Ijob 27

1 Kaj Ijob daŭrigis siajn sentencojn, kaj diris:

Og Job blev ved at fremføre sit Billedsprog og sagde:

2 Kiel vivas Dio, kiu rifuzis al mi miajn rajtojn, Kaj la Plejpotenculo, kiu afliktas mian animon:

Saa sandt Gud lever, som har borttaget min Ret, og den Almægtige, som har beskelig bedrøvet min Sjæl!

3 Tiel longe, kiel mia animo estas en mi Kaj la spiro de Dio en mia nazo,

— thi endnu er min Aand i mig, og Guds Aande i min Næse —

4 Miaj lipoj ne eldiros malĝustaĵon, Kaj mia lango ne diros malveraĵon.

skulle mine Læber ikke tale Uret, og skal min Tunge ikke fremføre Svig.

5 Malproksime estas de mi, Rigardi vin kiel pravajn; Ĝis mia morto mi ne ĉesos rigardi min kiel senkulpan.

Det være langt fra mig, at jeg skulde give eder Ret; indtil jeg opgiver Aanden, vil jeg ikke lade mig fratage min Uskyldighed.

6 Mian pravecon mi tenas forte, kaj mi ne ellasos ĝin; Dum mia tuta vivo mia koro ne faros al mi riproĉon pri tio.

Jeg vil holde paa min Retfærdighed og ikke lade af fra den; mit Hjerte skal ikke bebrejde mig nogen af mine Dage.

7 Mia malamiko estu rigardata kiel malvirtulo, Kaj mia kontraŭulo kiel malpiulo.

Min Fjende skal staa som en ugudelig, og den, som rejser sig imod mig, som en uretfærdig.

8 Ĉar kio estas la espero de hipokritulo, Kiam Dio faras al li finon, elŝiras lian animon?

Thi hvad er den vanhelliges Forventelse, naar Gud bortskærer og bortrykker hans Sjæl!

9 Ĉu lian kriadon Dio aŭskultos, Kiam trafos lin malfeliĉo?

Mon Gud skulde høre hans Skrig, naar Angest kommer over ham?

10 Ĉu li povas havi ĝuon de la Plejpotenculo, Voki al Dio en ĉiu tempo?

Kan han forlyste sig ved den Almægtige? kan han til hver en Tid paakalde Gud?

11 Mi instruos vin pri la mano de Dio; Mi ne kaŝos antaŭ vi tion, kio estas ĉe la Plejpotenculo.

Jeg vil lære eder om Guds Haand; hvad der er hos den Almægtige, vil jeg ikke dølge.

12 Jen vi ĉiuj mem vidis; Kial do vi parolas senenhavaĵon?

Se, I have jo alle set det; hvorfor nære da en saadan Forfængelighed?

13 Tia estas la sorto de malbona homo ĉe Dio, Kaj la parto, kiun tiranoj ricevas de la Plejpotenculo:

Dette er et ugudeligt Menneskes Del hos Gud og Voldsmænds Arv, som de faa af den Almægtige.

14 Se li havos multe da filoj, ili iros sub la glavon; Kaj lia devenantaro ne havos sate panon.

Har han mange Børn, hjemfalde de til Sværdet, og hans Afkom vil ikke mættes af Brød.

15 Tiujn, kiuj restos ĉe li, enterigos la morto; Kaj liaj vidvinoj ne ploros.

De, som blive tilovers af ham, skulle begraves ved Døden, og hans Enker skulle ikke begræde ham.

16 Se li kolektos arĝenton kiel polvon Kaj pretigos al si vestojn kiel argilon,

Naar han sanker Sølv som Støv og samler Klæder som Dynd,

17 Tiam li pretigos, sed justulo metos sur sin la vestojn, Kaj senkulpulo dividos la arĝenton.

da samler han det vel, men den retfærdige skal iføre sig det, og den uskyldige skal dele Pengene.

18 Li konstruas sian domon kiel tineo, Kaj kiel gardisto, kiu faras al si laŭbon.

Han byggede sit Hus som Møl, og som en Hytte, en Vogter gør sig.

19 Li kuŝiĝas riĉa, kaj nenion kunportas; Li malfermas la okulojn, kaj jam nenio ekzistas.

Rig lægger han sig og bliver ikke ved; sine Øjne oplader han og er ikke mere til.

20 Teruro superfalos lin kiel akvo; En la nokto forportos lin ventego.

Forskrækkelser skulle gribe ham som Vande, en Hvirvelvind skal bortstjæle ham om Natten.

21 Levos lin vento orienta, kaj foriros, Kaj forblovos lin de lia loko.

Østenvejret skal løfte ham op, og han farer bort, og det skal hvirvle ham bort fra sit Sted.

22 Li tion ĵetos sur lin senkompate; De Lia mano li kuros kaj kuros.

Og Gud skal skyde paa ham og ikke spare; med skal han ville fly fra hans Haand.

23 Oni kunfrapos pri li la manojn, Kaj oni fajfos pri li sur lia loko.

Man skal klappe i Hænderne over ham og pibe ham bort fra hans Sted.