Ijob 29

1 Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:

Maka Ayub melanjutkan uraiannya:

2 Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;

"Ah, kiranya aku seperti dalam bulan-bulan yang silam, seperti pada hari-hari, ketika Allah melindungi aku,

3 Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;

ketika pelita-Nya bersinar di atas kepalaku, dan di bawah terang-Nya aku berjalan dalam gelap;

4 Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;

seperti ketika aku mengalami masa remajaku, ketika Allah bergaul karib dengan aku di dalam kemahku;

5 Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;

ketika Yang Mahakuasa masih beserta aku, dan anak-anakku ada di sekelilingku;

6 Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!

ketika langkah-langkahku bermandikan dadih, dan gunung batu mengalirkan sungai minyak di dekatku.

7 Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,

Apabila aku keluar ke pintu gerbang kota, dan menyediakan tempat dudukku di tengah-tengah lapangan,

8 Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;

maka ketika aku kelihatan, mundurlah orang-orang muda dan bangkitlah orang-orang yang sudah lanjut umurnya, lalu tinggal berdiri;

9 Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;

para pembesar berhenti bicara, dan menutup mulut mereka dengan tangan;

10 La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.

suara para pemuka membisu, dan lidah mereka melekat pada langit-langitnya;

11 Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;

apabila telinga mendengar tentang aku, maka aku disebut berbahagia; dan apabila mata melihat, maka aku dipuji.

12 Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.

Karena aku menyelamatkan orang sengsara yang berteriak minta tolong, juga anak piatu yang tidak ada penolongnya;

13 Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.

aku mendapat ucapan berkat dari orang yang nyaris binasa, dan hati seorang janda kubuat bersukaria;

14 Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.

aku berpakaian kebenaran dan keadilan menutupi aku seperti jubah dan serban;

15 Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;

aku menjadi mata bagi orang buta, dan kaki bagi orang lumpuh;

16 Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;

aku menjadi bapa bagi orang miskin, dan perkara orang yang tidak kukenal, kuselidiki.

17 Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.

Geraham orang curang kuremuk, dan merebut mangsanya dari giginya.

18 Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;

Pikirku: Bersama-sama dengan sarangku aku akan binasa, dan memperbanyak hari-hariku seperti burung feniks.

19 Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.

Akarku mencapai air, dan embun bermalam di atas ranting-rantingku.

20 Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.

Kemuliaanku selalu baru padaku, dan busurku kuat kembali di tanganku.

21 Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.

Kepadakulah orang mendengar sambil menanti, dengan diam mereka mendengarkan nasihatku.

22 Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.

Sehabis bicaraku tiada seorangpun angkat bicara lagi, dan perkataanku menetes ke atas mereka.

23 Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.

Orang menantikan aku seperti menantikan hujan, dan menadahkan mulutnya seperti menadah hujan pada akhir musim.

24 Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.

Aku tersenyum kepada mereka, ketika mereka putus asa, dan seri mukaku tidak dapat disuramkan mereka.

25 Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.

Aku menentukan jalan mereka dan duduk sebagai pemimpin; aku bersemayam seperti raja di tengah-tengah rakyat, seperti seorang yang menghibur mereka yang berkabung."