Ijob 31
1 Mi faris interligon kun miaj okuloj, Ke mi ne atentu virgulinon.
Vjeru uèinih sa oèima svojim, pa kako bih pogledao na djevojku?
2 Kia estas la parto, kiun donas Dio de supre? Kaj kion destinas la Plejpotenculo el la altaj sferoj?
Jer kakav je dio od Boga ozgo? i kakvo našljedstvo od svemoguæega s visine?
3 Ĉu ne malfeliĉon al malpiulo, Kaj forpuŝon de malbonagantoj?
Nije li pogibao nevaljalome i èudo onima koji èine bezakonje?
4 Ĉu Li ne vidas mian konduton, Ne kalkulas ĉiujn miajn paŝojn?
Ne vidi li on putove moje, i sve korake moje ne broji li?
5 Ĉu mi iradis en malvero, Kaj miaj piedoj rapidis al trompo?
Ako hodih s lažju ili ako pohitje noga moja na prijevaru,
6 Li pesu min per justa pesilo, Kaj tiam Dio konvinkiĝos pri mia senkulpeco.
Neka me izmjeri na mjerilima pravijem, i neka Bog pozna dobrotu moju.
7 Se mia paŝo forkliniĝis de la vojo, Se mia koro sekvis miajn okulojn, Kaj se al mia mano algluiĝis makulo:
Ako su koraci moji zašli s puta, i ako je za oèima mojim pošlo srce moje, i za ruke moje prionulo štogod,
8 Tiam mi semu kaj alia manĝu, Kaj mia idaro elradikiĝu.
Neka ja sijem a drugi jede, i neka se iskorijene izdanci moji.
9 Se mia koro forlogiĝis al virino, Kaj mi kaŝe atendis ĉe la pordo de mia amiko:
Ako se zanijelo srce moje za kojom ženom, i ako sam vrebao na vratima bližnjega svojega,
10 Tiam mia edzino estu adultigata de aliulo, Kaj aliuloj kliniĝu super ŝi.
Neka drugomu melje žena moja, i neka se drugi nad njom povijaju.
11 Ĉar tio estus malvirto, Tio estus krimo, kiun devas puni juĝistoj.
Jer je to grdilo i bezakonje za sudije.
12 Tio estas fajro, kiu ekstermas ĝis la abismo, Kaj mian tutan akiritaĵon ĝi elradikigus.
Jer bi to bio oganj koji bi proždirao do uništenja, i svu bi moju ljetinu iskorijenio.
13 Ĉu mi malŝatis la rajton de mia servisto aŭ de mia servistino, Kiam ili havis juĝan aferon kun mi?
Ako nijesam htio doæi na sud sa slugom svojim ili sa sluškinjom svojom, kad bi se tužili na mene;
14 Tiam kion mi farus, kiam Dio leviĝus? Kaj kion mi respondus al Li, kiam Li esplordemandus?
Jer šta bih èinio kad bi se Bog podigao, i kad bi potražio, šta bih mu odgovorio?
15 Lin kreis ja Tiu sama, kiu kreis min en la ventro, Kaj Tiu sama pretigis en la ventro ankaŭ lin.
Koji je mene stvorio u utrobi, nije li stvorio i njega? nije li nas on isti sazdao u materici?
16 Ĉu mi rifuzis la deziron de senhavuloj? Aŭ ĉu mi turmentis la okulojn de vidvino?
Ako sam odbio siromasima želju njihovu, i oèi udovici zamutio,
17 Ĉu mian panpecon mi manĝis sola? Ĉu ne manĝis de ĝi ankaŭ orfo?
I ako sam zalogaj svoj sam jeo a nije ga jela i sirota,
18 Ĉar detempe de mia juneco mi estis kiel patro, Kaj de post la eliro el la ventro de mia patrino mi estis gvidisto.
Jer je od mladosti moje rasla sa mnom kao kod oca, i od utrobe matere svoje vodao sam je;
19 Kiam mi vidis malfeliĉulon sen vesto Kaj malriĉulon sen kovro,
Ako sam gledao koga gdje gine nemajuæi haljine, i siromaha gdje se nema èim pokriti,
20 Ĉu tiam ne benis min liaj lumboj, Ĉu li ne estis varmigata per la lano de miaj ŝafoj?
Ako me nijesu blagosiljala bedra njegova što se runom ovaca mojih utoplio,
21 Se mi levis mian manon kontraŭ orfon, Ĉar mi vidis en la pordego helpon al mi,
Ako sam izmahnuo rukom na sirotu, kad vidjeh na vratima pomoæ svoju,
22 En tia okazo mia ŝultro defalu de la dorso, Kaj mia brako rompiĝu de kano.
Neka mi ispadne rame iz pleæa, i ruka moja neka se otkine od zgloba.
23 Ĉar mi timas la punon de Dio, Kaj ĝian pezon mi ne povus elteni.
Jer sam se bojao pogibli od Boga, kojega velièanstvu ne bih odolio.
24 Ĉu mi faris la oron mia espero, Kaj la orbulon mi nomis mia fido?
Ako sam polagao na zlato nadanje svoje, ili èistome zlatu govorio: uzdanico moja!
25 Ĉu mi ĝojis, ke mia riĉeco estas granda Kaj ke mia mano multe akiris?
Ako sam se veselio što mi je imanje veliko i što mnogo steèe ruka moja,
26 Kiam mi vidis la lumon brilantan Kaj la lunon majeste irantan,
Ako sam gledao na sunce, kad sjaje, i na mjesec, kad ponosito hodi,
27 Ĉu tiam sekrete forlogiĝis mia koro Kaj mi sendis kisojn per mia mano?
I srce se moje potajno prevarilo i ruku moju poljubila usta moja,
28 Ankaŭ tio estus krimo juĝinda, Ĉar mi forneus per tio Dion en la alto.
I to bi bilo bezakonje za sudije, jer bih se odrekao Boga ozgo;
29 Ĉu mi ĝojis pri malfeliĉo de mia malamiko? Aŭ ĉu mi estis ravita, se lin trafis malbono?
Ako sam se radovao nesreæi nenavidnika svojega, i ako sam zaigrao kad ga je zlo zadesilo,
30 Mi ne permesis al mia gorĝo peki Per eldiro de malbeno kontraŭ lia animo.
Jer ne dadoh jeziku svojemu da griješi tražeæi dušu njegovu s proklinjanjem;
31 Ĉu la homoj de mia tendo ne diris: Ho, se oni ne satiĝus de lia karno!
Ako ne govorahu domašnji moji: ko bi nam dao mesa njegova? ne možemo se ni najesti;
32 Ne noktis fremdulo sur la strato; Miajn pordojn mi malfermadis al migrantoj.
Stranac nije noæivao na polju; vrata svoja otvorao sam putniku;
33 Ĉu mi hommaniere kovradis miajn kulpojn, Por kaŝi en mia brusto miajn pekojn?
Ako sam kao što èine ljudi tajio prijestupe svoje i krio svoje bezakonje u svojim njedrima,
34 En tia okazo mi timus grandan homamason, Kaj malestimo de familioj min timigus; Mi silentus, kaj ne elirus ekster la pordon.
Ako sam i mogao plašiti veliko mnoštvo, ipak od najmanjega u domu bijaše me strah; zato muèah i ne odlažah od vrata.
35 Ho, se iu aŭskultus min! Jen estas mia signo; la Plejpotenculo respondu al mi. Se mia akuzanto skribus libron,
O da bih imao koga da me sasluša! Gle, želja je moja da mi svemoguæi odgovori i suparnik moj da mi napiše knjigu.
36 Mi portus ĝin sur mia ŝultro, Mi metus ĝin sur min kiel kronon,
Nosio bih je na ramenu svom, vezao bih je sebi kao vijenac,
37 Mi raportus al li pri la nombro de miaj paŝoj; Mi alproksimiĝus al li kiel al princo.
Broj koraka svojih kazao bih mu, kao knez pristupio bih k njemu.
38 Se mia lando kriis kontraŭ mi, Kaj ĝiaj sulkoj ploris,
Ako je na me vikala moja zemlja, i brazde njezine plakale,
39 Se ĝiajn fruktojn mi manĝis senpage, Kaj mi afliktis la animon de ĝiaj mastroj:
Ako sam jeo roda njezina bez novaca i dosaðivao duši gospodara njezinijeh,
40 Tiam anstataŭ tritiko kresku por mi kardo, Kaj anstataŭ hordeo dornoj. Finiĝis la paroloj de Ijob.
Mjesto pšenice neka mi raða trnje, i mjesto jeèma kukolj. Svršiše se rijeèi Jovove.
