Ijob 33

1 Aŭskultu do, Ijob, miajn parolojn, Kaj atentu ĉiujn miajn vortojn.

Èuj dakle, Jove, besjedu moju, i slušaj sve rijeèi moje.

2 Jen mi malfermis mian buŝon, Parolas mia lango en mia gorĝo.

Evo, sad otvoram usta svoja; govori jezik moj u ustima mojim.

3 Ĝuste el mia koro estas miaj paroloj, Kaj puran scion eldiros miaj lipoj.

Po pravom srcu mom biæe rijeèi moje, i misao èistu izreæi æe usne moje.

4 La spirito de Dio min kreis, Kaj la spiro de la Plejpotenculo min vivigas.

Duh Božji stvorio me je, i dah svemoguæega dao mi je život.

5 Se vi povas, respondu al mi; Armu vin kontraŭ mi, kaj stariĝu.

Ako možeš, odgovori mi, pripravi se i stani mi nasuprot.

6 Jen mi simile al vi estas de Dio; Mi ankaŭ estas farita el argilo.

Evo, ja æu biti mjesto Boga, kao što si rekao; od kala sam naèinjen i ja.

7 Vidu, vi ne bezonas timi min, Kaj mia ŝarĝo ne pezos sur vi.

Eto, strah moj neæe te strašiti, i ruka moja neæe te tištati.

8 Vi parolis antaŭ miaj oreloj, Kaj mi aŭdis la sonon de tiaj vortoj:

Rekao si dakle preda mnom, i èuo sam glas tvojih rijeèi:

9 Mi estas pura, sen malbonagoj; Senkulpa, mi ne havas pekon;

Èist sam, bez grijeha, prav sam i nema bezakonja na meni.

10 Jen Li trovis ion riproĉindan en mi, Li rigardas min kiel Lian malamikon;

Evo, traži zadjevicu sa mnom, drži me za svoga neprijatelja.

11 Li metis miajn piedojn en ŝtipon; Li observas ĉiujn miajn vojojn.

Meæe u klade noge moje, vreba po svijem stazama mojim.

12 Sed en tio vi ne estas prava, mi respondas al vi; Ĉar Dio estas pli granda ol homo.

Eto, u tom nijesi pravedan, odgovaram ti; jer je Bog veæi od èovjeka.

13 Kial vi havas pretendon kontraŭ Li pro tio, Ke Li ne donas al vi kalkulraporton pri ĉiuj Siaj faroj?

Zašto se preš s njim, što za sva djela svoja ne odgovara?

14 Cetere Dio parolas en unu maniero kaj en alia maniero, Sed oni tion ne rimarkas.

Jedanput govori Bog i dva puta; ali èovjek ne pazi.

15 En sonĝo, en nokta vizio, Kiam sur la homojn falis dormo, Kiam ili dormas sur la lito,

U snu, u utvari noænoj, kad tvrd san padne na ljude, kad spavaju u postelji,

16 Tiam Li malfermas la orelon de la homoj, Kaj, doninte instruon, sigelas ĝin,

Tada otvora uho ljudima i nauku im zapeèaæava,

17 Por deturni homon de ia faro Kaj gardi viron kontraŭ fiereco,

Da bi odvratio èovjeka od djela njegova, i zaklonio od njega oholost;

18 Por ŝirmi lian animon kontraŭ pereo Kaj lian vivon kontraŭ falo sub glavon.

Da bi saèuvao dušu njegovu od jame, i život njegov da ne naiðe na maè.

19 Ankaŭ per malsano sur lia lito Li avertas lin, Kiam ĉiuj liaj ostoj estas ankoraŭ fortaj.

I kara ga bolovima na postelji njegovoj, i sve kosti njegove teškom bolešæu.

20 Kaj abomenata fariĝas por li en lia vivo la manĝaĵo, Kaj por lia animo la frandaĵo.

Tako da se životu njegovu gadi hljeb i duši njegovoj jelo najmilije;

21 Lia karno konsumiĝas tiel, ke oni ĝin jam ne vidas; Kaj elstaras liaj ostoj, kiuj antaŭe estis nevideblaj.

Nestaje tijela njegova naoèigled, i izmalaju se kosti njegove, koje se prije nijesu vidjele,

22 Kaj lia animo alproksimiĝas al la pereo, Kaj lia vivo al la mortigo.

I duša se njegova približuje grobu, i život njegov smrti.

23 Sed se li havas por si anĝelon proparolanton, Kvankam unu el mil, Kiu elmontrus pri la homo lian pravecon,

Ako ima glasnika, tumaèa, jednoga od tisuæe, koji bi kazao èovjeku dužnost njegovu,

24 Tiam Li indulgas lin, kaj diras: Liberigu lin, ke li ne malsupreniru en la tombon, Ĉar Mi trovis pardonigon.

Tada æe se smilovati na nj, i reæi æe: izbavi ga da ne otide u grob; našao sam otkup.

25 Tiam lia korpo fariĝas denove freŝa, kiel en la juneco; Li revenas al la tagoj de sia knabeco.

I pomladiæe se tijelo njegovo kao u djeteta, i povratiæe se na dane mladosti svoje,

26 Li preĝas al Dio, Kaj ĉi Tiu korfavoras lin, Kaj montras al li Sian vizaĝon kun ĝojo, Kaj rekompencas la homon laŭ lia virteco.

Moliæe se Bogu, i pomilovaæe ga, i gledaæe lice njegovo radujuæi se, i vratiæe èovjeku po pravdi njegovoj.

27 Li rigardas la homojn, kaj diras: Mi pekis, la veron mi kripligis, Kaj Li ne repagis al mi;

Gledajuæi ljudi reæi æe: bijah zgriješio, i što je pravo izvrnuo, ali mi ne pomože.

28 Li liberigis mian animon, ke ĝi ne iru en pereon, Kaj mia vivo vidas la lumon.

On izbavi dušu moju da ne otide u jamu, i život moj da gleda svjetlost.

29 Ĉion ĉi tion Dio faras Du aŭ tri fojojn kun homo,

Gle, sve ovo èini Bog dva puta i tri puta èovjeku,

30 Por deturni lian animon de pereo Kaj prilumi lin per la lumo de vivo.

Da bi povratio dušu njegovu od jame, da bi ga obasjavala svjetlost živijeh.

31 Atentu, Ijob, aŭskultu min; Silentu, kaj mi parolos.

Pazi, Jove, slušaj me, muèi, da ja govorim.

32 Se vi havas, kion diri, respondu al mi; Parolu, ĉar mi dezirus, ke vi montriĝu prava.

Ako imaš što reæi, odgovori mi; govori, jer sam te rad opravdati;

33 Se ne, tiam aŭskultu min; Silentu, kaj mi instruos al vi saĝon.

Ako li ne, slušaj ti mene; muèi, i nauèiæu te mudrosti.