Ijob 37
1 Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.
Takéť se i nad tím děsí srdce mé, až se pohybuje z místa svého.
2 Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.
Poslouchejte pilně hřmotného hlasu jeho, a zvuku z úst jeho pocházejícího.
3 Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.
Pode všecka nebesa jej rozprostírá, a světlo své k krajům země.
4 Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.
Za nímž zvučí hlukem, a hřímá hlasem důstojnosti své, aniž mešká s jinými věcmi, když se slýchá hlas jeho.
5 Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.
Bůh silný hřímá hlasem svým předivně, činí veliké věci, a však nemůžeme rozuměti, jak.
6 Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.
Sněhu zajisté říká: Buď na zemi, tolikéž pršce dešťové, ano i přívalu násilnému.
7 Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.
Zavírá ruku všelikého člověka, aby žádný z lidí nemohl konati díla svého.
8 La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.
Tehdáž i zvěř vchází do skrýše, a v peleších svých obývá.
9 El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.
Z skrýše vychází vichřice, a od půlnoční strany zima.
10 De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.
Dchnutím Bůh silný dává mráz, až se široké vody zavírají.
11 La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.
Také i při svlažování země pohybuje oblakem, a rozhání mračno světlem svým.
12 Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:
A tentýž sem i tam obrací se moudrostí jeho, aby činil, což by mu koli přikázal na tváři okršlku zemského.
13 Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.
Buď k trestání, neb pro zemi svou, buď k prokazování dobrotivosti, spraví to, že se postaví.
14 Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.
Pozorujž toho, Jobe, zastav se a podívej se divům Boha silného.
15 Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?
Víš-li, kdy Bůh ukládá co o těch věcech, aneb kdy chce osvěcovati světlem oblaky své?
16 Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?
Znáš-li, jak se vznášejí oblakové, a jiné divy dokonalého v uměních?
17 Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?
A že tě roucho tvé zahřívati bude, když Bůh zemi pokojnou činí větry poledními?
18 Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?
Roztahoval-li jsi s ním nebesa trvánlivá, k zrcadlu slitému podobná?
19 Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.
Poukaž nám, co bychom řekli jemu; nebo nemůžeme ani řeči zpořádati pro temnost.
20 Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.
Zdaž jemu kdo oznámí, co bych já mluvil? Pakli by kdo za mne mluvil, jistě že by byl sehlcen.
21 Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.
Ano nyní nemohou patřiti lidé na světlo, když jest jasné na oblacích, když je vítr prochází a vyčišťuje,
22 De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.
Od půlnoční strany s jasnem jako zlato přicházeje, ale v Bohu hroznější jest sláva.
23 La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.
Všemohoucí, jehož vystihnouti nemůžeme, ač jest veliký v moci, však soudem a přísnou spravedlností netrápí.
24 Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.
Protož bojí se ho lidé; neohlédá se na žádného z těch, kdož jsou moudrého srdce.
