Ijob 3

1 Poste Ijob malfermis sian buŝon, kaj malbenis sian tagon.

Darnach tat Hiob seinen Mund auf und verfluchte den Tag seiner Geburt.

2 Kaj Ijob ekparolis, kaj diris:

Hiob hob an und sprach:

3 Pereu la tago, en kiu mi naskiĝis, Kaj la nokto, kiu diris: Embriiĝis homo.

Verloren gehe der Tag, da ich geboren bin, die Nacht, da es hieß: Ein Knabe ist gezeugt!

4 Tiu tago estu malluma; Dio de supre ne rigardu ĝin, Neniu lumo ekbrilu super ĝi.

Verfinstert werde dieser Tag; Gott in der Höhe frage nicht nach ihm, und niemals falle ein Lichtstrahl darauf!

5 Mallumo kaj tomba ombro ekposedu ĝin; Nubo ĝin kovru; Eklipsoj de tago faru ĝin terura.

Finsternis und Todesschatten nehme ihn ein, Gewölk umhülle ihn und überfalle diesen trüben Tag!

6 Tiun nokton prenu mallumego; Ĝi ne alkalkuliĝu al la tagoj de la jaro, Ĝi ne eniru en la kalkulon de la monatoj.

Und jene Nacht; Das Dunkel raffe sie weg, sie freue sich in des Jahres Tagen nie und komme nicht in die Zahl der Monde.

7 Ho, tiu nokto estu soleca; Neniu ĝojkrio aŭdiĝu en ĝi.

Ja, jene Nacht sei unfruchtbar, kein Jubel ertöne in ihr!

8 Malbenu ĝin la malbenantoj de la tago, Tiuj, kiuj estas pretaj eksciti levjatanon.

Die, so den Tagen Böses losen und imstande sind, den Drachen aufzuwecken, sollen sie verfluchen.

9 Mallumiĝu la steloj de ĝia krepusko; Ĝi atendu lumon, kaj ĉi tiu ne aperu; Kaj la palpebrojn de matenruĝo ĝi ne ekvidu;

Verfinstert müssen ihrer Dämmerung Sterne sein, sie warte auf Licht und es bleibe aus; sie schaue auch die Wimpern der Morgenröte nicht!

10 Pro tio, ke ĝi ne fermis la pordon de la utero de mia patrino Kaj ne kaŝis per tio la malfeliĉon antaŭ miaj okuloj.

Weil sie den Mutterleib mir nicht verschloß und den Jammer nicht vor meinen Augen verbarg.

11 Kial mi ne mortis tuj el la utero, Ne senviviĝis post la eliro el la ventro?

Warum starb ich nicht gleich bei der Geburt und kam nicht um, sobald ich aus Mutterschoße ging?

12 Kial akceptis min la genuoj? Por kio estis la mamoj, ke mi suĉu?

Warum kamen mir Knie entgegen und wozu Brüste, daß ich sog?

13 Mi nun kuŝus kaj estus trankvila; Mi dormus kaj havus ripozon,

Denn jetzt läge ich da und wäre stille; wäre ich entschlafen, so hätte ich nun Ruhe

14 Kune kun la reĝoj kaj la konsilistoj sur la tero, Kiuj konstruas al si izolejojn,

mit Königen und Landesräten, die sich Steinhaufen erbaut haben,

15 Aŭ kun la potenculoj, kiuj havas oron, Kiuj plenigas siajn domojn per arĝento;

oder mit Fürsten, reich an Gold, die in ihren Häusern Silber häuften.

16 Aŭ kiel abortitaĵo kaŝita mi ne ekzistus, Simile al la infanoj, kiuj ne vidis lumon.

Oder wäre ich gar niemals dagewesen, wie eine verborgene Fehlgeburt, den Kindlein gleich, die nie das Licht gesehen haben!

17 Tie la malpiuloj ĉesas tumulti; Kaj tie ripozas tiuj, kies fortoj konsumiĝis.

Dort hört der Frevler Toben auf, dort finden die Erschöpften Ruh;

18 Tie la malliberuloj kune havas ripozon; Ili ne aŭdas la voĉon de premanto.

alle Gefangenen sind dort in Frieden, sie hören die Stimme des Treibers nicht mehr;

19 Malgranduloj kaj granduloj, tie ili estas; Kaj sklavo estas libera de sia sinjoro.

Kleine und Große sind daselbst, und der Knecht ist frei von seinem Herrn!

20 Por kio al suferanto estas donita la lumo, Kaj la vivo al tiuj, kiuj havas maldolĉan animon,

Warum läßt er Lebensmüde noch die Sonne sehen und zwingt er betrübte Seelen noch zu leben?

21 Kiuj atendas la morton, kaj ĝi ne aperas, Kiuj elfosus ĝin pli volonte ol trezorojn,

die auf den Tod harren, und er kommt nicht, die nach ihm graben, mehr als nach Schätzen;

22 Kiuj ekĝojus kaj estus ravitaj, Se ili trovus tombon?

die sich freuen würden und jubelten, die frohlockten, wenn sie ein Grab fänden.

23 Al la homo, kies vojo estas kaŝita, Kaj antaŭ kiu Dio starigis barilon?

[Was soll das Leben] dem Manne, dem sein Weg verborgen ist, den Gott rings umzäunt hat?

24 Antaŭ ol mi ekmanĝas panon, mi devas ĝemi, Kaj mia plorkriado verŝiĝas kiel akvo;

Denn statt zu essen, seufze ich, und meine Klage ergießt sich wie ein Wasserstrom.

25 Ĉar teruraĵo, kiun mi timis, trafis min, Kaj tio, pri kio mi estis maltrankvila, venis al mi.

Denn was ich gefürchtet habe, das ist über mich gekommen, und wovor mir graute, das hat mich getroffen.

26 Mi ne havas trankvilon, mi ne havas kvieton, mi ne havas ripozon; Trafis min kolero.

Ich kann nicht ruhen und nicht rasten, und kaum habe ich mich erholt, so kommt ein neuer Sturm über mich.