Ijob 3
1 Poste Ijob malfermis sian buŝon, kaj malbenis sian tagon.
Depois disto Jó abriu sua boca, e amaldiçoou seu dia.
2 Kaj Ijob ekparolis, kaj diris:
Pois Jó respondeu, e disse:
3 Pereu la tago, en kiu mi naskiĝis, Kaj la nokto, kiu diris: Embriiĝis homo.
Pereça o dia em que nasci, e a noite [em que] se disse: Um homem foi concebido.
4 Tiu tago estu malluma; Dio de supre ne rigardu ĝin, Neniu lumo ekbrilu super ĝi.
Torne-se aquele dia em trevas; Deus não lhe dê atenção desde acima, nem claridade brilhe sobre ele.
5 Mallumo kaj tomba ombro ekposedu ĝin; Nubo ĝin kovru; Eklipsoj de tago faru ĝin terura.
Reivindiquem-no para si trevas e sombra de morte; nuvens habitem sobre ele; a escuridão do dia o espante.
6 Tiun nokton prenu mallumego; Ĝi ne alkalkuliĝu al la tagoj de la jaro, Ĝi ne eniru en la kalkulon de la monatoj.
Tome a escuridão aquela noite; não seja contada entre os dias do ano, nem faça parte do número dos meses.
7 Ho, tiu nokto estu soleca; Neniu ĝojkrio aŭdiĝu en ĝi.
Ah se aquela noite fosse solitária, e música de alegria não viesse a ela!
8 Malbenu ĝin la malbenantoj de la tago, Tiuj, kiuj estas pretaj eksciti levjatanon.
Amaldiçoem-na os que amaldiçoam o dia, os que se preparam para levantar seu pranto.
9 Mallumiĝu la steloj de ĝia krepusko; Ĝi atendu lumon, kaj ĉi tiu ne aperu; Kaj la palpebrojn de matenruĝo ĝi ne ekvidu;
Escureçam-se as estrelas de sua manhã; espere a luz, e não venha, e as pálpebras não vejam o amanhecer;
10 Pro tio, ke ĝi ne fermis la pordon de la utero de mia patrino Kaj ne kaŝis per tio la malfeliĉon antaŭ miaj okuloj.
Pois não fechou as portas do ventre onde eu estava, nem escondeu de meus olhos o sofrimento.
11 Kial mi ne mortis tuj el la utero, Ne senviviĝis post la eliro el la ventro?
Por que eu não morri desde a madre, ou perdi a vida ao sair do ventre?
12 Kial akceptis min la genuoj? Por kio estis la mamoj, ke mi suĉu?
Por que joelhos me receberam? E por que seios me amamentaram?
13 Mi nun kuŝus kaj estus trankvila; Mi dormus kaj havus ripozon,
Pois agora eu jazeria e repousaria; dormiria, e então haveria repouso para mim;
14 Kune kun la reĝoj kaj la konsilistoj sur la tero, Kiuj konstruas al si izolejojn,
Com os reis e os conselheiros da terra, que edificavam para si os desertos;
15 Aŭ kun la potenculoj, kiuj havas oron, Kiuj plenigas siajn domojn per arĝento;
Ou com os príncipes que tinham ouro, que enchiam suas casas de prata.
16 Aŭ kiel abortitaĵo kaŝita mi ne ekzistus, Simile al la infanoj, kiuj ne vidis lumon.
Ou [por que] não fui como um aborto oculto, como as crianças que nunca viram a luz?
17 Tie la malpiuloj ĉesas tumulti; Kaj tie ripozas tiuj, kies fortoj konsumiĝis.
Ali os maus deixam de perturbar, e ali repousam os cansados de forças.
18 Tie la malliberuloj kune havas ripozon; Ili ne aŭdas la voĉon de premanto.
Ali os prisioneiros juntamente repousam; [e] não ouvem a voz do opressor.
19 Malgranduloj kaj granduloj, tie ili estas; Kaj sklavo estas libera de sia sinjoro.
Ali estão o pequeno e o grande; e o servo livre [está] de seu senhor.
20 Por kio al suferanto estas donita la lumo, Kaj la vivo al tiuj, kiuj havas maldolĉan animon,
Por que se dá luz ao sofredor, e vida aos amargos de alma,
21 Kiuj atendas la morton, kaj ĝi ne aperas, Kiuj elfosus ĝin pli volonte ol trezorojn,
Que esperam a morte, e ela não chega, e que a buscam mais que tesouros;
22 Kiuj ekĝojus kaj estus ravitaj, Se ili trovus tombon?
Que saltam de alegram e ficam contentes quando acham a sepultura?
23 Al la homo, kies vojo estas kaŝita, Kaj antaŭ kiu Dio starigis barilon?
[E também] ao homem cujo caminho é oculto, e a quem Deus [o] encobriu?
24 Antaŭ ol mi ekmanĝas panon, mi devas ĝemi, Kaj mia plorkriado verŝiĝas kiel akvo;
Pois antes do meu pão vem meu suspiro; e meus gemidos correm como águas.
25 Ĉar teruraĵo, kiun mi timis, trafis min, Kaj tio, pri kio mi estis maltrankvila, venis al mi.
Pois aquilo eu temia tanto veio a mim, e aquilo que tinha medo me aconteceu.
26 Mi ne havas trankvilon, mi ne havas kvieton, mi ne havas ripozon; Trafis min kolero.
Não tenho tido descanso, nem tranquilidade, nem repouso; mas perturbação veio sobre mim.
