Ijob 31

1 Mi faris interligon kun miaj okuloj, Ke mi ne atentu virgulinon.

HICE pacto con mis ojos: ¿cómo pues había yo de pensar en virgen?

2 Kia estas la parto, kiun donas Dio de supre? Kaj kion destinas la Plejpotenculo el la altaj sferoj?

Porque ¿qué galardón [me daría] de arriba Dios, y qué heredad el Omnipotente de las alturas?

3 Ĉu ne malfeliĉon al malpiulo, Kaj forpuŝon de malbonagantoj?

¿No hay quebrantamiento para el impío, y extrañamiento para los que obran iniquidad?

4 Ĉu Li ne vidas mian konduton, Ne kalkulas ĉiujn miajn paŝojn?

¿No ve él mis caminos, y cuenta todos mis pasos?

5 Ĉu mi iradis en malvero, Kaj miaj piedoj rapidis al trompo?

Si anduve con mentira, y si mi pie se apresuró á engaño,

6 Li pesu min per justa pesilo, Kaj tiam Dio konvinkiĝos pri mia senkulpeco.

Péseme Dios en balanzas de justicia, y conocerá mi integridad.

7 Se mia paŝo forkliniĝis de la vojo, Se mia koro sekvis miajn okulojn, Kaj se al mia mano algluiĝis makulo:

Si mis pasos se apartaron del camino, y si mi corazón se fué tras mis ojos, y si algo se apegó á mis manos,

8 Tiam mi semu kaj alia manĝu, Kaj mia idaro elradikiĝu.

Siembre yo, y otro coma, y mis verduras sean arrancadas.

9 Se mia koro forlogiĝis al virino, Kaj mi kaŝe atendis ĉe la pordo de mia amiko:

Si fué mi corazón engañado acerca de mujer, y si estuve acechando á la puerta de mi prójimo:

10 Tiam mia edzino estu adultigata de aliulo, Kaj aliuloj kliniĝu super ŝi.

Muela para otro mi mujer, y sobre ella otros se encorven.

11 Ĉar tio estus malvirto, Tio estus krimo, kiun devas puni juĝistoj.

Porque es maldad é iniquidad, que han de castigar los jueces.

12 Tio estas fajro, kiu ekstermas ĝis la abismo, Kaj mian tutan akiritaĵon ĝi elradikigus.

Porque es fuego que devoraría hasta el sepulcro, y desarraigaría toda mi hacienda.

13 Ĉu mi malŝatis la rajton de mia servisto aŭ de mia servistino, Kiam ili havis juĝan aferon kun mi?

Si hubiera tenido en poco el derecho de mi siervo y de mi sierva, cuando ellos pleitearan conmigo,

14 Tiam kion mi farus, kiam Dio leviĝus? Kaj kion mi respondus al Li, kiam Li esplordemandus?

¿Qué haría yo cuando Dios se levantase? y cuando él visitara, ¿qué le respondería yo?

15 Lin kreis ja Tiu sama, kiu kreis min en la ventro, Kaj Tiu sama pretigis en la ventro ankaŭ lin.

El que en el vientre me hizo á mí, ¿no lo hizo á él? ¿y no nos dispuso uno mismo en la matriz?

16 Ĉu mi rifuzis la deziron de senhavuloj? Aŭ ĉu mi turmentis la okulojn de vidvino?

Si estorbé el contento de los pobres, é hice desfallecer los ojos de la viuda;

17 Ĉu mian panpecon mi manĝis sola? Ĉu ne manĝis de ĝi ankaŭ orfo?

Y si comí mi bocado solo, y no comió de él el huérfano;

18 Ĉar detempe de mia juneco mi estis kiel patro, Kaj de post la eliro el la ventro de mia patrino mi estis gvidisto.

(Porque desde mi mocedad creció conmigo como con padre, y desde el vientre de mi madre fuí guía de la viuda; )

19 Kiam mi vidis malfeliĉulon sen vesto Kaj malriĉulon sen kovro,

Si he visto que pereciera alguno sin vestido, y al menesteroso sin cobertura;

20 Ĉu tiam ne benis min liaj lumboj, Ĉu li ne estis varmigata per la lano de miaj ŝafoj?

Si no me bendijeron sus lomos, y del vellón de mis ovejas se calentaron;

21 Se mi levis mian manon kontraŭ orfon, Ĉar mi vidis en la pordego helpon al mi,

Si alcé contra el huérfano mi mano, aunque viese que me ayudarían en la puerta;

22 En tia okazo mia ŝultro defalu de la dorso, Kaj mia brako rompiĝu de kano.

Mi espalda se caiga de mi hombro, y mi brazo sea quebrado de mi canilla.

23 Ĉar mi timas la punon de Dio, Kaj ĝian pezon mi ne povus elteni.

Porque temí el castigo de Dios, contra cuya alteza yo no tendría poder.

24 Ĉu mi faris la oron mia espero, Kaj la orbulon mi nomis mia fido?

Si puse en oro mi esperanza, y dije al oro: Mi confianza [eres] tú;

25 Ĉu mi ĝojis, ke mia riĉeco estas granda Kaj ke mia mano multe akiris?

Si me alegré de que mi hacienda se multiplicase, y de que mi mano hallase mucho;

26 Kiam mi vidis la lumon brilantan Kaj la lunon majeste irantan,

Si he mirado al sol cuando resplandecía, y á la luna cuando iba hermosa,

27 Ĉu tiam sekrete forlogiĝis mia koro Kaj mi sendis kisojn per mia mano?

Y mi corazón se engañó en secreto, y mi boca besó mi mano:

28 Ankaŭ tio estus krimo juĝinda, Ĉar mi forneus per tio Dion en la alto.

Esto también fuera maldad juzgada; porque habría negado al Dios soberano.

29 Ĉu mi ĝojis pri malfeliĉo de mia malamiko? Aŭ ĉu mi estis ravita, se lin trafis malbono?

Si me alegré en el quebrantamiento del que me aborrecía, y me regocijé cuando le halló el mal;

30 Mi ne permesis al mia gorĝo peki Per eldiro de malbeno kontraŭ lia animo.

(Que ni aun entregué al pecado mi paladar, pidiendo maldición para su alma; )

31 Ĉu la homoj de mia tendo ne diris: Ho, se oni ne satiĝus de lia karno!

Cuando mis domésticos decían: ¡Quién nos diese de su carne! nunca nos hartaríamos.

32 Ne noktis fremdulo sur la strato; Miajn pordojn mi malfermadis al migrantoj.

El extranjero no tenía fuera la noche; mis puertas abría al caminante.

33 Ĉu mi hommaniere kovradis miajn kulpojn, Por kaŝi en mia brusto miajn pekojn?

Si encubrí, como los hombres mis prevaricaciones, escondiendo en mi seno mi iniquidad;

34 En tia okazo mi timus grandan homamason, Kaj malestimo de familioj min timigus; Mi silentus, kaj ne elirus ekster la pordon.

Porque quebrantaba á la gran multitud, y el menosprecio de las familias me atemorizó, y callé, y no salí de mi puerta:

35 Ho, se iu aŭskultus min! Jen estas mia signo; la Plejpotenculo respondu al mi. Se mia akuzanto skribus libron,

¡Quién me diera quien me oyese! He aquí mi impresión [es] que el Omnipotente testificaría por mí, aunque mi adversario me hiciera el proceso.

36 Mi portus ĝin sur mia ŝultro, Mi metus ĝin sur min kiel kronon,

Ciertamente yo lo llevaría sobre mi hombro, y me lo ataría en lugar de corona.

37 Mi raportus al li pri la nombro de miaj paŝoj; Mi alproksimiĝus al li kiel al princo.

Yo le contaría el número de mis pasos, y como príncipe me llegaría á él.

38 Se mia lando kriis kontraŭ mi, Kaj ĝiaj sulkoj ploris,

Si mi tierra clama contra mí, y lloran todos sus surcos;

39 Se ĝiajn fruktojn mi manĝis senpage, Kaj mi afliktis la animon de ĝiaj mastroj:

Si comí su sustancia sin dinero, ó afligí el alma de sus dueños;

40 Tiam anstataŭ tritiko kresku por mi kardo, Kaj anstataŭ hordeo dornoj. Finiĝis la paroloj de Ijob.

En lugar de trigo me nazcan abrojos, y espinas en lugar de cebada. Acábanse las palabras de Job.