Ijob 29

1 Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:

Job siguió hablando.

2 Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;

“¡Ojalá volviera a los viejos tiempos en que Dios me cuidaba!

3 Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;

Su luz brillaba sobre mí y alumbraba mi camino en la oscuridad.

4 Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;

Cuando era joven y fuerte, Dios era mi amigo y me hablaba en mi casa.

5 Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;

El Todopoderoso seguía conmigo y estaba rodeado de mis hijos.

6 Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!

Mis rebaños producían mucha leche, y el aceite fluía libremente de mis prensas de aceitunas.

7 Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,

Salí a la puerta de la ciudad y me senté en la plaza pública.

8 Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;

Los jóvenes me veían y se apartaban del camino; los ancianos me defendían.

9 Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;

Los dirigentes guardaron silencio y se taparon la boca con las manos.

10 La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.

Las voces de los funcionarios se acallaron; se callaron en mi presencia.

11 Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;

“Todos los que me escuchaban me alababan; los que me veían me elogiaban,

12 Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.

porque daba a los pobres que me llamaban y a los huérfanos que no tenían quien los ayudara.

13 Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.

Los que estaban a punto de morir me bendijeron; hice cantar de alegría a la viuda.

14 Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.

Siendo sincero y actuando correctamente eran lo que yo llevaba como ropa.

15 Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;

Fui como los ojos para los ciegos y los pies para los cojos.

16 Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;

Fui como un padre para los pobres, y defendí los derechos de los extranjeros.

17 Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.

Rompí la mandíbula de los malvados y les hice soltar su presa de los dientes.

18 Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;

Pensé que moriría en casa, después de muchos años.

19 Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.

Como un árbol, mis raíces se extienden hasta el agua; el rocío se posa en mis ramas durante la noche.

20 Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.

Siempre se me concedían nuevos honores; mi fuerza se renovaba como un arco infalible.

21 Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.

“La gente escuchaba atentamente lo que yo decía; se callaba al escuchar mis consejos.

22 Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.

Una vez que yo hablaba, no tenían nada más que decir; lo que yo decía era suficiente.

23 Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.

Me esperaban como quien espera la lluvia, con la boca abierta por la lluvia de primavera.

24 Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.

Cuando les sonreía, apenas podían creerlo; mi aprobación significaba todo el mundo para ellos.

25 Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.

Decidí el camino a seguir como su líder, viviendo como un rey entre sus soldados, y cuando estaban tristes los consolaba”.