Ijob 3

1 Poste Ijob malfermis sian buŝon, kaj malbenis sian tagon.

Senjälkeen Job avasi suunsa ja kirosi syntymäpäivänsä;

2 Kaj Ijob ekparolis, kaj diris:

Job lausui ja sanoi:

3 Pereu la tago, en kiu mi naskiĝis, Kaj la nokto, kiu diris: Embriiĝis homo.

"Kadotkoon se päivä, jona minä synnyin, ja se yö, joka sanoi: 'Poika on siinnyt'.

4 Tiu tago estu malluma; Dio de supre ne rigardu ĝin, Neniu lumo ekbrilu super ĝi.

Se päivä muuttukoon pimeydeksi; älköön Jumala korkeudessa sitä kysykö, älköönkä valonsäde sille paistako.

5 Mallumo kaj tomba ombro ekposedu ĝin; Nubo ĝin kovru; Eklipsoj de tago faru ĝin terura.

Omistakoon sen pimeys ja pilkkopimeä, pilvi laskeutukoon sen päälle, peljästyttäkööt sitä päivänpimennykset.

6 Tiun nokton prenu mallumego; Ĝi ne alkalkuliĝu al la tagoj de la jaro, Ĝi ne eniru en la kalkulon de la monatoj.

Sen yön ryöstäköön pimeys; älköön se iloitko vuoden päivien parissa, älköön tulko kuukausien lukuun.

7 Ho, tiu nokto estu soleca; Neniu ĝojkrio aŭdiĝu en ĝi.

Katso, hedelmätön olkoon se yö, älköön siinä riemuhuuto raikuko.

8 Malbenu ĝin la malbenantoj de la tago, Tiuj, kiuj estas pretaj eksciti levjatanon.

Kirotkoot sen päivänmanaajat, ne, jotka saavat hereille Leviatanin.

9 Mallumiĝu la steloj de ĝia krepusko; Ĝi atendu lumon, kaj ĉi tiu ne aperu; Kaj la palpebrojn de matenruĝo ĝi ne ekvidu;

Pimentykööt sen kointähdet, odottakoon se valoa, joka ei tule, älköön se aamuruskon silmäripsiä nähkö,

10 Pro tio, ke ĝi ne fermis la pordon de la utero de mia patrino Kaj ne kaŝis per tio la malfeliĉon antaŭ miaj okuloj.

koska se ei sulkenut minulta kohdun ovia eikä kätkenyt vaivaa minun silmiltäni.

11 Kial mi ne mortis tuj el la utero, Ne senviviĝis post la eliro el la ventro?

Miksi en kuollut heti äidin helmaan, miksi en menehtynyt kohdusta tullessani?

12 Kial akceptis min la genuoj? Por kio estis la mamoj, ke mi suĉu?

Miksi olivat minua vastaanottamassa polvet, minkätähden rinnat imeäkseni?

13 Mi nun kuŝus kaj estus trankvila; Mi dormus kaj havus ripozon,

Sillä makaisinhan rauhassa silloin, nukkuisin ja saisin levätä

14 Kune kun la reĝoj kaj la konsilistoj sur la tero, Kiuj konstruas al si izolejojn,

kuningasten ja maan neuvosmiesten kanssa, jotka ovat rakentaneet itselleen pyramiideja,

15 Aŭ kun la potenculoj, kiuj havas oron, Kiuj plenigas siajn domojn per arĝento;

päämiesten kanssa, joilla on ollut kultaa, jotka ovat täyttäneet talonsa hopealla;

16 Aŭ kiel abortitaĵo kaŝita mi ne ekzistus, Simile al la infanoj, kiuj ne vidis lumon.

tahi olisin olematon niinkuin maahan kätketty keskoinen, niinkuin sikiöt, jotka eivät ole päivänvaloa nähneet.

17 Tie la malpiuloj ĉesas tumulti; Kaj tie ripozas tiuj, kies fortoj konsumiĝis.

Siellä lakkaavat jumalattomat raivoamasta, siellä saavat uupuneet levätä;

18 Tie la malliberuloj kune havas ripozon; Ili ne aŭdas la voĉon de premanto.

kaikki vangit ovat rauhassa, eivät kuule käskijän ääntä.

19 Malgranduloj kaj granduloj, tie ili estas; Kaj sklavo estas libera de sia sinjoro.

Yhtäläiset ovat siellä pieni ja suuri, orja on vapaa herrastansa.

20 Por kio al suferanto estas donita la lumo, Kaj la vivo al tiuj, kiuj havas maldolĉan animon,

Miksi hän antaa vaivatulle valoa ja elämää murhemielisille,

21 Kiuj atendas la morton, kaj ĝi ne aperas, Kiuj elfosus ĝin pli volonte ol trezorojn,

jotka odottavat kuolemaa, eikä se tule, jotka etsivät sitä enemmän kuin aarretta,

22 Kiuj ekĝojus kaj estus ravitaj, Se ili trovus tombon?

jotka iloitsisivat riemastuksiin asti, riemuitsisivat, jos löytäisivät haudan-

23 Al la homo, kies vojo estas kaŝita, Kaj antaŭ kiu Dio starigis barilon?

miehelle, jonka tie on ummessa, jonka Jumala on aitaukseen sulkenut?

24 Antaŭ ol mi ekmanĝas panon, mi devas ĝemi, Kaj mia plorkriado verŝiĝas kiel akvo;

Sillä huokaukseni on tullut minun leiväkseni, valitukseni valuu kuin vesi.

25 Ĉar teruraĵo, kiun mi timis, trafis min, Kaj tio, pri kio mi estis maltrankvila, venis al mi.

Sillä mitä minä kauhistuin, se minua kohtasi, ja mitä minä pelkäsin, se minulle tapahtui.

26 Mi ne havas trankvilon, mi ne havas kvieton, mi ne havas ripozon; Trafis min kolero.

Ennenkuin tyynnyin, rauhan ja levon sain, tuli tuska jälleen."