Ijob 29
1 Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:
E Jó continuou a falar seu discurso, dizendo:
2 Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;
Ah quem me dera que fosse como nos meses passados! Como nos dias em que Deus me guardava!
3 Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;
Quando ele fazia brilhar sua lâmpada sobre minha cabeça, e eu com sua luz caminhava pelas trevas,
4 Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;
Como era nos dias de minha juventude, quando a amizade de Deus estava sobre minha tenda;
5 Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;
Quando o Todo-Poderoso ainda estava comigo, meus filhos ao redor de mim;
6 Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!
Quando eu lavava meus passos com manteiga, e da rocha me corriam ribeiros de azeite!
7 Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,
Quando eu saía para a porta da cidade, [e] na praça preparava minha cadeira,
8 Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;
Os rapazes me viam, e abriam caminho; e os idosos se levantavam, e ficavam em pé;
9 Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;
Os príncipes se detinham de falar, e punham a mão sobre a sua boca;
10 La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.
A voz dos líderes se calava, e suas línguas se apegavam a céu da boca;
11 Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;
O ouvido que me ouvia me considerava bem-aventurado, e o olho que me via dava bom testemunho de mim.
12 Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.
Porque eu livrava ao pobre que clamava, e ao órfão que não tinha quem o ajudasse.
13 Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.
A bênção do que estava a ponto de morrer vinha sobre mim; e eu fazia o coração da viúva ter grande alegria.
14 Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.
Vestia-me de justiça, e ela me envolvia; e meu juízo era como um manto e um turbante.
15 Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;
Eu era olhos para o cego, e pés para o manco.
16 Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;
Aos necessitados eu era pai; e a causa que eu não sabia, investigava com empenho.
17 Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.
E quebrava os queixos do perverso, e de seus dentes tirava a presa.
18 Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;
E eu dizia: Em meu ninho expirarei, e multiplicarei [meus] dias como areia.
19 Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.
Minha raiz se estendia junto às águas, e o orvalho ficava de noite em meus ramos.
20 Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.
Minha honra se renovava em mim, e meu arco se revigorava em minha mão.
21 Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.
Ouviam-me, e esperavam; e se calavam ao meu conselho.
22 Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.
Depois de minha palavra nada replicavam, e minhas razões gotejavam sobre eles.
23 Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.
Pois esperavam por mim como pela chuva, e abriam sua boca como para a chuva tardia.
24 Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.
Se eu me ria com eles, não acreditavam; e não desfaziam a luz de meu rosto.
25 Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.
Eu escolhia o caminho para eles, e me sentava à cabeceira; e habitava como rei entre as tropas, como o consolador dos que choram.
