Ijob 27

1 Kaj Ijob daŭrigis siajn sentencojn, kaj diris:

Darauf fuhr Hiob also fort, seine Rede vorzutragen:

2 Kiel vivas Dio, kiu rifuzis al mi miajn rajtojn, Kaj la Plejpotenculo, kiu afliktas mian animon:

So wahr Gott lebt, der mir mein Recht entzogen, und der Allmächtige, der meine Seele betrübt hat -

3 Tiel longe, kiel mia animo estas en mi Kaj la spiro de Dio en mia nazo,

denn noch ist mein Lebensodem ganz in mir, und Gottes Hauch in meiner Nase! -

4 Miaj lipoj ne eldiros malĝustaĵon, Kaj mia lango ne diros malveraĵon.

nein. meine Lippen reden kein Unrecht, und meine Zunge sinnt nicht auf Betrug!

5 Malproksime estas de mi, Rigardi vin kiel pravajn; Ĝis mia morto mi ne ĉesos rigardi min kiel senkulpan.

Fern sei es von mir, euch Recht zu geben; bis ich verscheide, lasse ich nicht von meiner Unschuld.

6 Mian pravecon mi tenas forte, kaj mi ne ellasos ĝin; Dum mia tuta vivo mia koro ne faros al mi riproĉon pri tio.

An meiner Gerechtigkeit halte ich fest und lasse sie nicht; mein Gewissen schilt keinen meiner Tage!

7 Mia malamiko estu rigardata kiel malvirtulo, Kaj mia kontraŭulo kiel malpiulo.

Als Schuldiger muß mein Feind erscheinen, und mein Widersacher als der Ungerechte.

8 Ĉar kio estas la espero de hipokritulo, Kiam Dio faras al li finon, elŝiras lian animon?

Denn welche Hoffnung hat der Ruchlose, wenn abschneidet, wenn herauszieht Gott seine Seele?

9 Ĉu lian kriadon Dio aŭskultos, Kiam trafos lin malfeliĉo?

Wird Gott sein Geschrei erhören, wenn ihn die Bedrängnis überfällt?

10 Ĉu li povas havi ĝuon de la Plejpotenculo, Voki al Dio en ĉiu tempo?

Oder kann er seine Wonne am Allmächtigen haben, Gott anrufen zu jeder Zeit?

11 Mi instruos vin pri la mano de Dio; Mi ne kaŝos antaŭ vi tion, kio estas ĉe la Plejpotenculo.

Ich will euch über Gottes Hand belehren, was der Allmächtige im Sinne hat, nicht verhehlen.

12 Jen vi ĉiuj mem vidis; Kial do vi parolas senenhavaĵon?

Ihr alle habt es ja selbst gesehen, warum wollt ihr euch doch so eitlem Wahn ergeben?

13 Tia estas la sorto de malbona homo ĉe Dio, Kaj la parto, kiun tiranoj ricevas de la Plejpotenculo:

Das ist des bösen Menschen Los bei Gott, und das Erbe der Tyrannen, das sie vom Allmächtigen empfangen:

14 Se li havos multe da filoj, ili iros sub la glavon; Kaj lia devenantaro ne havos sate panon.

Sind seiner Kinder viel, so ist's fürs Schwert, und seine Sprößlinge haben nicht satt Brot.

15 Tiujn, kiuj restos ĉe li, enterigos la morto; Kaj liaj vidvinoj ne ploros.

Wer von den Seinen übrig blieb, wird von der Pest begraben, und seine Witwen halten nicht die Totenklage.

16 Se li kolektos arĝenton kiel polvon Kaj pretigos al si vestojn kiel argilon,

Wenn er Silber aufhäuft wie Sand und Kleider wie Lehm aufspeichert -

17 Tiam li pretigos, sed justulo metos sur sin la vestojn, Kaj senkulpulo dividos la arĝenton.

er speichert auf, aber der Gerechte kleidet sich damit, und das Silber teilt der Fromme.

18 Li konstruas sian domon kiel tineo, Kaj kiel gardisto, kiu faras al si laŭbon.

Der Spinne gleich hat er sein Haus gebaut und gleich der Hütte, die ein Hüter machte.

19 Li kuŝiĝas riĉa, kaj nenion kunportas; Li malfermas la okulojn, kaj jam nenio ekzistas.

Reich legte er sich hin - er thut's nicht wieder; er öffnet seine Augen, da ist es aus mit ihm.

20 Teruro superfalos lin kiel akvo; En la nokto forportos lin ventego.

Es ereilen ihn Gewässern gleich die Schrecken, des Nachts entführt ihn der Sturmwind.

21 Levos lin vento orienta, kaj foriros, Kaj forblovos lin de lia loko.

Der Ost hebt ihn empor, daß er dahinfährt, und stürmt ihn fort von seiner Stätte.

22 Li tion ĵetos sur lin senkompate; De Lia mano li kuros kaj kuros.

Erbarmungslos schleudert er auf ihn, vor seiner Hand muß er entfliehn, entfliehn -

23 Oni kunfrapos pri li la manojn, Kaj oni fajfos pri li sur lia loko.

da klatscht man über ihn in die Hände und zischt ihn aus von seiner Wohnstatt her.