Ijob 22

1 Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

Tad Elifas no Temanas atbildēja un sacīja:

2 Ĉu Dion povas instrui homo? Ĉu povas Lin instrui eĉ saĝulo?

Vai Dievam kāds labums no cilvēka? Nē, labums tam pašam, ka ir prātīgs.

3 Ĉu por la Plejpotenculo tio estas utila, se vi estas virta? Kaj ĉu Li havas profiton de tio, se via konduto estas pia?

Vai tas tam Visuvarenam par labu, kad tu taisns, jeb par mantu, ka tu savus ceļus nenoziedzīgi staigā?

4 Ĉu pro timo antaŭ vi Li disputos kun vi, Iros kun vi al juĝo?

Vai tad Viņš tavas Dieva bijāšanas dēļ tevi sodīs un ar tevi ies tiesā?

5 Via malvirteco estas ja granda, Kaj viaj malbonagoj ne havas finon.

Vai tava blēdība nav liela un tavi noziegumi bez gala?

6 Vi prenis de viaj fratoj garantiaĵon vane, De preskaŭ-nuduloj vi deprenis la vestojn;

Jo savus brāļus tu esi ķīlājis bez vainas un novilcis kailiem drēbes.

7 Al laculo vi ne donis akvon por trinki, Kaj al malsatulo vi rifuzis panon;

Piekusušo tu neesi dzirdinājis ar ūdeni un izsalkušam liedzis maizi.

8 Per forta brako vi akiris teron, Kaj dank’ al eminenteco vi loĝis sur ĝi;

Kur kāds bija varens, tam piederēja zeme, un kas bija augstā godā, tas tur dzīvoja.

9 Vidvinojn vi foririgis kun nenio, Kaj la brakojn de orfoj vi frakasis.

Atraitnes tu esi atlaidis tukšā, un bāriņu elkoņi ir salauzti.

10 Pro tio ĉirkaŭe de vi estas kaptiloj, Kaj subita teruro vin timigas.

Tādēļ ir virves ap tevi, un izbailes tev piepeši uzgājušas.

11 Aŭ pro mallumo vi nenion vidas, Kaj multego da akvo vin kovris?

Jeb vai tu neredzi tumsu un ūdens plūdus, kas tevi apklāj?

12 Ĉu ne estas Dio tie alte en la ĉielo? Rigardu la stelojn, kiel alte ili estas.

Vai Dievs nav augšām debesīs? Redzi jel zvaigžņu augstumu, cik tās augstas!

13 Kaj vi diras: Kion scias Dio? Ĉu Li povas juĝi en mallumo?

Un tu saki: ko Dievs zin? Vai Viņš aiz tumšiem mākoņiem māk tiesāt?

14 La nuboj kovras Lin, kaj Li ne vidas; Kaj Li nur rondiras en la rondo de la ĉielo.

Padebeši ir Viņa aizsegs, ka neredz, un Viņš staigā debesīs.

15 Ĉu vi konservas la vojon antikvan, Kiun iradis homoj malpiaj,

Vai tu vecās pasaules ceļu gribi staigāt, ko netaisnie ļaudis gājuši,

16 Kiuj estis kaptitaj antaŭtempe, Kaj kies grundo disverŝiĝis kiel rivero,

Kas priekšlaiku bojā gājuši, - plūdi izgāzušies pār viņu pamatiem.

17 Kiuj parolis al Dio: Foriru de ni! Kion povas fari al ni la Plejpotenculo?

Kas uz to stipro Dievu sacīja: Nost no mums! un ko tas Visuvarenais tiem varētu darīt?

18 Kvankam Li plenigis iliajn domojn per bonaĵo. Sed la pensmaniero de malvirtuloj estas malproksima de mi.

Tomēr Tas viņu namus bija pildījis ar labumu. Šo bezdievīgo padoms lai ir tālu no manis.

19 La virtuloj vidos kaj ĝojos; La senkulpulo mokos ilin:

Taisnie to redz un priecājās, un nenoziedzīgais par tiem smiesies:

20 Certe malaperis nia kontraŭulo, Kaj kio restis, tion ekstermis fajro.

Tiešām, izdeldēti ir mūsu ienaidnieki, un uguns aprijis viņu pārējo mantu.

21 Interkonsentu do kun Li, kaj vi havos pacon; Per tio venos al vi bono.

Meklē Viņa draudzību, tad paliksi mierā, no tā tev nāks labums.

22 Prenu el Lia buŝo instruon, Kaj metu Liajn vortojn en vian koron.

Pieņem jel mācību no Viņa mutes un liec Viņa vārdus savā sirdī.

23 Se vi revenos al la Plejpotenculo, vi estos konstruita; Forigu malpiaĵon el via tendo.

Ja tu atgriezīsies pie tā Visuvarenā un atmetīsi netaisnību tālu no sava dzīvokļa, tad tu tapsi uztaisīts.

24 Ĵetu en la polvon la multekostan metalon, Kaj la Ofiran oron sur la ŝtonojn de la torentoj;

Liec pīšļos mantu un upes oļos zeltu,

25 Tiam la Plejpotenculo estos via oro kaj via brilanta arĝento;

Tad tas Visuvarenais tev būs par zeltu un Viņš tev būs par spožu sudrabu.

26 Ĉar tiam vi havos vian plezuron en la Plejpotenculo, Kaj vi levos al Dio vian vizaĝon;

Tad tu par to Visuvareno priecāsies un pacelsi uz Dievu savu vaigu.

27 Vi preĝos al Li, kaj Li vin aŭskultos; Kaj viajn sanktajn promesojn vi plenumos;

Tu Viņu piesauksi, un Viņš tevi paklausīs, un tu maksāsi savus solījumus.

28 Se vi ion decidos, ĝi plenumiĝos ĉe vi; Kaj super viaj vojoj brilos lumo.

Ko tu apņemsies, tas tev notiks, un uz taviem ceļiem spīdēs gaišums.

29 Ĉar tiujn, kiuj humiliĝis, Li altigos; Kaj kiu mallevas la okulojn, tiu estos savita.

Kad iet uz leju, tad tu saki: uz augšu! Un Viņš izglābs to, kam noskumis vaigs.

30 Ankaŭ tiun, kiu ne estis senkulpa, Li savos; Tia estos savita pro la pureco de viaj manoj.

Viņš izpestīs to, kas nav nenoziedzīgs; tavu roku šķīstības dēļ tas taps izpestīts.