< Ijob 3 >
1 Poste Ijob malfermis sian buŝon, kaj malbenis sian tagon.
После того открыл Иов уста свои и проклял день свой.
2 Kaj Ijob ekparolis, kaj diris:
И начал Иов и сказал:
3 Pereu la tago, en kiu mi naskiĝis, Kaj la nokto, kiu diris: Embriiĝis homo.
погибни день, в который я родился, и ночь, в которую сказано: зачался человек!
4 Tiu tago estu malluma; Dio de supre ne rigardu ĝin, Neniu lumo ekbrilu super ĝi.
День тот да будет тьмою; да не взыщет его Бог свыше, и да не воссияет над ним свет!
5 Mallumo kaj tomba ombro ekposedu ĝin; Nubo ĝin kovru; Eklipsoj de tago faru ĝin terura.
Да омрачит его тьма и тень смертная, да обложит его туча, да страшатся его, как палящего зноя!
6 Tiun nokton prenu mallumego; Ĝi ne alkalkuliĝu al la tagoj de la jaro, Ĝi ne eniru en la kalkulon de la monatoj.
Ночь та, - да обладает ею мрак, да не сочтется она в днях года, да не войдет в число месяцев!
7 Ho, tiu nokto estu soleca; Neniu ĝojkrio aŭdiĝu en ĝi.
О! ночь та - да будет она безлюдна; да не войдет в нее веселье!
8 Malbenu ĝin la malbenantoj de la tago, Tiuj, kiuj estas pretaj eksciti levjatanon.
Да проклянут ее проклинающие день, способные разбудить левиафана!
9 Mallumiĝu la steloj de ĝia krepusko; Ĝi atendu lumon, kaj ĉi tiu ne aperu; Kaj la palpebrojn de matenruĝo ĝi ne ekvidu;
Да померкнут звезды рассвета ее: пусть ждет она света, и он не приходит, и да не увидит она ресниц денницы
10 Pro tio, ke ĝi ne fermis la pordon de la utero de mia patrino Kaj ne kaŝis per tio la malfeliĉon antaŭ miaj okuloj.
за то, что не затворила дверей чрева матери моей и не сокрыла горести от очей моих!
11 Kial mi ne mortis tuj el la utero, Ne senviviĝis post la eliro el la ventro?
Для чего не умер я, выходя из утробы, и не скончался, когда вышел из чрева?
12 Kial akceptis min la genuoj? Por kio estis la mamoj, ke mi suĉu?
Зачем приняли меня колени? зачем было мне сосать сосцы?
13 Mi nun kuŝus kaj estus trankvila; Mi dormus kaj havus ripozon,
Теперь бы лежал я и почивал; спал бы, и мне было бы покойно
14 Kune kun la reĝoj kaj la konsilistoj sur la tero, Kiuj konstruas al si izolejojn,
с царями и советниками земли, которые застраивали для себя пустыни,
15 Aŭ kun la potenculoj, kiuj havas oron, Kiuj plenigas siajn domojn per arĝento;
или с князьями, у которых было золото, и которые наполняли дома свои серебром;
16 Aŭ kiel abortitaĵo kaŝita mi ne ekzistus, Simile al la infanoj, kiuj ne vidis lumon.
или, как выкидыш сокрытый, я не существовал бы, как младенцы, не увидевшие света.
17 Tie la malpiuloj ĉesas tumulti; Kaj tie ripozas tiuj, kies fortoj konsumiĝis.
Там беззаконные перестают наводить страх, и там отдыхают истощившиеся в силах.
18 Tie la malliberuloj kune havas ripozon; Ili ne aŭdas la voĉon de premanto.
Там узники вместе наслаждаются покоем и не слышат криков приставника.
19 Malgranduloj kaj granduloj, tie ili estas; Kaj sklavo estas libera de sia sinjoro.
Малый и великий там равны, и раб свободен от господина своего.
20 Por kio al suferanto estas donita la lumo, Kaj la vivo al tiuj, kiuj havas maldolĉan animon,
На что дан страдальцу свет, и жизнь огорченным душою,
21 Kiuj atendas la morton, kaj ĝi ne aperas, Kiuj elfosus ĝin pli volonte ol trezorojn,
которые ждут смерти, и нет ее, которые вырыли бы ее охотнее, нежели клад,
22 Kiuj ekĝojus kaj estus ravitaj, Se ili trovus tombon?
обрадовались бы до восторга, восхитились бы, что нашли гроб?
23 Al la homo, kies vojo estas kaŝita, Kaj antaŭ kiu Dio starigis barilon?
На что дан свет человеку, которого путь закрыт, и которого Бог окружил мраком?
24 Antaŭ ol mi ekmanĝas panon, mi devas ĝemi, Kaj mia plorkriado verŝiĝas kiel akvo;
Вздохи мои предупреждают хлеб мой, и стоны мои льются, как вода,
25 Ĉar teruraĵo, kiun mi timis, trafis min, Kaj tio, pri kio mi estis maltrankvila, venis al mi.
ибо ужасное, чего я ужасался, то и постигло меня; и чего я боялся, то и пришло ко мне.
26 Mi ne havas trankvilon, mi ne havas kvieton, mi ne havas ripozon; Trafis min kolero.
Нет мне мира, нет покоя, нет отрады: постигло несчастье.