Ijob 36
1 Kaj plue parolis Elihu, kaj diris:
Još govori Elijuj i reèe:
2 Atendu ankoraŭ iom; mi montros al vi, Ĉar mi havas ankoraŭ kion paroli pro Dio.
Potrpi me malo, i pokazaæu ti, jer još ima što bih govorio za Boga.
3 Mi prenos mian scion de malproksime, Kaj mi montros, ke mia Kreinto estas prava.
Poèeæu izdaleka besjedu svoju, i pokazaæu da je tvorac moj pravedan.
4 Ĉar vere miaj vortoj ne estas mensogaj; Homo sincera estas antaŭ vi.
Doista, neæe biti lažne rijeèi moje, kod tebe je koji pravo misli.
5 Vidu, Dio estas potenca, kaj tamen Li neniun malŝatas; Li estas potenca per la forto de la koro.
Gle, Bog je silan, ali nikoga ne odbacuje, silan je snagom srèanom.
6 Al malpiulo Li ne permesas vivi, Kaj al mizeruloj Li donas justecon.
Ne da živjeti bezbožniku, a nevoljnicima èini pravdu.
7 Li ne forturnas de virtuloj Siajn okulojn, Sed kun reĝoj sur trono Li sidigas ilin por ĉiam, Por ke ili estu altaj.
Ne odvraæa od pravednika oèiju svojih, nego još s carevima na prijesto posaðuje ih navijek, te se uzvišuju.
8 Kaj se ili estas ligitaj per ĉenoj, Malliberigitaj mizere per ŝnuroj,
Ako li su okovani u puta i svezani užima nevoljnièkim,
9 Tiam Li montras al ili iliajn farojn kaj kulpojn, Kiel grandaj ili estas.
Tada im napominje djela njihova i bezakonja njihova kako su silna.
10 Li malfermas ilian orelon por la moralinstruo, Kaj diras, ke ili deturnu sin de malbonagoj.
I otvora im uho da bi se popravili, i govori im da se vrate od bezakonja.
11 Se ili obeas kaj servas al Li, Tiam ili finas siajn tagojn en bono Kaj siajn jarojn en stato agrabla;
Ako poslušaju i stanu mu služiti, dovršuju dane svoje u dobru i godine svoje u radosti.
12 Sed se ili ne obeas, Tiam ili pereas per glavo Kaj mortas en malprudento.
Ako li ne poslušaju, ginu od maèa i umiru s bezumlja.
13 La hipokrituloj portas en si koleron; Ili ne vokas, kiam Li ilin ligis;
A koji su licemjerna srca, navlaèe gnjev i ne vièu kad ih poveže;
14 Ilia animo mortas en juneco, Kaj ilia vivo pereas inter la malĉastuloj.
Umire u mladosti duša njihova i život njihov meðu kurvama.
15 Li savas la suferanton en lia mizero, Kaj per la sufero Li malfermas ilian orelon.
Izbavlja nevoljnika iz nevolje njegove i otvora mu uho u muci.
16 Ankaŭ vin Li elkondukus el la suferoj En spacon vastan, kie ne ekzistas premateco; Kaj vi havus pacon ĉe via tablo, plena de grasaĵoj.
Tako bi i tebe izveo iz tjeskobe na prostrano mjesto, gdje ništa ne dosaðuje, i mirni sto tvoj bio bi pun pretiline.
17 Sed vi fariĝis plena de kulpoj de malvirtulo; Kulpo kaj juĝo tenas sin kune.
Ali si zaslužio sud bezbožnièki; i sud i pravda snaðe te.
18 Via kolero ne forlogu vin al mokado, Kaj grandeco de elaĉeto ne deklinu vin.
Doista, gnjev je na tebi; gledaj da te ne odbaci u karanju, te te veliki otkup neæe izbaviti.
19 Ĉu Li atentos vian riĉecon? Ne, nek oron, nek forton aŭ potencon.
Hoæe li gledati na tvoje bogatstvo? neæe ni na zlato ni na kaku silu blaga tvojega.
20 Ne strebu al tiu nokto, Kiu forigas popolojn de ilia loko.
Ne uzdiši za noæu u koju narodi odlaze na svoje mjesto.
21 Gardu vin, ne kliniĝu al malpieco; Ĉar tion vi komencis pro la mizero.
Èuvaj se da ne pogledaš na taštinu i voliš nju nego nevolju.
22 Vidu, Dio estas alta en Sia forto. Kiu estas tia instruanto, kiel Li?
Gle, Bog je najviši svojom silom, ko je uèitelj kao on?
23 Kiu povas preskribi al Li vojon? Kaj kiu povas diri: Vi agis maljuste?
Ko mu je odredio put njegov? ili ko æe mu reæi: èiniš nepravo?
24 Memoru, ke vi honoru Liajn farojn, Pri kiuj kantas la homoj.
Opominji se da velièaš djela njegova, koja gledaju ljudi.
25 Ĉiuj homoj ilin vidas; Homo rigardas ilin de malproksime.
Svi ljudi vide ih, svaki ih gleda izdaleka.
26 Vidu, Dio estas granda kaj nekonata; La nombro de Liaj jaroj estas neesplorebla.
Gle, Bog je velik, i ne možemo ga poznati, broj godina njegovijeh ne može se dokuèiti.
27 Kiam Li malgrandigas la gutojn de akvo, Ili verŝiĝas pluve el la nebulo;
Jer on steže kaplje vodene, koje liju dažd iz oblaka njegovijeh;
28 Verŝiĝas la nuboj Kaj gutas sur multe da homoj.
Kad teku oblaci, kaplju na mnoštvo ljudsko.
29 Kaj kiam Li intencas etendi la nubojn Kiel tapiŝojn de Sia tendo,
I ko bi razumio prostor oblacima i grmljavu u šatoru njegovu?
30 Tiam Li etendas sur ilin Sian lumon Kaj kovras la radikojn de la maro.
Kako prostire nad njim svjetlost svoju, i dubine morske pokriva?
31 Ĉar per ili Li juĝas la popolojn Kaj donas ankaŭ manĝaĵon abunde.
Tijem sudi narodima, daje hrane izobila.
32 Per la manoj Li kovras la lumon Kaj ordonas al ĝi aperi denove.
Rukama zaklanja svjetlost, i nareðuje koga da srete,
33 Antaŭdiras pri ĝi ĝia bruo, Kaj eĉ la brutaroj, kiam ĝi alproksimiĝas.
Javljajuæi prema njemu dobru volju svoju, i prema stoci i prema rodu zemaljskom.
