Ijob 33
1 Aŭskultu do, Ijob, miajn parolojn, Kaj atentu ĉiujn miajn vortojn.
Men høyr no, Job, på talen min, lyd vel på alle mine ord!
2 Jen mi malfermis mian buŝon, Parolas mia lango en mia gorĝo.
Sjå eg hev opna mine lippor, og tunga talar i min munn.
3 Ĝuste el mia koro estas miaj paroloj, Kaj puran scion eldiros miaj lipoj.
Frå ærlegt hjarta kjem min tale, rein kunnskap lipporne ber fram.
4 La spirito de Dio min kreis, Kaj la spiro de la Plejpotenculo min vivigas.
Guds ånd er det som meg hev skapt, og Allvalds ande gjev meg liv.
5 Se vi povas, respondu al mi; Armu vin kontraŭ mi, kaj stariĝu.
Um du det kann, so gjev meg svar! Væpna deg mot meg, og stig fram!
6 Jen mi simile al vi estas de Dio; Mi ankaŭ estas farita el argilo.
Eg er din likemann for Gud, eg og av leiret forma er.
7 Vidu, vi ne bezonas timi min, Kaj mia ŝarĝo ne pezos sur vi.
Du tarv’kje vera rædd for meg, min trykk skal ikkje tyngja deg.
8 Vi parolis antaŭ miaj oreloj, Kaj mi aŭdis la sonon de tiaj vortoj:
Men du hev sagt for øyro mine - eg høyrde ljoden av ditt ord -:
9 Mi estas pura, sen malbonagoj; Senkulpa, mi ne havas pekon;
«Eg skuldfri er og utan synd, eg flekkfri er og utan skuld;
10 Jen Li trovis ion riproĉindan en mi, Li rigardas min kiel Lian malamikon;
men han fører uvensgrunnar mot meg og held meg for sin fiendsmann;
11 Li metis miajn piedojn en ŝtipon; Li observas ĉiujn miajn vojojn.
han legg i stokken mine føter og vaktar alle mine vegar.»
12 Sed en tio vi ne estas prava, mi respondas al vi; Ĉar Dio estas pli granda ol homo.
Men du hev urett, svarar eg; Gud større er enn menneskja.
13 Kial vi havas pretendon kontraŭ Li pro tio, Ke Li ne donas al vi kalkulraporton pri ĉiuj Siaj faroj?
Men kvifor vil du klaga på han: Han aldri svarar i sin sak?
14 Cetere Dio parolas en unu maniero kaj en alia maniero, Sed oni tion ne rimarkas.
På eit vis talar Gud, ja tvo, um enn dei ikkje agtar på det.
15 En sonĝo, en nokta vizio, Kiam sur la homojn falis dormo, Kiam ili dormas sur la lito,
I draumar og i syn ved natt, når tunge svevnen fell på folk, når dei på lægjet ligg og blundar,
16 Tiam Li malfermas la orelon de la homoj, Kaj, doninte instruon, sigelas ĝin,
då let han øyro upp på folk, og innsiglar åtvaring til deim,
17 Por deturni homon de ia faro Kaj gardi viron kontraŭ fiereco,
for burt frå synd å driva mannen, og rydja ovmod ut or honom
18 Por ŝirmi lian animon kontraŭ pereo Kaj lian vivon kontraŭ falo sub glavon.
og berga sjæli hans frå gravi og livet hans frå spjotodd-daude.
19 Ankaŭ per malsano sur lia lito Li avertas lin, Kiam ĉiuj liaj ostoj estas ankoraŭ fortaj.
Han tuktast og med sjukelægje, med stendig uro inn til beini,
20 Kaj abomenata fariĝas por li en lia vivo la manĝaĵo, Kaj por lia animo la frandaĵo.
hans liv fær mothug imot brød, og sjæli hans mot lostemat.
21 Lia karno konsumiĝas tiel, ke oni ĝin jam ne vidas; Kaj elstaras liaj ostoj, kiuj antaŭe estis nevideblaj.
Hans misser holdet, vert usjåleg, og beini morknar, syner ikkje,
22 Kaj lia animo alproksimiĝas al la pereo, Kaj lia vivo al la mortigo.
og sjæli ned mot gravi lutar, hans liv mot daude-englarne.
23 Sed se li havas por si anĝelon proparolanton, Kvankam unu el mil, Kiu elmontrus pri la homo lian pravecon,
Er det då yver han ein engel, ein millommann, ein utav tusund, som lærer mannen um hans plikt,
24 Tiam Li indulgas lin, kaj diras: Liberigu lin, ke li ne malsupreniru en la tombon, Ĉar Mi trovis pardonigon.
Han ynkast yver han og segjer: «Frels honom frå i grav å ganga! Eg hev ei løysepening funne.»
25 Tiam lia korpo fariĝas denove freŝa, kiel en la juneco; Li revenas al la tagoj de sia knabeco.
Hans likam skal av helsa bløma, sin ungdom skal han atter få.
26 Li preĝas al Dio, Kaj ĉi Tiu korfavoras lin, Kaj montras al li Sian vizaĝon kun ĝojo, Kaj rekompencas la homon laŭ lia virteco.
Han bed til Gud og nåde fær, so han hans åsyn ser med jubel. Og so fær mannen att si rettferd.
27 Li rigardas la homojn, kaj diras: Mi pekis, la veron mi kripligis, Kaj Li ne repagis al mi;
Han syng for folk og segjer so: «Eg synda hev og krenkt det rette, men hev’kje fenge lika for det;
28 Li liberigis mian animon, ke ĝi ne iru en pereon, Kaj mia vivo vidas la lumon.
mi sjæl frå gravi berga han, med gleda fær eg ljoset sjå.»
29 Ĉion ĉi tion Dio faras Du aŭ tri fojojn kun homo,
Og sjå: alt dette gjerer Gud tvo gonger, ja tri gong’ mot mannen,
30 Por deturni lian animon de pereo Kaj prilumi lin per la lumo de vivo.
og ber hans sjæl frå gravi burt, so livsens ljos kann lysa for han.
31 Atentu, Ijob, aŭskultu min; Silentu, kaj mi parolos.
So gjev no gaum og høyr meg, Job, ver tagall du, so eg kann tala!
32 Se vi havas, kion diri, respondu al mi; Parolu, ĉar mi dezirus, ke vi montriĝu prava.
Um du hev ord, so gjev meg svar! Tala, eg gjev deg gjerne rett.
33 Se ne, tiam aŭskultu min; Silentu, kaj mi instruos al vi saĝon.
I anna fall so høyr på meg, teg medan eg deg visdom lærer!»
