Ijob 33

1 Aŭskultu do, Ijob, miajn parolojn, Kaj atentu ĉiujn miajn vortojn.

Ora dunque, Giobbe, ascolta, ti prego, i miei ragionamenti, E porgi gli orecchi a tutte le mie parole.

2 Jen mi malfermis mian buŝon, Parolas mia lango en mia gorĝo.

Ecco, ora io ho aperta la mia bocca, La mia lingua parla nel mio palato.

3 Ĝuste el mia koro estas miaj paroloj, Kaj puran scion eldiros miaj lipoj.

Le mie parole [saranno secondo] la dirittura del mio cuore; E le mie labbra proferiranno scienza pura.

4 La spirito de Dio min kreis, Kaj la spiro de la Plejpotenculo min vivigas.

Lo Spirito di Dio mi ha fatto, E l'alito dell'Onnipotente mi ha data la vita.

5 Se vi povas, respondu al mi; Armu vin kontraŭ mi, kaj stariĝu.

Se tu puoi, rispondimi; Mettiti in ordine contro a me, e presentati pure.

6 Jen mi simile al vi estas de Dio; Mi ankaŭ estas farita el argilo.

Ecco, io [sono] a Dio, come tu; Anch'io sono stato tratto dal fango.

7 Vidu, vi ne bezonas timi min, Kaj mia ŝarĝo ne pezos sur vi.

Ecco, il mio spavento non ti sgomenterà, E la mia mano non ti sarà grave addosso.

8 Vi parolis antaŭ miaj oreloj, Kaj mi aŭdis la sonon de tiaj vortoj:

Tu hai pur detto, udendolo io, Ed io ho intesa la voce delle parole:

9 Mi estas pura, sen malbonagoj; Senkulpa, mi ne havas pekon;

Io [son] puro, senza misfatto; Io [son] netto, e non [vi è] iniquità in me;

10 Jen Li trovis ion riproĉindan en mi, Li rigardas min kiel Lian malamikon;

Ecco, egli trova delle occasioni contro a me; Egli mi reputa per suo nemico;

11 Li metis miajn piedojn en ŝtipon; Li observas ĉiujn miajn vojojn.

Egli ha messi i miei piedi ne' ceppi, Egli spia tutti i miei sentieri.

12 Sed en tio vi ne estas prava, mi respondas al vi; Ĉar Dio estas pli granda ol homo.

Ecco, [in] questo tu non sei stato giusto; io ti risponderò; Perciocchè Iddio è vie maggiore che l'uomo.

13 Kial vi havas pretendon kontraŭ Li pro tio, Ke Li ne donas al vi kalkulraporton pri ĉiuj Siaj faroj?

Perchè hai tu conteso con lui, Perchè egli non dichiara tutte le sue ragioni?

14 Cetere Dio parolas en unu maniero kaj en alia maniero, Sed oni tion ne rimarkas.

[Egli è ben vero], che [talora] Iddio parla una volta, E due, [a chi] non vi ha atteso.

15 En sonĝo, en nokta vizio, Kiam sur la homojn falis dormo, Kiam ili dormas sur la lito,

In sogno, [in] vision notturna, Quando il più profondo sonno cade in su gli uomini, Quando essi son tutti sonnacchiosi sopra i [lor] letti;

16 Tiam Li malfermas la orelon de la homoj, Kaj, doninte instruon, sigelas ĝin,

Allora egli apre loro l'orecchio, E suggella il lor castigo;

17 Por deturni homon de ia faro Kaj gardi viron kontraŭ fiereco,

Per istorre l'uomo dalle opere [sue], E per far che la superbia dell'uomo non apparisca più;

18 Por ŝirmi lian animon kontraŭ pereo Kaj lian vivon kontraŭ falo sub glavon.

Per iscampar l'anima sua dalla fossa, E far che la sua vita non passi per la spada.

19 Ankaŭ per malsano sur lia lito Li avertas lin, Kiam ĉiuj liaj ostoj estas ankoraŭ fortaj.

Ma [talora altresì] l'uomo è castigato con dolori sopra il suo letto, E tutte le sue ossa di grave [malattia];

20 Kaj abomenata fariĝas por li en lia vivo la manĝaĵo, Kaj por lia animo la frandaĵo.

E la sua vita gli fa abbominare il cibo, E l'anima sua la vivanda desiderabile;

21 Lia karno konsumiĝas tiel, ke oni ĝin jam ne vidas; Kaj elstaras liaj ostoj, kiuj antaŭe estis nevideblaj.

La sua carne è consumata, talchè non apparisce più; E le sue ossa, [che prima] non si vedevano, spuntano fuori;

22 Kaj lia animo alproksimiĝas al la pereo, Kaj lia vivo al la mortigo.

E l'anima sua si accosta alla fossa, E la vita sua a' [mali] mortali.

23 Sed se li havas por si anĝelon proparolanton, Kvankam unu el mil, Kiu elmontrus pri la homo lian pravecon,

Ma se [allora] vi è appresso di lui alcun messo, un parlatore, Uno d'infra mille, Per dichiarare all'uomo il suo dovere;

24 Tiam Li indulgas lin, kaj diras: Liberigu lin, ke li ne malsupreniru en la tombon, Ĉar Mi trovis pardonigon.

[Iddio] gli farà grazia, e dirà: Riscuotilo, che non iscenda alla fossa; Io ho trovato il riscatto.

25 Tiam lia korpo fariĝas denove freŝa, kiel en la juneco; Li revenas al la tagoj de sia knabeco.

La sua carne diventerà morbida, più che [non è] in fanciullezza; Egli ritornerà a' dì della sua giovanezza.

26 Li preĝas al Dio, Kaj ĉi Tiu korfavoras lin, Kaj montras al li Sian vizaĝon kun ĝojo, Kaj rekompencas la homon laŭ lia virteco.

Egli supplicherà a Dio, ed egli gli sarà placato, E [gli] farà veder la sua faccia con giubilo, E renderà all'uomo la sua giustizia.

27 Li rigardas la homojn, kaj diras: Mi pekis, la veron mi kripligis, Kaj Li ne repagis al mi;

Ed esso [poi] si volgerà verso gli uomini, e dirà: Io avea peccato, ed avea pervertita la dirittura, E [ciò] non mi ha punto giovato.

28 Li liberigis mian animon, ke ĝi ne iru en pereon, Kaj mia vivo vidas la lumon.

[Così Iddio] riscoterà l'anima sua, che non passi nella fossa, E la vita sua vedrà la luce.

29 Ĉion ĉi tion Dio faras Du aŭ tri fojojn kun homo,

Ecco, Iddio opera tutte queste cose Due e tre volte inverso l'uomo;

30 Por deturni lian animon de pereo Kaj prilumi lin per la lumo de vivo.

Per ritrarre l'anima sua dalla fossa, Acciocchè sia illuminata della luce de' viventi.

31 Atentu, Ijob, aŭskultu min; Silentu, kaj mi parolos.

Attendi, o Giobbe, ascoltami; Taci, ed io parlerò.

32 Se vi havas, kion diri, respondu al mi; Parolu, ĉar mi dezirus, ke vi montriĝu prava.

Se tu hai alcuna cosa da dire, rispondimi; Parla, perciocchè io desidero giustificarti.

33 Se ne, tiam aŭskultu min; Silentu, kaj mi instruos al vi saĝon.

Se no, ascoltami tu; Taci, ed io t'insegnerò la sapienza.