Ijob 27

1 Kaj Ijob daŭrigis siajn sentencojn, kaj diris:

Addidit quoque Job, assumens parabolam suam, et dixit:

2 Kiel vivas Dio, kiu rifuzis al mi miajn rajtojn, Kaj la Plejpotenculo, kiu afliktas mian animon:

Vivit Deus, qui abstulit judicium meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam.

3 Tiel longe, kiel mia animo estas en mi Kaj la spiro de Dio en mia nazo,

Quia donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis,

4 Miaj lipoj ne eldiros malĝustaĵon, Kaj mia lango ne diros malveraĵon.

non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium.

5 Malproksime estas de mi, Rigardi vin kiel pravajn; Ĝis mia morto mi ne ĉesos rigardi min kiel senkulpan.

Absit a me ut justos vos esse judicem: donec deficiam, non recedam ab innocentia mea.

6 Mian pravecon mi tenas forte, kaj mi ne ellasos ĝin; Dum mia tuta vivo mia koro ne faros al mi riproĉon pri tio.

Justificationem meam, quam cœpi tenere, non deseram: neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.

7 Mia malamiko estu rigardata kiel malvirtulo, Kaj mia kontraŭulo kiel malpiulo.

Sit ut impius, inimicus meus, et adversarius meus quasi iniquus.

8 Ĉar kio estas la espero de hipokritulo, Kiam Dio faras al li finon, elŝiras lian animon?

Quæ est enim spes hypocritæ, si avare rapiat, et non liberet Deus animam ejus?

9 Ĉu lian kriadon Dio aŭskultos, Kiam trafos lin malfeliĉo?

Numquid Deus audiet clamorem ejus, cum venerit super eum angustia?

10 Ĉu li povas havi ĝuon de la Plejpotenculo, Voki al Dio en ĉiu tempo?

aut poterit in Omnipotente delectari, et invocare Deum omni tempore?

11 Mi instruos vin pri la mano de Dio; Mi ne kaŝos antaŭ vi tion, kio estas ĉe la Plejpotenculo.

Docebo vos per manum Dei quæ Omnipotens habeat, nec abscondam.

12 Jen vi ĉiuj mem vidis; Kial do vi parolas senenhavaĵon?

Ecce vos omnes nostis: et quid sine causa vana loquimini?

13 Tia estas la sorto de malbona homo ĉe Dio, Kaj la parto, kiun tiranoj ricevas de la Plejpotenculo:

Hæc est pars hominis impii apud Deum, et hæreditas violentorum, quam ob Omnipotente suscipient.

14 Se li havos multe da filoj, ili iros sub la glavon; Kaj lia devenantaro ne havos sate panon.

Si multiplicati fuerint filii ejus, in gladio erunt, et nepotes ejus non saturabuntur pane:

15 Tiujn, kiuj restos ĉe li, enterigos la morto; Kaj liaj vidvinoj ne ploros.

qui reliqui fuerint ex eo sepelientur in interitu, et viduæ illius non plorabunt.

16 Se li kolektos arĝenton kiel polvon Kaj pretigos al si vestojn kiel argilon,

Si comportaverit quasi terram argentum, et sicut lutum præparaverit vestimenta:

17 Tiam li pretigos, sed justulo metos sur sin la vestojn, Kaj senkulpulo dividos la arĝenton.

præparabit quidem, sed justus vestietur illis, et argentum innocens dividet.

18 Li konstruas sian domon kiel tineo, Kaj kiel gardisto, kiu faras al si laŭbon.

Ædificavit sicut tinea domum suam, et sicut custos fecit umbraculum.

19 Li kuŝiĝas riĉa, kaj nenion kunportas; Li malfermas la okulojn, kaj jam nenio ekzistas.

Dives, cum dormierit, nihil secum auferet: aperiet oculos suos, et nihil inveniet.

20 Teruro superfalos lin kiel akvo; En la nokto forportos lin ventego.

Apprehendet eum quasi aqua inopia: nocte opprimet eum tempestas.

21 Levos lin vento orienta, kaj foriros, Kaj forblovos lin de lia loko.

Tollet eum ventus urens, et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo.

22 Li tion ĵetos sur lin senkompate; De Lia mano li kuros kaj kuros.

Et mittet super eum, et non parcet: de manu ejus fugiens fugiet.

23 Oni kunfrapos pri li la manojn, Kaj oni fajfos pri li sur lia loko.

Stringet super eum manus suas, et sibilabit super illum, intuens locum ejus.