Ijob 31

1 Mi faris interligon kun miaj okuloj, Ke mi ne atentu virgulinon.

Jeg sluttede en Pagt med mit Øje om ikke at se paa en Jomfru;

2 Kia estas la parto, kiun donas Dio de supre? Kaj kion destinas la Plejpotenculo el la altaj sferoj?

hvad var ellers min Lod fra Gud hist oppe, den Arv, den Almægtige gav fra det høje?

3 Ĉu ne malfeliĉon al malpiulo, Kaj forpuŝon de malbonagantoj?

Har ikke den lovløse Vanheld i Vente, Udaadsmændene Modgang?

4 Ĉu Li ne vidas mian konduton, Ne kalkulas ĉiujn miajn paŝojn?

Ser han ej mine Veje og tæller alle mine Skridt?

5 Ĉu mi iradis en malvero, Kaj miaj piedoj rapidis al trompo?

Har jeg holdt til med Løgn, og hasted min Fod til Svig —

6 Li pesu min per justa pesilo, Kaj tiam Dio konvinkiĝos pri mia senkulpeco.

paa Rettens Vægtskaal veje han mig, saa Gud kan kende min Uskyld —

7 Se mia paŝo forkliniĝis de la vojo, Se mia koro sekvis miajn okulojn, Kaj se al mia mano algluiĝis makulo:

er mit Skridt bøjet af fra Vejen, og har mit Hjerte fulgt mine Øjne, hang noget ved mine Hænder,

8 Tiam mi semu kaj alia manĝu, Kaj mia idaro elradikiĝu.

da gid jeg maa saa og en anden fortære, og hvad jeg planted, oprykkes med Rode!

9 Se mia koro forlogiĝis al virino, Kaj mi kaŝe atendis ĉe la pordo de mia amiko:

Blev jeg en Daare paa Grund af en Kvinde, og har jeg luret ved Næstens Dør,

10 Tiam mia edzino estu adultigata de aliulo, Kaj aliuloj kliniĝu super ŝi.

saa dreje min Hustru Kværn for en anden, og andre bøje sig over hende!

11 Ĉar tio estus malvirto, Tio estus krimo, kiun devas puni juĝistoj.

Thi sligt var Skændselsdaad, Brøde, der drages for Retten,

12 Tio estas fajro, kiu ekstermas ĝis la abismo, Kaj mian tutan akiritaĵon ĝi elradikigus.

ja, Ild, der æder til Afgrunden og sætter hele min Høst i Brand!

13 Ĉu mi malŝatis la rajton de mia servisto aŭ de mia servistino, Kiam ili havis juĝan aferon kun mi?

Har jeg ringeagtet min Træls og min Trælkvindes Ret, naar de trættede med mig,

14 Tiam kion mi farus, kiam Dio leviĝus? Kaj kion mi respondus al Li, kiam Li esplordemandus?

hvad skulde jeg da gøre, naar Gud stod op, hvad skulde jeg svare, naar han saa efter?

15 Lin kreis ja Tiu sama, kiu kreis min en la ventro, Kaj Tiu sama pretigis en la ventro ankaŭ lin.

Har ikke min Skaber skabt ham i Moders Skød, har en og samme ej dannet os begge i Moders Liv?

16 Ĉu mi rifuzis la deziron de senhavuloj? Aŭ ĉu mi turmentis la okulojn de vidvino?

Har jeg afslaaet ringes Ønske, ladet Enkens Øjne vansmægte,

17 Ĉu mian panpecon mi manĝis sola? Ĉu ne manĝis de ĝi ankaŭ orfo?

var jeg ene om at spise mit Brød, har den faderløse ej spist deraf —

18 Ĉar detempe de mia juneco mi estis kiel patro, Kaj de post la eliro el la ventro de mia patrino mi estis gvidisto.

nej, fra Barnsben fostred jeg ham som en Fader, jeg ledede hende fra min Moders Skød.

19 Kiam mi vidis malfeliĉulon sen vesto Kaj malriĉulon sen kovro,

Har jeg set en Stakkel blottet for Klæder, en fattig savne et Tæppe —

20 Ĉu tiam ne benis min liaj lumboj, Ĉu li ne estis varmigata per la lano de miaj ŝafoj?

visselig nej, hans Hofter velsigned mig, naar han varmed sig i Uld af mine Lam.

21 Se mi levis mian manon kontraŭ orfon, Ĉar mi vidis en la pordego helpon al mi,

Har jeg løftet min Baand mod en faderløs, fordi jeg var vis paa Medhold i Retten,

22 En tia okazo mia ŝultro defalu de la dorso, Kaj mia brako rompiĝu de kano.

saa falde min Skulder fra Nakken, saa rykkes min Arm af Led!

23 Ĉar mi timas la punon de Dio, Kaj ĝian pezon mi ne povus elteni.

Thi Guds Rædsel var kommet over mig, og naar han rejste sig, magted jeg intet!

24 Ĉu mi faris la oron mia espero, Kaj la orbulon mi nomis mia fido?

Har jeg slaaet min Lid til Guld, kaldt det rene Guld min Fortrøstning,

25 Ĉu mi ĝojis, ke mia riĉeco estas granda Kaj ke mia mano multe akiris?

var det min Glæde, at Rigdommen voksed, og at min Haand fik sanket saa meget,

26 Kiam mi vidis la lumon brilantan Kaj la lunon majeste irantan,

saa jeg, hvorledes Sollyset straaled, eller den herligt skridende Maane,

27 Ĉu tiam sekrete forlogiĝis mia koro Kaj mi sendis kisojn per mia mano?

og lod mit Hjerte sig daare i Løn, saa jeg hylded dem med Kys paa min Haand —

28 Ankaŭ tio estus krimo juĝinda, Ĉar mi forneus per tio Dion en la alto.

ogsaa det var Brøde, der drages for Retten, thi da fornægted jeg Gud hist oppe.

29 Ĉu mi ĝojis pri malfeliĉo de mia malamiko? Aŭ ĉu mi estis ravita, se lin trafis malbono?

Var min Avindsmands Fald min Glæd jubled jeg, naar han ramtes af Vanheld —

30 Mi ne permesis al mia gorĝo peki Per eldiro de malbeno kontraŭ lia animo.

nej, jeg tillod ikke min Gane at synde, saa jeg bandende kræved hans Sjæl.

31 Ĉu la homoj de mia tendo ne diris: Ho, se oni ne satiĝus de lia karno!

Har min Husfælle ej maattet sige: »Hvem mættedes ej af Kød fra hans Bord« —

32 Ne noktis fremdulo sur la strato; Miajn pordojn mi malfermadis al migrantoj.

nej, den fremmede laa ej ude om Natten, jeg aabned min Dør for Vandringsmænd.

33 Ĉu mi hommaniere kovradis miajn kulpojn, Por kaŝi en mia brusto miajn pekojn?

Har jeg skjult mine Synder, som Mennesker gør, saa jeg dulgte min Brøde i Brystet

34 En tia okazo mi timus grandan homamason, Kaj malestimo de familioj min timigus; Mi silentus, kaj ne elirus ekster la pordon.

af Frygt for den store Hob, af Angst for Stamfrænders Ringeagt, saa jeg blev inden Døre i Stilhed! —

35 Ho, se iu aŭskultus min! Jen estas mia signo; la Plejpotenculo respondu al mi. Se mia akuzanto skribus libron,

Ak, var der dog en, der hørte paa mig! Her er mit Bomærke — lad den Almægtige svare! Havde jeg blot min Modparts Indlæg!

36 Mi portus ĝin sur mia ŝultro, Mi metus ĝin sur min kiel kronon,

Sandelig, tog jeg det paa min Skulder, kransed mit Hoved dermed som en Krone,

37 Mi raportus al li pri la nombro de miaj paŝoj; Mi alproksimiĝus al li kiel al princo.

svared ham for hvert eneste Skridt og mødte ham som en Fyrste.

38 Se mia lando kriis kontraŭ mi, Kaj ĝiaj sulkoj ploris,

Har min Mark maattet skrige over mig og alle Furerne græde,

39 Se ĝiajn fruktojn mi manĝis senpage, Kaj mi afliktis la animon de ĝiaj mastroj:

har jeg tæret dens Kraft uden Vederlag, udslukt dens Ejeres Liv,

40 Tiam anstataŭ tritiko kresku por mi kardo, Kaj anstataŭ hordeo dornoj. Finiĝis la paroloj de Ijob.

saa gro der Tjørn for Hvede og Ukrudt i Stedet for Byg! Her ender Jobs Ord.