind ligt:

18 Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?

Kunt gij, evenals Hij, het zwerk tot een uitspansel strijken, Vast als een spiegel van gegoten metaal?

19 Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.

Laat mij weten, wat wij Hem zullen zeggen, Wij, die door de duisternis hulpeloos staan!

20 Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.

Zal deze wijken wanneer ik het zeg; Worden weggevaagd, als de mens het beveelt?

21 Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.

Neen, thans aanschouwt men geen licht, Het is door de wolken verduisterd; Maar een wind steekt op, en bezemt ze weg:

22 De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.

En uit het Noorden breekt de goudglans door! God is van ontzagwekkende luister omringd:

23 La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.

Wij dringen dus niet tot den Almachtige door! Hij is groot in kracht en gerechtigheid; Hij is de Heer van het recht, die nimmer verdrukt!

24 Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.

Daarom moeten de mensen Hem vrezen, Doorgronden Hem al de wijzen niet!