Ijob 30
1 Sed nun ridas pri mi homoj pli junaj ol mi, Kies patrojn mi ne volus starigi kun la hundoj de miaj ŝafaroj;
“But now they mock me, men younger than I am, whose fathers I would have refused to entrust with my sheep dogs.
2 Kies forto de la manoj estis senbezona por mi, Kaj kiuj ne povis atingi maljunecon;
What use to me was the strength of their hands, since their vigor had left them?
3 Kiuj pro malriĉeco kaj malsato solece kuris En la dezerton mizeran kaj senvivan;
Gaunt from poverty and hunger, they gnawed the dry land, and the desolate wasteland by night.
4 Kiuj elŝiras atriplon apud la arbetaĵoj, Kaj kies pano estas la radiko de genisto.
They plucked mallow among the shrubs, and the roots of the broom tree were their food.
5 El meze de la homoj oni elpelas ilin; Oni krias sur ilin, kiel sur ŝteliston;
They were banished from among men, shouted down like thieves,
6 En terfendoj ĉe la valoj ili loĝas, En truoj de la tero kaj de rokoj;
so that they lived on the slopes of the wadis, among the rocks and in holes in the ground.
7 Inter la arbetaĵoj ili krias, Sub la kardoj ili kolektiĝas;
They cried out among the shrubs and huddled beneath the nettles.
8 Kiel infanoj de sentaŭguloj kaj sennomuloj, Ili estas elpelitaj el la lando.
A senseless and nameless brood, they were driven off the land.
9 Kaj nun mi fariĝis objekto de ilia mokokanto, Mi fariĝis por ili objekto de babilado.
And now they mock me in song; I have become a byword among them.
10 Ili abomenas min, malproksimiĝas de mi, Ne timas kraĉi sur mian vizaĝon.
They abhor me and keep far from me; they do not hesitate to spit in my face.
11 Li malligis mian ŝnuron kaj turmentas min, Kaj ili forĵetis antaŭ mi la bridon.
Because God has unstrung my bow and afflicted me, they have cast off restraint in my presence.
12 Dekstre buboj stariĝis, kaj puŝas miajn piedojn; Ili ebenigis kontraŭ mi siajn pereigajn vojojn;
The rabble arises at my right; they lay snares for my feet and build siege ramps against me.
13 Ili disfosis mian vojon, facile pereigas min, Ne bezonante helpanton;
They tear up my path; they profit from my destruction, with no one to restrain them.
14 Ili venas kiel tra larĝa breĉo, Ĵetas sin tumulte.
They advance as through a wide breach; through the ruins they keep rolling in.
15 Teruroj turnis sin kontraŭ min, Forpelis mian majeston kiel vento; Kiel nubo foriris mia feliĉo.
Terrors are turned loose against me; they drive away my dignity as by the wind, and my prosperity has passed like a cloud.
16 Kaj nun elverŝiĝas mia animo; Kaptis min tagoj de mizero.
And now my soul is poured out within me; days of affliction grip me.
17 En la nokto miaj ostoj traboriĝas en mi, Kaj miaj mordetantoj ne dormas.
Night pierces my bones, and my gnawing pains never rest.
18 Kun granda malfacileco demetiĝas mia vesto; Premas min la rando de mia ĉemizo.
With great force He grasps my garment; He seizes me by the collar of my tunic.
19 Oni komparas min kun koto; Mi similiĝis al polvo kaj cindro.
He throws me into the mud, and I have become like dust and ashes.
20 Mi krias al Vi, sed Vi ne respondas al mi; Mi staras, ke Vi atentu min.
I cry out to You for help, but You do not answer; when I stand up, You merely look at me.
21 Vi fariĝis kruelulo por mi; Per la forto de Via mano Vi montras al mi Vian malamon.
You have ruthlessly turned on me; You oppose me with Your strong hand.
22 Vi levis min en la venton, Lasis min kaj neniigis min en la ventego.
You snatch me up into the wind and drive me before it; You toss me about in the storm.
23 Mi scias, ke Vi transdonos min al la morto, En la kunvenejon de ĉio vivanta.
Yes, I know that You will bring me down to death, to the place appointed for all the living.
24 Sed ĉu oni povas ne deziri eltiri manon, Kaj krii en sia malfeliĉo?
Yet no one stretches out his hand to a ruined man when he cries for help in his distress.
25 Ĉu mi ne ploris pri tiu, kiu havis malfeliĉan tempon? Ĉu mia animo ne afliktiĝis pri malriĉulo?
Have I not wept for those in trouble? Has my soul not grieved for the needy?
26 Mi atendis bonon, sed venis malbono; Mi esperis lumon, sed venis mallumo.
But when I hoped for good, evil came; when I looked for light, darkness fell.
27 Miaj internaĵoj bolas kaj ne ĉesas; Atakis min tempo de mizero.
I am churning within and cannot rest; days of affliction confront me.
28 Mi estas nigra, sed ne de la suno; Mi leviĝas en la komunumo kaj krias.
I go about blackened, but not by the sun. I stand up in the assembly and cry for help.
29 Mi fariĝis frato al la ŝakaloj Kaj kamarado al la strutoj.
I have become a brother of jackals, a companion of ostriches.
30 Mia haŭto nigriĝis sur mi, Kaj miaj ostoj sekiĝis de varmego.
My skin grows black and peels, and my bones burn with fever.
31 Mia harpo fariĝis plendilo, Kaj mia fluto fariĝis voĉo de plorantoj.
My harp is tuned to mourning and my flute to the sound of weeping.
