Ijob 27

1 Kaj Ijob daŭrigis siajn sentencojn, kaj diris:

Job heldt fram med talen sin og sagde:

2 Kiel vivas Dio, kiu rifuzis al mi miajn rajtojn, Kaj la Plejpotenculo, kiu afliktas mian animon:

«So sant Gud liver, som meg sveik, og Allvalds som meg volde sorg

3 Tiel longe, kiel mia animo estas en mi Kaj la spiro de Dio en mia nazo,

- for endå eg min ande dreg; i nosi mi er guddomspust -:

4 Miaj lipoj ne eldiros malĝustaĵon, Kaj mia lango ne diros malveraĵon.

Urett ligg ei på mine lippor; mi tunga talar ikkje svik.

5 Malproksime estas de mi, Rigardi vin kiel pravajn; Ĝis mia morto mi ne ĉesos rigardi min kiel senkulpan.

D’er langt frå meg å gje’ dykk rett, mi uskyld held eg fast til dauden.

6 Mian pravecon mi tenas forte, kaj mi ne ellasos ĝin; Dum mia tuta vivo mia koro ne faros al mi riproĉon pri tio.

Mi rettferd held eg fast uskjepla, eg ingen dag treng skjemmast ved.

7 Mia malamiko estu rigardata kiel malvirtulo, Kaj mia kontraŭulo kiel malpiulo.

Min fiend’ skal seg syna gudlaus, min motstandar som urettferdig.

8 Ĉar kio estas la espero de hipokritulo, Kiam Dio faras al li finon, elŝiras lian animon?

Kva von hev en gudlaus att, når Gud vil sjæli or han draga?

9 Ĉu lian kriadon Dio aŭskultos, Kiam trafos lin malfeliĉo?

Vil Gud vel høyra skriket hans, når trengsla bryt innyver honom?

10 Ĉu li povas havi ĝuon de la Plejpotenculo, Voki al Dio en ĉiu tempo?

Kann han i Allvald vel seg gleda? Kann han kvar tid påkalla Gud?

11 Mi instruos vin pri la mano de Dio; Mi ne kaŝos antaŭ vi tion, kio estas ĉe la Plejpotenculo.

Eg um Guds hand vil læra dykk; kva Allvald vil, det dyl eg ikkje.

12 Jen vi ĉiuj mem vidis; Kial do vi parolas senenhavaĵon?

Sjå dette hev det alle set; kvi talar de då tome ord?

13 Tia estas la sorto de malbona homo ĉe Dio, Kaj la parto, kiun tiranoj ricevas de la Plejpotenculo:

Den lut fær gudlause av Gud, den arven valdsmann fær av Allvald.

14 Se li havos multe da filoj, ili iros sub la glavon; Kaj lia devenantaro ne havos sate panon.

Til sverdet veks hans søner upp; hans avkom mettast ei med brød;

15 Tiujn, kiuj restos ĉe li, enterigos la morto; Kaj liaj vidvinoj ne ploros.

dei siste legst i grav ved pest, og enkjorne held ingi klaga.

16 Se li kolektos arĝenton kiel polvon Kaj pretigos al si vestojn kiel argilon,

Og um han dyngjer sylv som dust og samlar klæde liksom leir:

17 Tiam li pretigos, sed justulo metos sur sin la vestojn, Kaj senkulpulo dividos la arĝenton.

Den rettvise tek klædi på; skuldlause skifter sylvet hans.

18 Li konstruas sian domon kiel tineo, Kaj kiel gardisto, kiu faras al si laŭbon.

Han byggjer huset sitt som molen, likt hytta vaktmannen set upp.

19 Li kuŝiĝas riĉa, kaj nenion kunportas; Li malfermas la okulojn, kaj jam nenio ekzistas.

Rik legg han seg - men aldri meir; han opnar augo - og er burte.

20 Teruro superfalos lin kiel akvo; En la nokto forportos lin ventego.

Som vatsflaum rædsla honom tek, ved natt riv stormen honom burt.

21 Levos lin vento orienta, kaj foriros, Kaj forblovos lin de lia loko.

Han driv av stad for austanvind, som blæs han frå hans heimstad burt.

22 Li tion ĵetos sur lin senkompate; De Lia mano li kuros kaj kuros.

Han utan miskunn på han skyt; frå handi hans han røma må.

23 Oni kunfrapos pri li la manojn, Kaj oni fajfos pri li sur lia loko.

Med hender klappar dei åt han og pip han frå hans heimstad burt.