Ijob 27
1 Kaj Ijob daŭrigis siajn sentencojn, kaj diris:
Job jatkoi lausuen julki mietelmiään ja sanoi:
2 Kiel vivas Dio, kiu rifuzis al mi miajn rajtojn, Kaj la Plejpotenculo, kiu afliktas mian animon:
"Niin totta kuin Jumala elää, joka on ottanut minulta oikeuteni, ja Kaikkivaltias, joka on sieluni murehuttanut:
3 Tiel longe, kiel mia animo estas en mi Kaj la spiro de Dio en mia nazo,
niin kauan kuin minussa vielä henkeä on ja Jumalan henkäystä sieramissani,
4 Miaj lipoj ne eldiros malĝustaĵon, Kaj mia lango ne diros malveraĵon.
eivät minun huuleni puhu petosta, eikä kieleni vilppiä lausu.
5 Malproksime estas de mi, Rigardi vin kiel pravajn; Ĝis mia morto mi ne ĉesos rigardi min kiel senkulpan.
Pois se! En myönnä teidän oikeassa olevan. Siihen asti kunnes henkeni heitän, en luovu hurskaudestani.
6 Mian pravecon mi tenas forte, kaj mi ne ellasos ĝin; Dum mia tuta vivo mia koro ne faros al mi riproĉon pri tio.
Minä pidän kiinni vanhurskaudestani, en hellitä; yhdestäkään elämäni päivästä omatuntoni ei minua soimaa.
7 Mia malamiko estu rigardata kiel malvirtulo, Kaj mia kontraŭulo kiel malpiulo.
Käyköön viholliseni niinkuin jumalattoman ja vastustajani niinkuin väärän.
8 Ĉar kio estas la espero de hipokritulo, Kiam Dio faras al li finon, elŝiras lian animon?
Mitä toivoa on riettaalla, kun Jumala katkaisee hänen elämänsä, kun hän tempaa pois hänen sielunsa?
9 Ĉu lian kriadon Dio aŭskultos, Kiam trafos lin malfeliĉo?
Kuuleeko Jumala hänen huutonsa, kun ahdistus häntä kohtaa?
10 Ĉu li povas havi ĝuon de la Plejpotenculo, Voki al Dio en ĉiu tempo?
Tahi saattaako hän iloita Kaikkivaltiaasta, huutaa Jumalaa joka aika?
11 Mi instruos vin pri la mano de Dio; Mi ne kaŝos antaŭ vi tion, kio estas ĉe la Plejpotenculo.
Minä opetan teille, mitä tekee Jumalan käsi; en salaa, mitä Kaikkivaltiaalla on mielessä.
12 Jen vi ĉiuj mem vidis; Kial do vi parolas senenhavaĵon?
Katso, itse olette kaikki sen nähneet; miksi te turhia kuvittelette?
13 Tia estas la sorto de malbona homo ĉe Dio, Kaj la parto, kiun tiranoj ricevas de la Plejpotenculo:
Tämä on jumalattoman ihmisen osa, Jumalan varaama, tämä on perintöosa, jonka väkivaltaiset Kaikkivaltiaalta saavat.
14 Se li havos multe da filoj, ili iros sub la glavon; Kaj lia devenantaro ne havos sate panon.
Jos hänellä on paljonkin lapsia, ovat ne miekan omia; eikä hänen jälkeläisillään ole leipää ravinnoksi.
15 Tiujn, kiuj restos ĉe li, enterigos la morto; Kaj liaj vidvinoj ne ploros.
Jotka häneltä jäävät, ne saattaa rutto hautaan, eivätkä hänen leskensä pidä itkiäisiä.
16 Se li kolektos arĝenton kiel polvon Kaj pretigos al si vestojn kiel argilon,
Jos hän kokoaa hopeata kuin multaa ja kasaa vaatteita kuin savea,
17 Tiam li pretigos, sed justulo metos sur sin la vestojn, Kaj senkulpulo dividos la arĝenton.
kasatkoon: vanhurskas pukee ne päällensä, ja viaton perii hopean.
18 Li konstruas sian domon kiel tineo, Kaj kiel gardisto, kiu faras al si laŭbon.
Hän rakentaa talonsa niinkuin kointoukka, se on kuin suojus, jonka vartija kyhää.
19 Li kuŝiĝas riĉa, kaj nenion kunportas; Li malfermas la okulojn, kaj jam nenio ekzistas.
Rikkaana hän menee levolle: 'Ei häviä mitään'; hän avaa silmänsä, ja kaikki on mennyttä.
20 Teruro superfalos lin kiel akvo; En la nokto forportos lin ventego.
Kauhut yllättävät hänet kuin tulvavedet, yöllä tempaa hänet mukaansa rajuilma.
21 Levos lin vento orienta, kaj foriros, Kaj forblovos lin de lia loko.
Itätuuli vie hänet, niin että hän menee menojaan, ja puhaltaa hänet pois paikaltansa.
22 Li tion ĵetos sur lin senkompate; De Lia mano li kuros kaj kuros.
Jumala ampuu häneen nuolensa säälimättä; hänen täytyy paeta hänen kättänsä, minkä voi.
23 Oni kunfrapos pri li la manojn, Kaj oni fajfos pri li sur lia loko.
Silloin paukutetaan hänelle kämmeniä ja vihelletään hänelle hänen asuinpaikaltansa."
