Ijob 30
1 Sed nun ridas pri mi homoj pli junaj ol mi, Kies patrojn mi ne volus starigi kun la hundoj de miaj ŝafaroj;
Now those who are younger than I have nothing but mockery for me— these young men whose fathers I would have refused to allow to work beside the dogs of my flock.
2 Kies forto de la manoj estis senbezona por mi, Kaj kiuj ne povis atingi maljunecon;
Indeed, the strength of their fathers' hands, how could it have helped me— men in whom the strength of their mature age had perished?
3 Kiuj pro malriĉeco kaj malsato solece kuris En la dezerton mizeran kaj senvivan;
They were thin from poverty and hunger; they gnawed at the dry ground in the darkness of wilderness and desolation.
4 Kiuj elŝiras atriplon apud la arbetaĵoj, Kaj kies pano estas la radiko de genisto.
They plucked saltwort and bushes' leaves; the roots of the broom tree were their food.
5 El meze de la homoj oni elpelas ilin; Oni krias sur ilin, kiel sur ŝteliston;
They were driven out from among people who shouted after them as one would shout after a thief.
6 En terfendoj ĉe la valoj ili loĝas, En truoj de la tero kaj de rokoj;
So they had to live in river valleys, in holes of the earth and of the rocks.
7 Inter la arbetaĵoj ili krias, Sub la kardoj ili kolektiĝas;
Among the bushes they brayed like donkeys and they gathered together under the nettles.
8 Kiel infanoj de sentaŭguloj kaj sennomuloj, Ili estas elpelitaj el la lando.
They were the sons of fools, indeed, sons of nameless people! They were driven out of the land with whips.
9 Kaj nun mi fariĝis objekto de ilia mokokanto, Mi fariĝis por ili objekto de babilado.
But now I have become the subject of their taunting song; I have become a byword for them.
10 Ili abomenas min, malproksimiĝas de mi, Ne timas kraĉi sur mian vizaĝon.
They abhor me and stand far off from me; they do not refrain from spitting in my face.
11 Li malligis mian ŝnuron kaj turmentas min, Kaj ili forĵetis antaŭ mi la bridon.
For God has unstrung the string to my bow and afflicted me, and those who taunt me cast off restraint before my face.
12 Dekstre buboj stariĝis, kaj puŝas miajn piedojn; Ili ebenigis kontraŭ mi siajn pereigajn vojojn;
Upon my right hand rise the rabble; they drive me away and pile up against me their siege mounds.
13 Ili disfosis mian vojon, facile pereigas min, Ne bezonante helpanton;
They destroy my path; they push forward disaster for me, men who have no one to hold them back.
14 Ili venas kiel tra larĝa breĉo, Ĵetas sin tumulte.
They come against me like an army through a wide hole in a city wall; in the midst of the destruction they roll themselves in on me.
15 Teruroj turnis sin kontraŭ min, Forpelis mian majeston kiel vento; Kiel nubo foriris mia feliĉo.
Terrors are turned upon me; my honor is driven away as if by the wind; my prosperity passes away as a cloud.
16 Kaj nun elverŝiĝas mia animo; Kaptis min tagoj de mizero.
Now my life is pouring out from within me; many days of suffering have laid hold on me.
17 En la nokto miaj ostoj traboriĝas en mi, Kaj miaj mordetantoj ne dormas.
In the night my bones in me are pierced; the pains that gnaw at me take no rest.
18 Kun granda malfacileco demetiĝas mia vesto; Premas min la rando de mia ĉemizo.
God's great force has seized my clothing; it wraps around me like the collar of my tunic.
19 Oni komparas min kun koto; Mi similiĝis al polvo kaj cindro.
He has thrown me into the mud; I have become like dust and ashes.
20 Mi krias al Vi, sed Vi ne respondas al mi; Mi staras, ke Vi atentu min.
I cry to you, God, but you do not answer me; I stand up, and you merely look at me.
21 Vi fariĝis kruelulo por mi; Per la forto de Via mano Vi montras al mi Vian malamon.
You have changed and become cruel to me; with the strength of your hand you persecute me.
22 Vi levis min en la venton, Lasis min kaj neniigis min en la ventego.
You lift me up to the wind and cause it to drive me along; you throw me back and forth in a storm.
23 Mi scias, ke Vi transdonos min al la morto, En la kunvenejon de ĉio vivanta.
For I know that you will bring me to death, to the house appointed for all the living.
24 Sed ĉu oni povas ne deziri eltiri manon, Kaj krii en sia malfeliĉo?
However, does no one reach out with his hand to beg for help when he falls? Does no one in trouble call out for help?
25 Ĉu mi ne ploris pri tiu, kiu havis malfeliĉan tempon? Ĉu mia animo ne afliktiĝis pri malriĉulo?
Did not I weep for him who was in trouble? Did I not grieve for the needy man?
26 Mi atendis bonon, sed venis malbono; Mi esperis lumon, sed venis mallumo.
When I hoped for good, then evil came; when I waited for light, darkness came instead.
27 Miaj internaĵoj bolas kaj ne ĉesas; Atakis min tempo de mizero.
My heart is troubled and does not rest; days of affliction have come on me.
28 Mi estas nigra, sed ne de la suno; Mi leviĝas en la komunumo kaj krias.
I have gone about like one who was living in the dark, but not because of the sun; I stand up in the assembly and cry for help.
29 Mi fariĝis frato al la ŝakaloj Kaj kamarado al la strutoj.
I am a brother to jackals, a companion of ostriches.
30 Mia haŭto nigriĝis sur mi, Kaj miaj ostoj sekiĝis de varmego.
My skin is black and falls away from me; my bones are burned with heat.
31 Mia harpo fariĝis plendilo, Kaj mia fluto fariĝis voĉo de plorantoj.
Therefore my harp is tuned for songs of mourning, my flute for the singing of those who wail.
