Ijob 30

1 Sed nun ridas pri mi homoj pli junaj ol mi, Kies patrojn mi ne volus starigi kun la hundoj de miaj ŝafaroj;

And now, laughed at me, Have the younger in days than I, Whose fathers I have loathed to set With the dogs of my flock.

2 Kies forto de la manoj estis senbezona por mi, Kaj kiuj ne povis atingi maljunecon;

Also — the power of their hands, why [is it] to me? On them hath old age perished.

3 Kiuj pro malriĉeco kaj malsato solece kuris En la dezerton mizeran kaj senvivan;

With want and with famine gloomy, Those fleeing to a dry place, Formerly a desolation and waste,

4 Kiuj elŝiras atriplon apud la arbetaĵoj, Kaj kies pano estas la radiko de genisto.

Those cropping mallows near a shrub, And broom-roots [is] their food.

5 El meze de la homoj oni elpelas ilin; Oni krias sur ilin, kiel sur ŝteliston;

From the midst they are cast out, (They shout against them as a thief),

6 En terfendoj ĉe la valoj ili loĝas, En truoj de la tero kaj de rokoj;

In a frightful place of valleys to dwell, Holes of earth and clefts.

7 Inter la arbetaĵoj ili krias, Sub la kardoj ili kolektiĝas;

Among shrubs they do groan, Under nettles they are gathered together.

8 Kiel infanoj de sentaŭguloj kaj sennomuloj, Ili estas elpelitaj el la lando.

Sons of folly — even sons without name, They have been smitten from the land.

9 Kaj nun mi fariĝis objekto de ilia mokokanto, Mi fariĝis por ili objekto de babilado.

And now, their song I have been, And I am to them for a byword.

10 Ili abomenas min, malproksimiĝas de mi, Ne timas kraĉi sur mian vizaĝon.

They have abominated me, They have kept far from me, And from before me have not spared to spit.

11 Li malligis mian ŝnuron kaj turmentas min, Kaj ili forĵetis antaŭ mi la bridon.

Because His cord He loosed and afflicteth me, And the bridle from before me, They have cast away.

12 Dekstre buboj stariĝis, kaj puŝas miajn piedojn; Ili ebenigis kontraŭ mi siajn pereigajn vojojn;

On the right hand doth a brood arise, My feet they have cast away, And they raise up against me, Their paths of calamity.

13 Ili disfosis mian vojon, facile pereigas min, Ne bezonante helpanton;

They have broken down my path, By my calamity they profit, 'He hath no helper.'

14 Ili venas kiel tra larĝa breĉo, Ĵetas sin tumulte.

As a wide breach they come, Under the desolation have rolled themselves.

15 Teruroj turnis sin kontraŭ min, Forpelis mian majeston kiel vento; Kiel nubo foriris mia feliĉo.

He hath turned against me terrors, It pursueth as the wind mine abundance, And as a thick cloud, Hath my safety passed away.

16 Kaj nun elverŝiĝas mia animo; Kaptis min tagoj de mizero.

And now, in me my soul poureth itself out, Seize me do days of affliction.

17 En la nokto miaj ostoj traboriĝas en mi, Kaj miaj mordetantoj ne dormas.

At night my bone hath been pierced in me, And mine eyelids do not lie down.

18 Kun granda malfacileco demetiĝas mia vesto; Premas min la rando de mia ĉemizo.

By the abundance of power, Is my clothing changed, As the mouth of my coat it doth gird me.

19 Oni komparas min kun koto; Mi similiĝis al polvo kaj cindro.

Casting me into mire, And I am become like dust and ashes.

20 Mi krias al Vi, sed Vi ne respondas al mi; Mi staras, ke Vi atentu min.

I cry unto Thee, And Thou dost not answer me, I have stood, and Thou dost consider me.

21 Vi fariĝis kruelulo por mi; Per la forto de Via mano Vi montras al mi Vian malamon.

Thou art turned to be fierce to me, With the strength of Thy hand, Thou oppressest me.

22 Vi levis min en la venton, Lasis min kaj neniigis min en la ventego.

Thou dost lift me up, On the wind Thou dost cause me to ride, And Thou meltest — Thou levellest me.

23 Mi scias, ke Vi transdonos min al la morto, En la kunvenejon de ĉio vivanta.

For I have known To death Thou dost bring me back, And [to] the house appointed for all living.

24 Sed ĉu oni povas ne deziri eltiri manon, Kaj krii en sia malfeliĉo?

Surely not against the heap Doth He send forth the hand, Though in its ruin they have safety.

25 Ĉu mi ne ploris pri tiu, kiu havis malfeliĉan tempon? Ĉu mia animo ne afliktiĝis pri malriĉulo?

Did not I weep for him whose day is hard? Grieved hath my soul for the needy.

26 Mi atendis bonon, sed venis malbono; Mi esperis lumon, sed venis mallumo.

When good I expected, then cometh evil, And I wait for light, and darkness cometh.

27 Miaj internaĵoj bolas kaj ne ĉesas; Atakis min tempo de mizero.

My bowels have boiled, and have not ceased, Gone before me have days of affliction.

28 Mi estas nigra, sed ne de la suno; Mi leviĝas en la komunumo kaj krias.

Mourning I have gone without the sun, I have risen, in an assembly I cry.

29 Mi fariĝis frato al la ŝakaloj Kaj kamarado al la strutoj.

A brother I have been to dragons, And a companion to daughters of the ostrich.

30 Mia haŭto nigriĝis sur mi, Kaj miaj ostoj sekiĝis de varmego.

My skin hath been black upon me, And my bone hath burned from heat,

31 Mia harpo fariĝis plendilo, Kaj mia fluto fariĝis voĉo de plorantoj.

And my harp doth become mourning, And my organ the sound of weeping.