Ijob 34

1 Elihu parolis plue, kaj diris:

Och Elihu svarade, och sade:

2 Aŭskultu, saĝuloj, miajn vortojn; Kaj vi, kompetentuloj, atentu min.

Hörer, I vise, mitt tal, och I förståndige, akter på mig;

3 Ĉar la orelo esploras la parolon, Kiel la palato gustumas la manĝaĵon.

Ty örat pröfvar talet, och munnen smakar maten.

4 Decidon ni elektu al ni; Ni esploru inter ni, kio estas bona.

Låt oss utvälja en dom, att vi måge emellan oss känna hvad godt är.

5 Ĉar Ijob diris: Mi estas prava, Sed Dio forigis mian rajton;

Ty Job hafver sagt: Jag är rättfärdig, och Gud hafver förvägrat mig min rätt.

6 En mia juĝa afero mi estas refutata; Turmentas min mia sago, kvankam mi estas senkulpa.

Jag måste ljuga, om jag än rätt hade; jag varder plågad af min skott, om jag än det intet förskyllat hade.

7 Kiu homo estas simila al Ijob, Kiu trinkas mokojn kiel akvon?

Ho är en sådana, som Job; som gabberi dricker såsom vatten,

8 Kaj li estas preta aliĝi al malbonaguloj Kaj iri kun malpiuloj;

Och går på vägenom med illgerningsmän, så att han vandrar med ogudaktiga män?

9 Ĉar li diras: Homo ne havas utilon, Se li serĉas favoron de Dio.

Ty han hafver sagt: Om än någor rätt färdig vore, så gäller han dock intet när Gudi.

10 Tial aŭskultu min, ho saĝaj homoj: Dio estas malproksima de malbonagoj, Kaj la Plejpotenculo estas malproksima de maljusteco;

Hörer mig, I vise män: Bort det, att Gud skulle vara ogudaktig, och den Allsmägtige orättvis;

11 Sed Li repagas al homo laŭ liaj agoj, Kaj laŭ la vojo de ĉiu Li renkontas lin.

Utan han lönar menniskone, efter som hon hafver förtjent; och drabbar uppå hvar och en efter hans gerningar.

12 Vere, Dio ne malbonagas, Kaj la Plejpotenculo ne kurbigas la veron.

Utan tvifvel, Gud fördömer ingen med orätt, och den Allsmägtige böjer icke rätten.

13 Kiu komisiis al Li la teron? Kaj kiu starigis Lin super la tuta mondo?

Ho hafver skickat det uppå jordene är, och ho hafver satt hela jordenes krets?

14 Se Li pensus nur pri Si, Se Li prenus al Si Sian spiriton kaj spiron,

Om han det toge sig före, kunde han allas anda och lif till sig samla;

15 Tiam pereus absolute ĉiu karno, Kaj homo refariĝus polvo.

Allt kött vorde tillhopa förgåendes, och menniskan vorde åter till asko igen.

16 Se vi havas prudenton, aŭskultu ĉi tion; Atentu la voĉon de miaj paroloj.

Hafver du förstånd, så hör detta, och gif akt på mins tals röst.

17 Ĉu povas regi malamanto de justeco? Ĉu vi povas akuzi la Plejjustulon?

Skulle någon fördenskull tvinga rätten, att han hatar honom? Och derföre att du stolt äst, skulle du fördenskull fördöma den rättfärdiga?

18 Ĉu oni povas diris al reĝo: Sentaŭgulo; Aŭ al altranguloj: Malpiulo?

Skulle någor säga till Konungen: Du Belial? och till Förstarna: I ogudaktige?

19 Sed Li ne atentas la vizaĝon de princoj, Kaj ne preferas riĉulon antaŭ malriĉulo; Ĉar ĉiuj estas faritaĵo de Liaj manoj.

Den dock icke ser på Förstarnas person, och känner icke mer den härliga än den fattiga; förty de äro alle hans handaverk.

20 Momente ili mortas, noktomeze ili tumultiĝas kaj malaperas; Ne de homa mano estas forigataj la potenculoj.

Med hast måste menniskorna dö, och om midnattstid förskräckas och förgås; de mägtige varda kraftlöse borttagne.

21 Ĉar Liaj okuloj estas super la vojoj de homo, Kaj ĉiujn liajn paŝojn Li vidas.

Ty hans ögon se uppå hvars och ens vägar, och han skådar alla deras gånger.

22 Ne ekzistas mallumo nek ombrego, Kie povus sin kaŝi malbonaguloj.

Intet mörker eller skygd är, att ogerningsmän måga sig der fördölja;

23 Li ne bezonas multe klopodi kun homo, Ke li iru al Dio por juĝo.

Ty det varder ingom tillstadt, att han kommer med Gud till rätta.

24 Li pereigas la fortulojn sennombre Kaj starigas sur ilia loko aliajn;

Han förgör många stolta, som icke stå till att räkna; och sätter andra i deras stad;

25 Ĉar Li scias iliajn farojn; Li renversas ilin en la nokto, kaj ili frakasiĝas.

Derföre, att han känner deras gerningar; och omstörter dem om nattena, att de skola sönderkrossade varda.

26 Kiel malpiulojn Li frapas ilin sur loko, kie ĉiuj vidas;

Han kastar de ogudaktiga uti en hop, der man gerna ser det;

27 Pro tio, ke ili forturniĝis de Li Kaj ne penis kompreni ĉiujn Liajn vojojn,

Derföre, att de icke hafva följt honom efter, och förstodo ingen af hans vägar;

28 Sed venigis al Li la kriadon de malriĉulo, Kaj Li aŭdis la kriadon de mizeruloj.

Att de fattigas rop skulle komma inför honom, och han dens eländas rop höra måtte.

29 Se Li kvietigas, tiam kiu povas ribeligi? Se Li kaŝas Sian vizaĝon, tiam kiu povas Lin vidi? Tiel estas egale kun nacio kaj kun aparta homo,

Om han frid gifver, ho vill fördöma? Och om han förskyler anletet, ho vill se uppå honom ibland folken och menniskorna?

30 Por ke ne regu homo hipokrita, El la pekigantoj de popolo.

Så låter han nu en skrymtare regera, till att plåga folket.

31 Al Dio oni devas diri: Mi fieriĝis, mi ne plu faros malbonon;

För Guds skull vill jag lida talet, och icke förmenat.

32 Kion mi ne vidas, pri tio instruu min; Se mi faris maljustaĵon, mi ne plu faros.

Hafver jag icke drabbat rätt, lär du mig bättre; hafver jag orätt handlat, vill jag icke göra så mer.

33 Ĉu konforme al via opinio Li devas repagi? Al vi ja ne plaĉis. Vi elektu, ne mi; Kaj kion vi scias, tion diru.

Man vänter nu svar af dig; ty du förkastar all ting, och du hafver begynt det, och icke jag. Vetst du nu något, så tala.

34 Saĝaj homoj diros al mi, Kaj prudenta homo, kiu min aŭskultas:

Visa män låter jag väl tala, och en vis man hörer mig.

35 Ijob parolas malsaĝe, Kaj liaj vortoj estas malprudentaj.

Men Job talar ovisliga, och hans ord äro icke vis.

36 Ho, se Ijob estus elprovita ĝis la fino, Pro tio, ke li aliĝas al homoj pekaj;

Min Fader, låt Job försökt varda allt intill ändan, derföre att han vänder sig till orättfärdiga menniskor.

37 Ĉar al sia peko li aldonas blasfemon; Inter ni li mokas, kaj multe parolas kontraŭ Dio.

Han hafver utöfver sina synd ännu dertill hädat; derföre låt honom inför oss slagen varda; och träte sedan med sinom ordom inför Gud.