Ijob 29
1 Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:
And Job again took up his parable, and said:
2 Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;
Oh that I were as in the months of old, as in the days when God watched over me;
3 Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;
When His lamp shined above my head, and by His light I walked through darkness;
4 Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;
As I was in the days of my youth, when the converse of God was upon my tent;
5 Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;
When the Almighty was yet with me, and my children were about me;
6 Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!
When my steps were washed with butter, and the rock poured me out rivers of oil!
7 Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,
When I went forth to the gate unto the city, when I prepared my seat in the broad place,
8 Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;
The young men saw me and hid themselves, and the aged rose up and stood;
9 Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;
The princes refrained talking, and laid their hand on their mouth;
10 La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.
The voice of the nobles was hushed, and their tongue cleaved to the roof of their mouth.
11 Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;
For when the ear heard me, then it blessed me, and when the eye saw me, it gave witness unto me;
12 Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.
Because I delivered the poor that cried, the fatherless also, that had none to help him.
13 Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.
The blessing of him that was ready to perish came upon me; and I caused the widow's heart to sing for joy.
14 Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.
I put on righteousness, and it clothed itself with me; my justice was as a robe and a diadem.
15 Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;
I was eyes to the blind, and feet was I to the lame.
16 Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;
I was a father to the needy; and the cause of him that I knew not I searched out.
17 Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.
And I broke the jaws of the unrighteous, and plucked the prey out of his teeth.
18 Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;
Then I said: 'I shall die with my nest, and I shall multiply my days as the phoenix;
19 Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.
My root shall be spread out to the waters, and the dew shall lie all night upon my branch;
20 Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.
My glory shall be fresh in me, and my bow shall be renewed in my hand.'
21 Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.
Unto me men gave ear, and waited, and kept silence for my counsel.
22 Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.
After my words they spoke not again; and my speech dropped upon them.
23 Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.
And they waited for me as for the rain; and they opened their mouth wide as for the latter rain.
24 Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.
If I laughed on them, they believed it not; and the light of my countenance they cast not down.
25 Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.
I chose out their way, and sat as chief, and dwelt as a king in the army, as one that comforteth the mourners.
