< Ijob 29 >
1 Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:
And Job continued to take up his parable, and said,
2 Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;
Who will give me back months like those which are past, days like those when God guarded me;
3 Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;
When his lamp shone over my head, when by his light I could walk in darkness;
4 Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;
As I was in the days of my abundance, when the confidence of God was upon my tent:
5 Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;
When the Almighty was yet with me, when my servants stood round about me;
6 Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!
When I bathed my steps in cream, and the rock poured out near me streamlets of oil!
7 Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,
When I went out to the gate close by the city, when in the open place I established my seat:
8 Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;
Young men saw me, and hid themselves; and the aged rose up, and remained standing;
9 Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;
Princes stopped in the midst of [their] words, and laid their hand on their mouth:
10 La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.
The voice of nobles was arrested, and their tongue cleaved to their palate.
11 Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;
For the ear that heard me called me happy; and the eye that saw me bore witness for me;
12 Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.
Because I delivered the poor that cried, and the fatherless, yea, that had none to help him.
13 Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.
The blessing of him that was ready to perish came upon me; and the heart of the widow I caused to sing for joy.
14 Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.
I took righteousness as my garment, and it clothed me: as a robe and a mitre was justice unto me.
15 Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;
Eyes was I to the blind; and feet to the lame was I.
16 Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;
A father was I to the needy; and the cause of him I knew not I used to investigate.
17 Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.
And I broke the cutting-teeth of the wrong-doer, and out of his teeth I cast down his prey.
18 Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;
And I said then, “In the midst of my nest shall I depart hence, and like the sand shall I have many days.
19 Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.
My root will stand open for the water, and the dew will lodge on my boughs.
20 Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.
My glory will ever be new with me, and my bow will acquire fresh strength in my hand.”
21 Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.
Unto me men listened, and waited, and watched in silence for my counsel
22 Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.
After my words they made no reply, and my speech dropped on them [like dew].
23 Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.
And they waited for me as for the rain, and they opened wide their mouth as for the latter rain.
24 Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.
I smiled on those that had lost their confidence; and the light of my countenance they never cast down.
25 Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.
I chose their way for them, and I sat as chief, and dwelt as king in his army, as one that comforteth mourners.