Ijob 29

1 Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:

És továbbá előadta Jób a példázatát és mondta:

2 Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;

Vajha úgy volnék, mint a múltnak hónapjaiban, mint a napokban, mikor Isten megőrzött engem;

3 Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;

mikor ragyogott fejem fölött a mécsese s világosságánál sötétben jártam!

4 Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;

Mint a hogy voltam férfikorom napjaiban, midőn Isten meghittsége volt sátorom felett;

5 Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;

midőn még velem volt a Mindenható, körülöttem gyermekeim;

6 Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!

midőn lépteim tejfölben fürödtek; s a szikla ontott mellettem olajpatakokat.

7 Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,

Midőn a kapuhoz mentem a városba, a piaczon választottam ülőhelyemet:

8 Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;

megláttak ifjak s elbújtak, aggastyánok fölkeltek, megállottak;

9 Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;

vezérek visszatartották beszédjöket és kezüket tették szájukra;

10 La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.

előkelőknek hangja elbújt és nyelvök inyökhöz tapadt.

11 Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;

Mert fül, mely hallott, boldognak mondott engem és szem, mely látott, tanúskodott mellettem.

12 Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.

Mert megmentettem a szegényt, ki esedezett, és az árvát, kinek nem volt segítője.

13 Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.

Bujdosónak áldása reám szállt és özvegynek szívét ujjongtattam.

14 Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.

Igazságot öltöttem fel s az felöltött engem, mint köpeny és süveg volt jogosságom.

15 Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;

Szeme voltam a vaknak és lába én a sántának;

16 Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;

apjuk én a szűkölködőknek, és annak, kit nem ismertem, pörét átkutattam.

17 Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.

Összetörtem a jogtalannak zápfogait, és fogai közül vetettem ki a ragadmányt.

18 Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;

Mondtam: fészkemmel együtt fogok kimúlni s mint a főnix sokasítom napjaimat;

19 Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.

gyökerem nyitva van a víznek, és harmat időz gallyamon;

20 Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.

dicsőségem szinte új nálam s íjam a kezemben megifjodik.

21 Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.

Rám hallgattak és várakoztak és csendben figyeltek tanácsomra.

22 Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.

Szavam után nem szóltak többet, rájuk cseppegett beszédem;

23 Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.

s mint esőre várakoztak: reám, és szájukat tátották tavaszi esőre.

24 Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.

Mosolyogtam rájuk, nem hitték; de arczom világosságát nem sötétítették el.

25 Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.

Választottam útjokat s fejtől ültem s ott időztem, mint király a csapatban mint a ki gyászolókat vigasztal.