Ijob 3

1 Poste Ijob malfermis sian buŝon, kaj malbenis sian tagon.

Après cela, Job ouvrit la bouche et maudit le jour de sa naissance.

2 Kaj Ijob ekparolis, kaj diris:

Et, prenant la parole, Job dit:

3 Pereu la tago, en kiu mi naskiĝis, Kaj la nokto, kiu diris: Embriiĝis homo.

Périsse le jour où je suis né, et la nuit qui a dit: Un homme est conçu!

4 Tiu tago estu malluma; Dio de supre ne rigardu ĝin, Neniu lumo ekbrilu super ĝi.

Que ce jour soit ténèbres, que Dieu ne s'en enquière pas d'en haut, qu'aucune lumière ne brille sur lui!

5 Mallumo kaj tomba ombro ekposedu ĝin; Nubo ĝin kovru; Eklipsoj de tago faru ĝin terura.

Que les ténèbres et l'ombre de la mort le reprennent, qu'une sombre nuée demeure sur lui, qu'une éclipse le remplisse d'horreur!

6 Tiun nokton prenu mallumego; Ĝi ne alkalkuliĝu al la tagoj de la jaro, Ĝi ne eniru en la kalkulon de la monatoj.

Que l'obscurité s'empare de cette nuit, qu'elle ne se réjouisse pas au milieu des jours de l'année, qu'elle n'entre pas dans le compte des mois!

7 Ho, tiu nokto estu soleca; Neniu ĝojkrio aŭdiĝu en ĝi.

Voici, que cette nuit soit stérile, et qu'aucun cri de joie n'y survienne!

8 Malbenu ĝin la malbenantoj de la tago, Tiuj, kiuj estas pretaj eksciti levjatanon.

Qu'ils la maudissent ceux qui maudissent les jours, ceux qui sont habiles à faire lever Léviathan!

9 Mallumiĝu la steloj de ĝia krepusko; Ĝi atendu lumon, kaj ĉi tiu ne aperu; Kaj la palpebrojn de matenruĝo ĝi ne ekvidu;

Que les étoiles de son crépuscule soient obscurcies, qu'elle attende la lumière et qu'il n'y en ait point, et qu'elle ne voie pas les paupières de l'aurore!

10 Pro tio, ke ĝi ne fermis la pordon de la utero de mia patrino Kaj ne kaŝis per tio la malfeliĉon antaŭ miaj okuloj.

Parce qu'elle n'a pas fermé le sein qui me porta, et n'a point caché la douleur à mes yeux!

11 Kial mi ne mortis tuj el la utero, Ne senviviĝis post la eliro el la ventro?

Que ne suis-je mort dès le sein de ma mère? Au sortir de ses flancs, que n'ai-je expiré?

12 Kial akceptis min la genuoj? Por kio estis la mamoj, ke mi suĉu?

Pourquoi des genoux se sont-ils présentés à moi, et pourquoi des mamelles pour être sucées?

13 Mi nun kuŝus kaj estus trankvila; Mi dormus kaj havus ripozon,

Car, maintenant, je serais couché et tranquille, je dormirais, je serais en repos,

14 Kune kun la reĝoj kaj la konsilistoj sur la tero, Kiuj konstruas al si izolejojn,

Avec les rois et les arbitres de la terre, qui se bâtissent des mausolées,

15 Aŭ kun la potenculoj, kiuj havas oron, Kiuj plenigas siajn domojn per arĝento;

Avec les princes qui ont de l'or, qui remplissent d'argent leurs maisons.

16 Aŭ kiel abortitaĵo kaŝita mi ne ekzistus, Simile al la infanoj, kiuj ne vidis lumon.

Ou bien, comme l'avorton caché, je n'existerais pas; comme les petits enfants qui n'ont pas vu la lumière.

17 Tie la malpiuloj ĉesas tumulti; Kaj tie ripozas tiuj, kies fortoj konsumiĝis.

Là, les méchants ne tourmentent plus personne, et là se reposent les hommes fatigués;

18 Tie la malliberuloj kune havas ripozon; Ili ne aŭdas la voĉon de premanto.

Avec eux, les captifs sont tranquilles: ils n'entendent plus la voix de l'exacteur.

19 Malgranduloj kaj granduloj, tie ili estas; Kaj sklavo estas libera de sia sinjoro.

Là, le petit et le grand sont ensemble, et l'esclave est délivré de son maître.

20 Por kio al suferanto estas donita la lumo, Kaj la vivo al tiuj, kiuj havas maldolĉan animon,

Pourquoi donne-t-on la lumière au malheureux, et la vie à ceux dont l'âme est pleine d'amertume?

21 Kiuj atendas la morton, kaj ĝi ne aperas, Kiuj elfosus ĝin pli volonte ol trezorojn,

Qui attendent la mort, et elle ne vient point, qui la recherchent plus qu'un trésor,

22 Kiuj ekĝojus kaj estus ravitaj, Se ili trovus tombon?

Qui seraient contents jusqu'à l'allégresse et ravis de joie, s'ils trouvaient le tombeau?

23 Al la homo, kies vojo estas kaŝita, Kaj antaŭ kiu Dio starigis barilon?

A l'homme qui ne connaît pas sa voie et que Dieu cerne de tous côtés?

24 Antaŭ ol mi ekmanĝas panon, mi devas ĝemi, Kaj mia plorkriado verŝiĝas kiel akvo;

Car je soupire au lieu de manger, et mes cris se répandent comme l'eau.

25 Ĉar teruraĵo, kiun mi timis, trafis min, Kaj tio, pri kio mi estis maltrankvila, venis al mi.

Ce que je crains m'arrive, et ce que j'appréhende vient sur moi.

26 Mi ne havas trankvilon, mi ne havas kvieton, mi ne havas ripozon; Trafis min kolero.

Je n'ai ni paix, ni tranquillité, ni repos! Le tourment est venu!