Ijob 27

1 Kaj Ijob daŭrigis siajn sentencojn, kaj diris:

I Jov nastavi besjedu svoju i reèe:

2 Kiel vivas Dio, kiu rifuzis al mi miajn rajtojn, Kaj la Plejpotenculo, kiu afliktas mian animon:

Tako da je živ Bog, koji je odbacio parbu moju, i svemoguæi, koji je ojadio dušu moju,

3 Tiel longe, kiel mia animo estas en mi Kaj la spiro de Dio en mia nazo,

Dok je duša moja u meni, i duh Božji u nozdrvama mojim,

4 Miaj lipoj ne eldiros malĝustaĵon, Kaj mia lango ne diros malveraĵon.

Neæe usne moje govoriti bezakonja, niti æe jezik moj izricati prijevare.

5 Malproksime estas de mi, Rigardi vin kiel pravajn; Ĝis mia morto mi ne ĉesos rigardi min kiel senkulpan.

Ne dao Bog da pristanem da imate pravo; dokle dišem, neæu otstupiti od svoje dobrote.

6 Mian pravecon mi tenas forte, kaj mi ne ellasos ĝin; Dum mia tuta vivo mia koro ne faros al mi riproĉon pri tio.

Držaæu se pravde svoje, niti æu je ostaviti; neæe me prekoriti srce moje dokle sam živ.

7 Mia malamiko estu rigardata kiel malvirtulo, Kaj mia kontraŭulo kiel malpiulo.

Neprijatelj moj biæe kao bezbožnik, i koji ustaje na me, kao bezakonik.

8 Ĉar kio estas la espero de hipokritulo, Kiam Dio faras al li finon, elŝiras lian animon?

Jer kako je nadanje licemjeru, kad se lakomi a Bog æe išèupati dušu njegovu?

9 Ĉu lian kriadon Dio aŭskultos, Kiam trafos lin malfeliĉo?

Hoæe li Bog uslišiti viku njegovu kad na nj doðe nevolja?

10 Ĉu li povas havi ĝuon de la Plejpotenculo, Voki al Dio en ĉiu tempo?

Hoæe li se svemoguæemu radovati? hoæe li prizivati Boga u svako vrijeme?

11 Mi instruos vin pri la mano de Dio; Mi ne kaŝos antaŭ vi tion, kio estas ĉe la Plejpotenculo.

Uèim vas ruci Božjoj, i kako je u svemoguæega ne tajim.

12 Jen vi ĉiuj mem vidis; Kial do vi parolas senenhavaĵon?

Eto, vi svi vidite, zašto dakle jednako govorite zaludne stvari?

13 Tia estas la sorto de malbona homo ĉe Dio, Kaj la parto, kiun tiranoj ricevas de la Plejpotenculo:

To je dio èovjeku bezbožnom od Boga, i našljedstvo koje primaju nasilnici od svemoguæega.

14 Se li havos multe da filoj, ili iros sub la glavon; Kaj lia devenantaro ne havos sate panon.

Ako mu se množe sinovi, množe se za maè, i natražje njegovo neæe se nasititi hljeba.

15 Tiujn, kiuj restos ĉe li, enterigos la morto; Kaj liaj vidvinoj ne ploros.

Koji ostanu iza njega, na smrti æe biti pogrebeni, i udovice njihove neæe plakati.

16 Se li kolektos arĝenton kiel polvon Kaj pretigos al si vestojn kiel argilon,

Ako nakupi srebra kao praha, i nabavi haljina kao blata,

17 Tiam li pretigos, sed justulo metos sur sin la vestojn, Kaj senkulpulo dividos la arĝenton.

Što nabavi, obuæi æe pravednik, i srebro æe dijeliti bezazleni.

18 Li konstruas sian domon kiel tineo, Kaj kiel gardisto, kiu faras al si laŭbon.

Gradi sebi kuæu kao moljac, i kao kolibu koju naèini èuvar.

19 Li kuŝiĝas riĉa, kaj nenion kunportas; Li malfermas la okulojn, kaj jam nenio ekzistas.

Bogat æe umrijeti a neæe biti pribran; otvoriæe oèi a nièega neæe biti.

20 Teruro superfalos lin kiel akvo; En la nokto forportos lin ventego.

Stignuæe ga strahote kao vode; noæu æe ga odnijeti oluja.

21 Levos lin vento orienta, kaj foriros, Kaj forblovos lin de lia loko.

Uzeæe ga vjetar istoèni, i otiæi æe; vihor æe ga odnijeti s mjesta njegova.

22 Li tion ĵetos sur lin senkompate; De Lia mano li kuros kaj kuros.

To æe Bog pustiti na nj, i neæe ga žaliti; on æe jednako bježati od ruke njegove.

23 Oni kunfrapos pri li la manojn, Kaj oni fajfos pri li sur lia loko.

Drugi æe pljeskati rukama za njim, i zviždaæe za njim s mjesta njegova.