Ijob 3

1 Poste Ijob malfermis sian buŝon, kaj malbenis sian tagon.

After this opened Job his mouth, and cursed his day.

2 Kaj Ijob ekparolis, kaj diris:

And Job answered and said:

3 Pereu la tago, en kiu mi naskiĝis, Kaj la nokto, kiu diris: Embriiĝis homo.

Let the day perish wherein I was born, And the night which said, There is a man-child conceived.

4 Tiu tago estu malluma; Dio de supre ne rigardu ĝin, Neniu lumo ekbrilu super ĝi.

Let that day be darkness; Let not God from above seek for it, Neither let the light shine upon it.

5 Mallumo kaj tomba ombro ekposedu ĝin; Nubo ĝin kovru; Eklipsoj de tago faru ĝin terura.

Let darkness and the shadow of death claim it for their own; Let a cloud dwell upon it; Let all that maketh black the day terrify it.

6 Tiun nokton prenu mallumego; Ĝi ne alkalkuliĝu al la tagoj de la jaro, Ĝi ne eniru en la kalkulon de la monatoj.

As for that night, let thick darkness seize upon it: Let it not rejoice among the days of the year; Let it not come into the number of the months.

7 Ho, tiu nokto estu soleca; Neniu ĝojkrio aŭdiĝu en ĝi.

Lo, let that night be barren; Let no joyful voice come therein.

8 Malbenu ĝin la malbenantoj de la tago, Tiuj, kiuj estas pretaj eksciti levjatanon.

Let them curse it that curse the day, Who are ready to rouse up leviathan.

9 Mallumiĝu la steloj de ĝia krepusko; Ĝi atendu lumon, kaj ĉi tiu ne aperu; Kaj la palpebrojn de matenruĝo ĝi ne ekvidu;

Let the stars of the twilight thereof be dark: Let it look for light, but have none; Neither let it behold the eyelids of the morning:

10 Pro tio, ke ĝi ne fermis la pordon de la utero de mia patrino Kaj ne kaŝis per tio la malfeliĉon antaŭ miaj okuloj.

Because it shut not up the doors of my [mother’s] womb, Nor hid trouble from mine eyes.

11 Kial mi ne mortis tuj el la utero, Ne senviviĝis post la eliro el la ventro?

Why died I not from the womb? Why did I not give up the ghost when my mother bare me?

12 Kial akceptis min la genuoj? Por kio estis la mamoj, ke mi suĉu?

Why did the knees receive me? Or why the breasts, that I should suck?

13 Mi nun kuŝus kaj estus trankvila; Mi dormus kaj havus ripozon,

For now should I have lain down and been quiet; I should have slept; then had I been at rest,

14 Kune kun la reĝoj kaj la konsilistoj sur la tero, Kiuj konstruas al si izolejojn,

With kings and counsellors of the earth, Who built up waste places for themselves;

15 Aŭ kun la potenculoj, kiuj havas oron, Kiuj plenigas siajn domojn per arĝento;

Or with princes that had gold, Who filled their houses with silver:

16 Aŭ kiel abortitaĵo kaŝita mi ne ekzistus, Simile al la infanoj, kiuj ne vidis lumon.

Or as a hidden untimely birth I had not been, As infants that never saw light.

17 Tie la malpiuloj ĉesas tumulti; Kaj tie ripozas tiuj, kies fortoj konsumiĝis.

There the wicked cease from troubling; And there the weary are at rest.

18 Tie la malliberuloj kune havas ripozon; Ili ne aŭdas la voĉon de premanto.

There the prisoners are at ease together; They hear not the voice of the taskmaster.

19 Malgranduloj kaj granduloj, tie ili estas; Kaj sklavo estas libera de sia sinjoro.

The small and the great are there: And the servant is free from his master.

20 Por kio al suferanto estas donita la lumo, Kaj la vivo al tiuj, kiuj havas maldolĉan animon,

Wherefore is light given to him that is in misery, And life unto the bitter in soul;

21 Kiuj atendas la morton, kaj ĝi ne aperas, Kiuj elfosus ĝin pli volonte ol trezorojn,

Who long for death, but it cometh not, And dig for it more than for hid treasures;

22 Kiuj ekĝojus kaj estus ravitaj, Se ili trovus tombon?

Who rejoice exceedingly, And are glad, when they can find the grave?

23 Al la homo, kies vojo estas kaŝita, Kaj antaŭ kiu Dio starigis barilon?

[Why is light given] to a man whose way is hid, And whom God hath hedged in?

24 Antaŭ ol mi ekmanĝas panon, mi devas ĝemi, Kaj mia plorkriado verŝiĝas kiel akvo;

For my sighing cometh before I eat, And my groanings are poured out like water.

25 Ĉar teruraĵo, kiun mi timis, trafis min, Kaj tio, pri kio mi estis maltrankvila, venis al mi.

For the thing which I fear cometh upon me, And that which I am afraid of cometh unto me.

26 Mi ne havas trankvilon, mi ne havas kvieton, mi ne havas ripozon; Trafis min kolero.

I am not at ease, neither am I quiet, neither have I rest; But trouble cometh.