Ijob 3

1 Poste Ijob malfermis sian buŝon, kaj malbenis sian tagon.

Bundan sonra Əyyub ağzını açıb öz doğulduğu günə lənət etdi.

2 Kaj Ijob ekparolis, kaj diris:

Dilə gəlib belə dedi:

3 Pereu la tago, en kiu mi naskiĝis, Kaj la nokto, kiu diris: Embriiĝis homo.

«Kaş ki mən doğulan gün yox olaydı, “Oğlun oldu!” deyilən gecə yox olaydı.

4 Tiu tago estu malluma; Dio de supre ne rigardu ĝin, Neniu lumo ekbrilu super ĝi.

O gün qara gələydi, Allah göydən o günün qayğısına qalmayaydı, O gün üçün sabah açılmayaydı.

5 Mallumo kaj tomba ombro ekposedu ĝin; Nubo ĝin kovru; Eklipsoj de tago faru ĝin terura.

O günü zülmət, qatı qaranlıq bürüyəydi, Üzünü bulud tutaydı, Nurunu qaranlıq batıraydı.

6 Tiun nokton prenu mallumego; Ĝi ne alkalkuliĝu al la tagoj de la jaro, Ĝi ne eniru en la kalkulon de la monatoj.

O gecəni zil qaranlıq udub yeyəydi, İlin günləri arasında fərəh tapmayaydı, Ayın günləri sırasına girməyəydi.

7 Ho, tiu nokto estu soleca; Neniu ĝojkrio aŭdiĝu en ĝi.

Kaş o gecə qısır olaydı, Sevincsiz, səssiz qalaydı!

8 Malbenu ĝin la malbenantoj de la tago, Tiuj, kiuj estas pretaj eksciti levjatanon.

Günlərə lənət oxuyanlar, Livyatanı oyatmağa mahir olanlar Qoy o günə lənət yağdırsın.

9 Mallumiĝu la steloj de ĝia krepusko; Ĝi atendu lumon, kaj ĉi tiu ne aperu; Kaj la palpebrojn de matenruĝo ĝi ne ekvidu;

Dan ulduzları sönəydi, İşığa olan ümidləri boşa çıxaydı, Sübhün nuru görünməyəydi.

10 Pro tio, ke ĝi ne fermis la pordon de la utero de mia patrino Kaj ne kaŝis per tio la malfeliĉon antaŭ miaj okuloj.

Əfsus ki O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı, Gözlərimi əzabsız saxlamadı.

11 Kial mi ne mortis tuj el la utero, Ne senviviĝis post la eliro el la ventro?

Niyə doğulanda mən ölmədim, Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?

12 Kial akceptis min la genuoj? Por kio estis la mamoj, ke mi suĉu?

Niyə məni dizlərin arasından aldılar, Əmizdirmək üçün ağzıma döş saldılar?

13 Mi nun kuŝus kaj estus trankvila; Mi dormus kaj havus ripozon,

Belə olmasaydı, indi rahat uzanardım, Yatıb dincələrdim

14 Kune kun la reĝoj kaj la konsilistoj sur la tero, Kiuj konstruas al si izolejojn,

Özləri üçün viranə şəhərləri tikən Dünya padşahları və müşavirlərlə,

15 Aŭ kun la potenculoj, kiuj havas oron, Kiuj plenigas siajn domojn per arĝento;

Evlərini gümüşə qərq edən Qızıl xəzinəsi olan rəhbərlərlə.

16 Aŭ kiel abortitaĵo kaŝita mi ne ekzistus, Simile al la infanoj, kiuj ne vidis lumon.

Niyə bətndən yarımçıq uşaq tək düşmədim? Niyə işıq üzü görməyən körpə kimi basdırılmadım?

17 Tie la malpiuloj ĉesas tumulti; Kaj tie ripozas tiuj, kies fortoj konsumiĝis.

Orada pis adamlar belə, kini atır, Yorğunlar rahatlıq tapır,

18 Tie la malliberuloj kune havas ripozon; Ili ne aŭdas la voĉon de premanto.

Məhbuslar dinc yaşayır, Nəzarətçinin səsi çıxmır.

19 Malgranduloj kaj granduloj, tie ili estas; Kaj sklavo estas libera de sia sinjoro.

Orada kiçik də, böyük də vardır, Qul ağasından da azaddır.

20 Por kio al suferanto estas donita la lumo, Kaj la vivo al tiuj, kiuj havas maldolĉan animon,

Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür, Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?

21 Kiuj atendas la morton, kaj ĝi ne aperas, Kiuj elfosus ĝin pli volonte ol trezorojn,

Ölüm arzulayırlar amma tapmırlar, Dəfinə axtarmaqdan da çox onu axtarırlar,

22 Kiuj ekĝojus kaj estus ravitaj, Se ili trovus tombon?

Onlar məzar tapanda fərəhlənər, Şadlanaraq sevinər.

23 Al la homo, kies vojo estas kaŝita, Kaj antaŭ kiu Dio starigis barilon?

Hara getdiyi bilinməyən insana, Ətrafına Allah sədd çəkdiyi adama niyə ömür verilir?

24 Antaŭ ol mi ekmanĝas panon, mi devas ĝemi, Kaj mia plorkriado verŝiĝas kiel akvo;

Çörəkdən əvvəl ah-zar gəlir, Nalələrim sular kimi tökülür.

25 Ĉar teruraĵo, kiun mi timis, trafis min, Kaj tio, pri kio mi estis maltrankvila, venis al mi.

Çəkindiyim şeylər üzərimə tökülür, Qorxduğum şeylər başıma gəlir.

26 Mi ne havas trankvilon, mi ne havas kvieton, mi ne havas ripozon; Trafis min kolero.

Rahatlığım, sakitliyim, dincliyim yoxdur, Ancaq sıxıntım vardır».