Ijob 3

1 Poste Ijob malfermis sian buŝon, kaj malbenis sian tagon.

After this Job opened his mouth, and cursed his day,

2 Kaj Ijob ekparolis, kaj diris:

And he said:

3 Pereu la tago, en kiu mi naskiĝis, Kaj la nokto, kiu diris: Embriiĝis homo.

Let the day perish wherein I was born, and the night in which it was said: A man child is conceived.

4 Tiu tago estu malluma; Dio de supre ne rigardu ĝin, Neniu lumo ekbrilu super ĝi.

Let that day be turned into darkness, let not God regard it from above, and let not the light shine upon it.

5 Mallumo kaj tomba ombro ekposedu ĝin; Nubo ĝin kovru; Eklipsoj de tago faru ĝin terura.

Let darkness, and the shadow of death cover it, let a mist overspread it, and let it be wrapped up in bitterness.

6 Tiun nokton prenu mallumego; Ĝi ne alkalkuliĝu al la tagoj de la jaro, Ĝi ne eniru en la kalkulon de la monatoj.

Let a darksome whirlwind seize upon that night, let it not be counted in the days of the year, nor numbered in the months.

7 Ho, tiu nokto estu soleca; Neniu ĝojkrio aŭdiĝu en ĝi.

Let that night be solitary, and not worthy of praise.

8 Malbenu ĝin la malbenantoj de la tago, Tiuj, kiuj estas pretaj eksciti levjatanon.

Let them curse it who curse the day. who are ready to raise up a leviathan:

9 Mallumiĝu la steloj de ĝia krepusko; Ĝi atendu lumon, kaj ĉi tiu ne aperu; Kaj la palpebrojn de matenruĝo ĝi ne ekvidu;

Let the stars be darkened with the mist thereof: let it expect light and not see it, nor the rising of the dawning of the day:

10 Pro tio, ke ĝi ne fermis la pordon de la utero de mia patrino Kaj ne kaŝis per tio la malfeliĉon antaŭ miaj okuloj.

Because it shut not up the doors of the womb that bore me, nor took away evils from my eyes.

11 Kial mi ne mortis tuj el la utero, Ne senviviĝis post la eliro el la ventro?

Why did I not die in the womb, why did I not perish when I came out of the belly?

12 Kial akceptis min la genuoj? Por kio estis la mamoj, ke mi suĉu?

Why received upon the knees? why suckled at the breasts?

13 Mi nun kuŝus kaj estus trankvila; Mi dormus kaj havus ripozon,

For now I should have been asleep and still, and should have rest in my sleep.

14 Kune kun la reĝoj kaj la konsilistoj sur la tero, Kiuj konstruas al si izolejojn,

With kings and consuls of the earth, who build themselves solitudes:

15 Aŭ kun la potenculoj, kiuj havas oron, Kiuj plenigas siajn domojn per arĝento;

Or with princes, that possess gold, and All their houses with silver:

16 Aŭ kiel abortitaĵo kaŝita mi ne ekzistus, Simile al la infanoj, kiuj ne vidis lumon.

Or as a hidden untimely birth I should not be, or as they that being conceived have not seen the light.

17 Tie la malpiuloj ĉesas tumulti; Kaj tie ripozas tiuj, kies fortoj konsumiĝis.

There the wicked cease from tumult, and there the wearied in strength are at rest.

18 Tie la malliberuloj kune havas ripozon; Ili ne aŭdas la voĉon de premanto.

And they sometime bound together without disquiet, have not heard the voice of the oppressor.

19 Malgranduloj kaj granduloj, tie ili estas; Kaj sklavo estas libera de sia sinjoro.

The small and great are there, and the servant is free from his master.

20 Por kio al suferanto estas donita la lumo, Kaj la vivo al tiuj, kiuj havas maldolĉan animon,

Why is light given to him that is in misery, and life to them that are in bitterness of soul?

21 Kiuj atendas la morton, kaj ĝi ne aperas, Kiuj elfosus ĝin pli volonte ol trezorojn,

That look for death, and it cometh not, as they that dig for a treasure:

22 Kiuj ekĝojus kaj estus ravitaj, Se ili trovus tombon?

And they rejoice exceedingly when they have found the grave.

23 Al la homo, kies vojo estas kaŝita, Kaj antaŭ kiu Dio starigis barilon?

To a man whose way is hidden, and God hath surrounded him with darkness?

24 Antaŭ ol mi ekmanĝas panon, mi devas ĝemi, Kaj mia plorkriado verŝiĝas kiel akvo;

Before I eat I sigh: and as overflowing waters, so is my roaring:

25 Ĉar teruraĵo, kiun mi timis, trafis min, Kaj tio, pri kio mi estis maltrankvila, venis al mi.

For the fear which I feared hath come upon me: and that which I was afraid of, hath befallen me.

26 Mi ne havas trankvilon, mi ne havas kvieton, mi ne havas ripozon; Trafis min kolero.

Have I not dissembled? have I not kept silence? have I not been quiet? and indignation is come upon me.