Ijob 29

1 Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:

Darauf fuhr Job im Vortrag seiner Rede fort:

2 Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;

"Ach, daß ich wäre wie in früheren Monden, wie in den Tagen, da mich Gott beschützte,

3 Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;

als seine Leuchte über meinem Haupte schwebte und ich bei ihrem Scheine mich ins Dunkel wagte!

4 Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;

So, wie ich war, in meiner höchsten Blüte Tagen, da Gott mein Zelt beschirmte,

5 Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;

als der Allmächtige noch mit mir war, als meine Dienerschaft mich noch umgab,

6 Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!

als meine Gäste sich in Dickmilch badeten, als Bäche Öls bei mir den Boten zur Verfügung standen!

7 Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,

Wenn ich zur Stadt hinauf zum Tore ging und auf dem Markte meinen Sitz einnahm,

8 Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;

alsdann verkrochen sich die Knaben, sahn sie mich, und Greise standen auf und blieben stehen.

9 Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;

Die Ratsherrn hielten ein mit Reden und legten auf den Mund die Hand.

10 La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.

Der Edlen Stimme, sie verbarg sich; das Wort blieb ihnen in der Kehle stecken.

11 Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;

Wer von mir hörte, pries mich selig; wer mich erblickte, lobte mich.

12 Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.

Ich half dem Armen, der um Hilfe schrie, dem Waisenkinde, dem hilflosen.

13 Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.

Und armer Menschen Segen kam auf mich; das Herz der Witwe ließ ich jubeln.

14 Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.

Gerechtigkeit war mein Gewand, das gut mir stand, und meine Rechtlichkeit war Mantel mir und Diadem.

15 Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;

Ich war des Blinden Augenlicht und Fuß dem Lahmen.

16 Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;

Den Armen wollte ich ein Vater sein; selbst Fremder Sache führte ich.

17 Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.

Des Bösewichts Gebiß zermalmte ich und riß den Raub ihm aus den Zähnen.

18 Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;

So dachte ich, in meinem Neste stürbe ich; ich lebte soviel Jahre wie der Phönix.

19 Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.

Zum Wasser reichte meine Wurzel tief hinab; in meinen Zweigen nächtigte der Tau,

20 Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.

und neu stets würde meine Herrlichkeit an mir; in meiner Hand verjüngte sich der Bogen.

21 Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.

Mir hörten sie nur zu und warteten und lauschten schweigend meinem Rat.

22 Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.

Wenn ich geredet, sprachen sie nicht mehr; nur meine Rede troff auf sie herab.

23 Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.

Sie warteten auf mich wie auf den Regen; sie lechzten nach mir wie auf Lenzesregen.

24 Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.

Und lächelte ich ihnen zu, so konnten sie's nicht glauben, und sie verschmähten nicht mein heitres Antlitz.

25 Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.

Ich wählte ihren Weg, den sie einschlagen sollten, wie bei der Kriegerschar der König. Ich saß gemächlich obenan wie einer, der den Trauernden Trost spendet." -