Ijob 34

1 Elihu parolis plue, kaj diris:

Natovo’ i Eliho, ty hoe:

2 Aŭskultu, saĝuloj, miajn vortojn; Kaj vi, kompetentuloj, atentu min.

Janjiño o entakoo ry androanavy mahihitseo, anokilaño ravembia, ry mahafohiñeo.

3 Ĉar la orelo esploras la parolon, Kiel la palato gustumas la manĝaĵon.

fa mitso-tsara ty ravembia manahake ty fitsohan-dañilañy mahakama.

4 Decidon ni elektu al ni; Ni esploru inter ni, kio estas bona.

Antao tika hijoboñe ty soa, hisafirian-tika ty atao fanjàka.

5 Ĉar Ijob diris: Mi estas prava, Sed Dio forigis mian rajton;

amy nanoe’ Iobey, ty hoe: Vañon-draho, fe nasintan’ Añahare amako ty zoko;

6 En mia juĝa afero mi estas refutata; Turmentas min mia sago, kvankam mi estas senkulpa.

handañirako hao i zokoy; tsy mete melañe i trinofan-defoñey, ndra t’ie malio-tahiñe.

7 Kiu homo estas simila al Ijob, Kiu trinkas mokojn kiel akvon?

Ondaty ia ty rahamba’ Iobe? ie migenoke inje hoe rano,

8 Kaj li estas preta aliĝi al malbonaguloj Kaj iri kun malpiuloj;

ie mpifañosoñe amo mpitolon-karatiañeo le mitrao-pañavelo am’ondaty mengokeo?

9 Ĉar li diras: Homo ne havas utilon, Se li serĉas favoron de Dio.

ie nanao ty hoe, Tsy vente’e ama’ondatio te ifalea’e t’i Andrianañahare.

10 Tial aŭskultu min, ho saĝaj homoj: Dio estas malproksima de malbonagoj, Kaj la Plejpotenculo estas malproksima de maljusteco;

Aa le janjiño iraho, ry aman-kilálao, Lavits’ an’ Andrianañahare ty haratiañe, naho amy El-Sadai ty fandilarañe.

11 Sed Li repagas al homo laŭ liaj agoj, Kaj laŭ la vojo de ĉiu Li renkontas lin.

Fa o sata’eo ty hanambeza’e ondaty, o fitoloña’eo ro hanoly aze ami’ty eva’e.

12 Vere, Dio ne malbonagas, Kaj la Plejpotenculo ne kurbigas la veron.

Toe tsy manao raty t’i Andrianañahare, vaho tsy mañolake ty hatò t’i El-Sadai.

13 Kiu komisiis al Li la teron? Kaj kiu starigis Lin super la tuta mondo?

Ia ty nampamandroñ’ aze ty tane toy, vaho ia ty nampivave aze ty voatse bey toy?

14 Se Li pensus nur pri Si, Se Li prenus al Si Sian spiriton kaj spiron,

Aa naho nampoli’e ama’e ty fo’ ondaty naho natonto’e ama’e i tro’ey vaho i kofo’ey,

15 Tiam pereus absolute ĉiu karno, Kaj homo refariĝus polvo.

le fonga ho nitrao-pihomahañe ze atao nofotse; vaho kila ho nibalike ho lemboke ondatio.

16 Se vi havas prudenton, aŭskultu ĉi tion; Atentu la voĉon de miaj paroloj.

Fe naho mahilala, janjiño, tsendreño ty feo’ o entakoo.

17 Ĉu povas regi malamanto de justeco? Ĉu vi povas akuzi la Plejjustulon?

Hifehe hao ty malaiñe to? Hafà’o hao i Fanalolahy Vañoñey?

18 Ĉu oni povas diris al reĝo: Sentaŭgulo; Aŭ al altranguloj: Malpiulo?

I manao ty hoe ami’ty mpanjaka: Ry Votro, naho amo ana-donakeo, Ty Piaroteñe!

19 Sed Li ne atentas la vizaĝon de princoj, Kaj ne preferas riĉulon antaŭ malriĉulo; Ĉar ĉiuj estas faritaĵo de Liaj manoj.

Ie tsy miasy roandriañe, tsy mañaom-pañaleale mandikoatse ty rarake, ie fonga satam-pità’e.

20 Momente ili mortas, noktomeze ili tumultiĝas kaj malaperas; Ne de homa mano estas forigataj la potenculoj.

Mihomak’aniany iereo, te petsak’ale; troboeñe ondatio le mihelañe añe, asintake tsy am-pitàñe o maozatseo.

21 Ĉar Liaj okuloj estas super la vojoj de homo, Kaj ĉiujn liajn paŝojn Li vidas.

Fa amo sata’ ondatio o fihaino’eo, vazoho’e iaby o lia’eo.

22 Ne ekzistas mallumo nek ombrego, Kie povus sin kaŝi malbonaguloj.

Tsy eo ty ieñe ndra ty fimoromoroñañe hietaha’ o tsereheñeo.

23 Li ne bezonas multe klopodi kun homo, Ke li iru al Dio por juĝo.

Le tsy ifotoañan’ andro ty hiatrefa’ ondaty aman’Añahare ho zakaeñe.

24 Li pereigas la fortulojn sennombre Kaj starigas sur ilia loko aliajn;

Demohe’e tsy an-dohy o fatratseo, le avotra’e an-toe’e eo ty handimbe aze.

25 Ĉar Li scias iliajn farojn; Li renversas ilin en la nokto, kaj ili frakasiĝas.

Aa kanao arofoana’e o sata’eo, le avalitaboa’e te haleñe, vaho dorodoroe’e.

26 Kiel malpiulojn Li frapas ilin sur loko, kie ĉiuj vidas;

Lafà’e manahake o tsereheñeo an-tameañe eo ho fisambàñe,

27 Pro tio, ke ili forturniĝis de Li Kaj ne penis kompreni ĉiujn Liajn vojojn,

amy t’ie nitsile tsy nañorik’ aze, le tsy teo t’ie nañaoñe o lala’eo,

28 Sed venigis al Li la kriadon de malriĉulo, Kaj Li aŭdis la kriadon de mizeruloj.

toly ndra nampombae’ iareo mb’ama’e ty fitoreova’ o rarakeo fa janji’e ty toreo’ o silofeñeo—

29 Se Li kvietigas, tiam kiu povas ribeligi? Se Li kaŝas Sian vizaĝon, tiam kiu povas Lin vidi? Tiel estas egale kun nacio kaj kun aparta homo,

naho mianjin-dre, ia ty hanìñe? Ie aeta’e ty lahara’e, ia ty hahaisak’ aze, ndra t’ie foko ndra te ondaty—

30 Por ke ne regu homo hipokrita, El la pekigantoj de popolo.

soa tsy hifehe ty tsi-aman-Kàke, vaho tsy ho fandrik’ am’ ondatio.

31 Al Dio oni devas diri: Mi fieriĝis, mi ne plu faros malbonon;

Ia ty nanao ty hoe aman’Añahare? Fa nililoveñe, izaho tsy nandilatse;

32 Kion mi ne vidas, pri tio instruu min; Se mi faris maljustaĵon, mi ne plu faros.

Anaro ahy o tsy treakoo; naho niota faly, tsy hanoeko ka?

33 Ĉu konforme al via opinio Li devas repagi? Al vi ja ne plaĉis. Vi elektu, ne mi; Kaj kion vi scias, tion diru.

I satri’oy hao ty hamalea’e Azo, kanao liere’o? Ihe ‘nio ty hijoboñe, fa tsy izaho; aa le saontsio o fohi’oo.

34 Saĝaj homoj diros al mi, Kaj prudenta homo, kiu min aŭskultas:

Hanao ty hoe amako ondaty mahilalao, Toe mahafijanjiñe ty androanavy mahihitse:

35 Ijob parolas malsaĝe, Kaj liaj vortoj estas malprudentaj.

Misaontsy tsy aman-kilala t’Iobe, vaho tsy hinotsohotso’e o enta’eo.

36 Ho, se Ijob estus elprovita ĝis la fino, Pro tio, ke li aliĝas al homoj pekaj;

Ee te ho hereherèñe pak’am-para’e t’Iobe ie nanoiñe hoe ondaty lo-tsereke.

37 Ĉar al sia peko li aldonas blasfemon; Inter ni li mokas, kaj multe parolas kontraŭ Dio.

Tompea’e fiolàñe o hakeo’eo; miteha-pitàn-dre añivon-tikañe eo, le manovon-tsaontsy hatreatre’e t’i Andrianañahare.