Ijob 30
1 Sed nun ridas pri mi homoj pli junaj ol mi, Kies patrojn mi ne volus starigi kun la hundoj de miaj ŝafaroj;
But now they that are younger than I hold me in derision, Whose fathers I would have disdained to set with the dogs of my flock.
2 Kies forto de la manoj estis senbezona por mi, Kaj kiuj ne povis atingi maljunecon;
Of what use to me would be even the strength of their hands, To whom old age is lost?
3 Kiuj pro malriĉeco kaj malsato solece kuris En la dezerton mizeran kaj senvivan;
By want and hunger they are famished; They gnaw the dry desert, The darkness of desolate wastes.
4 Kiuj elŝiras atriplon apud la arbetaĵoj, Kaj kies pano estas la radiko de genisto.
They gather purslain among the bushes, And the root of the broom is their bread.
5 El meze de la homoj oni elpelas ilin; Oni krias sur ilin, kiel sur ŝteliston;
They are driven from the society of men; There is a cry after them as after a thief.
6 En terfendoj ĉe la valoj ili loĝas, En truoj de la tero kaj de rokoj;
They dwell in gloomy valleys, In caves of the earth and in rocks.
7 Inter la arbetaĵoj ili krias, Sub la kardoj ili kolektiĝas;
They bray among the bushes; Under the brambles are they stretched out.
8 Kiel infanoj de sentaŭguloj kaj sennomuloj, Ili estas elpelitaj el la lando.
An impious and low-born race, They are beaten out of the land.
9 Kaj nun mi fariĝis objekto de ilia mokokanto, Mi fariĝis por ili objekto de babilado.
And now I am become their song; Yea, I am their by-word!
10 Ili abomenas min, malproksimiĝas de mi, Ne timas kraĉi sur mian vizaĝon.
They abhor me, they stand aloof from me; They forbear not to spit before my face.
11 Li malligis mian ŝnuron kaj turmentas min, Kaj ili forĵetis antaŭ mi la bridon.
Yea, they let loose the reins, and humble me; They cast off the bridle before me.
12 Dekstre buboj stariĝis, kaj puŝas miajn piedojn; Ili ebenigis kontraŭ mi siajn pereigajn vojojn;
On my right hand riseth up the brood; They thrust away my feet; They cast up against me their destructive ways.
13 Ili disfosis mian vojon, facile pereigas min, Ne bezonante helpanton;
They break up my path; They hasten my fall, —They who have no helper!
14 Ili venas kiel tra larĝa breĉo, Ĵetas sin tumulte.
They come upon me as through a wide breach; Through the ruins they rush in upon me.
15 Teruroj turnis sin kontraŭ min, Forpelis mian majeston kiel vento; Kiel nubo foriris mia feliĉo.
Terrors are turned against me; They pursue my prosperity like the wind, And my welfare passeth away like a cloud.
16 Kaj nun elverŝiĝas mia animo; Kaptis min tagoj de mizero.
And now my soul poureth itself out upon me; Days of affliction have taken hold of me.
17 En la nokto miaj ostoj traboriĝas en mi, Kaj miaj mordetantoj ne dormas.
By night my bones are pierced; they are torn from me, And my gnawers take no rest.
18 Kun granda malfacileco demetiĝas mia vesto; Premas min la rando de mia ĉemizo.
Through the violence of my disease is my garment changed; It bindeth me about like the collar of my tunic.
19 Oni komparas min kun koto; Mi similiĝis al polvo kaj cindro.
He hath cast me into the mire, And I am become like dust and ashes.
20 Mi krias al Vi, sed Vi ne respondas al mi; Mi staras, ke Vi atentu min.
I call upon Thee, but thou dost not hear me; I stand up before thee, but thou regardest me not.
21 Vi fariĝis kruelulo por mi; Per la forto de Via mano Vi montras al mi Vian malamon.
Thou art become cruel to me; With thy strong hand dost thou lie in wait for me.
22 Vi levis min en la venton, Lasis min kaj neniigis min en la ventego.
Thou liftest me up, and causest me to ride upon the wind; Thou meltest me away in the storm.
23 Mi scias, ke Vi transdonos min al la morto, En la kunvenejon de ĉio vivanta.
I know that thou wilt bring me to death, To the place of assembly for all the living.
24 Sed ĉu oni povas ne deziri eltiri manon, Kaj krii en sia malfeliĉo?
When He stretcheth out his hand, prayer availeth nothing; When He bringeth destruction, vain is the cry for help.
25 Ĉu mi ne ploris pri tiu, kiu havis malfeliĉan tempon? Ĉu mia animo ne afliktiĝis pri malriĉulo?
Did not I weep for him that was in trouble? Was not my soul grieved for the poor?
26 Mi atendis bonon, sed venis malbono; Mi esperis lumon, sed venis mallumo.
But when I looked for good, then evil came; When I looked for light, then came darkness.
27 Miaj internaĵoj bolas kaj ne ĉesas; Atakis min tempo de mizero.
My bowels boil, and have no rest; Days of anguish have come upon me.
28 Mi estas nigra, sed ne de la suno; Mi leviĝas en la komunumo kaj krias.
I am black, but not by the sun; I stand up, and utter my cries in the congregation.
29 Mi fariĝis frato al la ŝakaloj Kaj kamarado al la strutoj.
I am become a brother to jackals, And a companion to ostriches.
30 Mia haŭto nigriĝis sur mi, Kaj miaj ostoj sekiĝis de varmego.
My skin is black, and falleth from me, And my bones burn with heat.
31 Mia harpo fariĝis plendilo, Kaj mia fluto fariĝis voĉo de plorantoj.
My harp also is turned to mourning, And my pipe to notes of grief.
