Ijob 32

1 Kaj tiuj tri viroj ĉesis respondi al Ijob, ĉar li opiniis sin prava.

Así que estos tres hombres no dieron más respuestas a Job, porque él parecía tener razón.

2 Tiam ekflamis la kolero de Elihu, filo de Baraĥel, Buzano, el la familio de Ram. Kontraŭ Ijob ekflamis lia kolero pro tio, ke li opiniis sin pli prava ol Dio;

Y Eliu, el hijo de Baraquel el Buzita, de la familia de Ram, estaba enojado, ardiendo de ira contra Job, porque se parecía a sí mismo más justo que Dios;

3 kaj kontraŭ liaj tri amikoj ekflamis lia kolero pro tio, ke ili ne trovis respondon kaj akuzis Ijobon.

Y estaba enojado con sus tres amigos, porque no habían podido darle una respuesta, y no habían dejado claro el pecado de Job.

4 Elihu atendis, dum ili parolis kun Ijob, ĉar ili estis pli aĝaj ol li.

Ahora Eliú había guardado silencio mientras Job estaba hablando, porque eran más viejos que él;

5 Sed kiam Elihu vidis, ke ne troviĝas respondo en la buŝo de la tri viroj, ekflamis lia kolero.

Y cuando Eliu vio que no había respuesta en la boca de los tres hombres, se enojó mucho.

6 Kaj ekparolis Elihu, filo de Baraĥel, la Buzano, kaj diris: Mi estas juna, kaj vi estas maljunuloj; Tial mi hezitis kaj timis eldiri al vi mian opinion.

Y Eliú, el hijo de Baraquel el Buzita, respondió y dijo: Soy joven, y tú eres muy viejo, así que tenía miedo, y evité poner mi conocimiento delante de ti.

7 Mi pensis: La aĝo parolu, Kaj la jarmulto montru saĝon.

Me dije a mí mismo: que los días hablarán y que muestren su sabiduría los muchos en años.

8 Sed la spirito en la homoj kaj la spiro de la Plejpotenculo Donas al ili prudenton.

Pero en verdad es el espíritu del Todopoderoso en el hombre, lo que les da conocimiento.

9 Ne la grandaj estas la plej prudentaj, Kaj ne la maljunuloj sole scias juĝi,

No son los viejos los que son sabios, y los que están llenos de años no tienen el conocimiento de lo que es correcto.

10 Tial mi diras: Aŭskultu min; Mi ankaŭ eldiros mian opinion.

Por eso digo: “Escúchame, y expondré mi conocimiento”.

11 Jen mi atendis viajn vortojn, Mi atentis vian kompetentecon, Ĝis vi trovos la ĝustan parolon.

Esperaba tus palabras, escuchaba tus sabios dichos; mientras estabas buscando qué decir,

12 Sed atentante vin, mi vidis, Ke neniu el vi donas al Ijob moralinstruon, Respondante al liaj paroloj.

Estaba tomando nota; y verdaderamente ninguno de ustedes pudo aclarar el error de Job, o dar una respuesta a sus palabras.

13 Ne diru: Ni trovis la saĝon. Dio instruu lin, ne homo.

Cuida de no decir: Hemos encontrado la sabiduría; Dios puede vencerlo, pero no el hombre.

14 Li ne direktis al mi siajn vortojn, Kaj per viaj diroj mi ne respondos al li.

No propondré palabras como éstas, ni haré uso de tus palabras para responderle.

15 Ili perdis la kuraĝon, ili ne plu respondis; Mankas al ili vortoj.

El miedo los ha vencido, no tienen más respuestas que dar; Han llegado a su fin.

16 Mi atendis, ĝis ili ĉesos paroli; Sed ĉar ili haltis kaj ne plu respondis,

¿Y voy a seguir esperando mientras no tienen nada que decir? ¿Mientras se callan y no dan más respuestas?

17 Tial ankaŭ mi de mia flanko respondos, Mi ankaŭ eldiros mian opinion.

Daré mi respuesta; Voy a presentar mis conocimientos.

18 Ĉar mi estas plena de vortoj; La spirito de mia interno min premas.

Porque estoy lleno de palabras, el espíritu dentro de mi me constriñe.

19 Mia interno estas kiel vino ŝtopfermita, Kiu krevigas novan felsakon.

Mi estómago es como el vino que no puede salir; Como las pieles llenas de vino nuevo, casi se rompe.

20 Mi ekparolos, kaj tiam fariĝos al mi pli facile; Mi malfermos mian buŝon, kaj mi respondos.

Déjame decir lo que tengo en mente, para que pueda consolarme; Déjame contestar con la boca abierta.

21 Mi ne atentos la vizaĝon de persono, Kaj mi ne flatos al homo;

No permitas que respete a ningún hombre, o que le dé nombres de honor a ningún ser vivo.

22 Ĉar mi ne povoscias flati; Aliokaze pereigu min mia Kreinto.

Porque no puedo dar nombres de honor a ningún hombre; y si lo hiciera, mi Creador me llevaría rápidamente.