Ijob 3

1 Poste Ijob malfermis sian buŝon, kaj malbenis sian tagon.

Après cela Job ouvrit la bouche, et maudit le jour de sa naissance.

2 Kaj Ijob ekparolis, kaj diris:

Et Job prit la parole et dit:

3 Pereu la tago, en kiu mi naskiĝis, Kaj la nokto, kiu diris: Embriiĝis homo.

Périsse le jour où je suis né, et la nuit qui dit: Un enfant est conçu!

4 Tiu tago estu malluma; Dio de supre ne rigardu ĝin, Neniu lumo ekbrilu super ĝi.

Que ce jour se change en ténèbres, que Dieu d'en haut ne s'en informe plus! et que sur lui la clarté ne resplendisse plus!

5 Mallumo kaj tomba ombro ekposedu ĝin; Nubo ĝin kovru; Eklipsoj de tago faru ĝin terura.

Que l'obscurité et l'ombre de mort le réclament, que les sombres nuées viennent s'y établir, et que l'absence de jour y répande l'effroi!

6 Tiun nokton prenu mallumego; Ĝi ne alkalkuliĝu al la tagoj de la jaro, Ĝi ne eniru en la kalkulon de la monatoj.

Cette nuit! que les ténèbres s'en emparent, qu'elle ne se réjouisse plus parmi les jours de l'année, et que dans le compte des mois elle n'entre plus!

7 Ho, tiu nokto estu soleca; Neniu ĝojkrio aŭdiĝu en ĝi.

Voici, que cette nuit soit inféconde, que l'allégresse n'y ait plus accès!

8 Malbenu ĝin la malbenantoj de la tago, Tiuj, kiuj estas pretaj eksciti levjatanon.

Qu'elle soit notée par ceux qui maudissent les jours, experts à faire lever le Léviathan!

9 Mallumiĝu la steloj de ĝia krepusko; Ĝi atendu lumon, kaj ĉi tiu ne aperu; Kaj la palpebrojn de matenruĝo ĝi ne ekvidu;

Que les astres de son crépuscule s'éteignent! qu'elle espère la lumière, et qu'elle ne vienne pas, et que jamais elle ne voie les paupières de l'aurore,

10 Pro tio, ke ĝi ne fermis la pordon de la utero de mia patrino Kaj ne kaŝis per tio la malfeliĉon antaŭ miaj okuloj.

car elle ne ferma point le sein dont j'ai franchi les portes, et n'a point dérobé le chagrin à ma vue!

11 Kial mi ne mortis tuj el la utero, Ne senviviĝis post la eliro el la ventro?

Pourquoi ne quittai-je pas sans vie les flancs de ma mère, et au sortir de son sein n'expirai-je pas?

12 Kial akceptis min la genuoj? Por kio estis la mamoj, ke mi suĉu?

Pourquoi rencontrai-je des genoux devant moi, et pourquoi des mamelles où je fusse allaité?

13 Mi nun kuŝus kaj estus trankvila; Mi dormus kaj havus ripozon,

Car maintenant je serais gisant et tranquille, je dormirais, et aurais aussi le repos,

14 Kune kun la reĝoj kaj la konsilistoj sur la tero, Kiuj konstruas al si izolejojn,

avec les Rois et les arbitres de la terre qui se sont élevé des tombes,

15 Aŭ kun la potenculoj, kiuj havas oron, Kiuj plenigas siajn domojn per arĝento;

ou avec les Princes qui possédaient de l'or, et ont rempli d'argent leurs habitations;

16 Aŭ kiel abortitaĵo kaŝita mi ne ekzistus, Simile al la infanoj, kiuj ne vidis lumon.

ou, tel que l'avorton enfoui, je ne serais pas, tel que les enfants qui n'ont pas vu le jour.

17 Tie la malpiuloj ĉesas tumulti; Kaj tie ripozas tiuj, kies fortoj konsumiĝis.

Là les impies cessent de s'agiter, là se reposent ceux qui sont fatigués d'efforts,

18 Tie la malliberuloj kune havas ripozon; Ili ne aŭdas la voĉon de premanto.

là sont réunis les captifs en sécurité, et ils n'entendent pas la voix de l'exacteur.

19 Malgranduloj kaj granduloj, tie ili estas; Kaj sklavo estas libera de sia sinjoro.

Petits et grands y sont égaux, et l'esclave y est affranchi de son maître.

20 Por kio al suferanto estas donita la lumo, Kaj la vivo al tiuj, kiuj havas maldolĉan animon,

Pourquoi accorde-t-Il la lumière au misérable, et la vie à ceux qui ont l'amertume dans l'âme,

21 Kiuj atendas la morton, kaj ĝi ne aperas, Kiuj elfosus ĝin pli volonte ol trezorojn,

qui attendent la mort, et elle n'arrive pas, qui creusent la terre, plus désireux d'elle que des trésors,

22 Kiuj ekĝojus kaj estus ravitaj, Se ili trovus tombon?

qui se réjouissent jusqu'à l'allégresse, sont transportés, quand ils trouvent un tombeau;

23 Al la homo, kies vojo estas kaŝita, Kaj antaŭ kiu Dio starigis barilon?

à l'homme enfin, à qui son chemin se dérobe, et que Dieu cerne de toutes parts?

24 Antaŭ ol mi ekmanĝas panon, mi devas ĝemi, Kaj mia plorkriado verŝiĝas kiel akvo;

Car le pain que je mange, rencontre mes sanglots, et, comme les flots, mes soupirs s'épanchent;

25 Ĉar teruraĵo, kiun mi timis, trafis min, Kaj tio, pri kio mi estis maltrankvila, venis al mi.

car la terreur que je crains, m'assaille aussitôt, et ce que je redoute, c'est ce qui m'arrive.

26 Mi ne havas trankvilon, mi ne havas kvieton, mi ne havas ripozon; Trafis min kolero.

Je n'ai ni trêve, ni calme, ni repos, et toujours le trouble survient.