< Ijob 21 >
1 Ijob respondis kaj diris:
А Йов відповів та й сказав:
2 Aŭskultu mian parolon; Kaj ĝi estu anstataŭ viaj konsoloj.
„Уважно послухайте сло́во моє, і нехай бу́де мені це розра́дою вашою!
3 Toleru, ke mi parolu; Kaj kiam mi finos mian paroladon, tiam moku.
Перете́рпіть мені, а я промовля́тиму, — по промові ж моїй насміха́тися будеш.
4 Ĉu kontraŭ homo mi disputas? Kaj kial mi ne estu malpacienca?
Хіба до люди́ни моє нарі́кання? Чи не мав би чого стати нетерпели́вим мій дух?
5 Turnu vin al mi, kaj vi eksentos teruron, Kaj vi metos la manon sur la buŝon.
Оберні́ться до мене — й жахні́ться, та руку на уста свої покладіть.
6 Kiam mi ekpensas pri tio, min atakas teruro, Kaj tremo kaptas mian korpon.
І якщо я згадаю про це, то жаха́юсь, і морозом пройма́ється тіло моє.
7 Kial malpiuloj vivas, Atingas maljunecon, akiras grandan havaĵon?
Чого несправедливі живуть, доживають до ві́ку, й багатством зміцня́ються?
8 Ilia idaro estas bone aranĝita antaŭ ili, kune kun ili, Kaj ilia devenantaro estas antaŭ iliaj okuloj.
Насіння їх міцно стоїть перед ними, при них, а їхні наща́дки — на їхніх оча́х.
9 Iliaj domoj estas en paco, sen timo; Kaj la vergo de Dio ne estas sur ili.
Доми їхні — то спо́кій від страху, і над ними нема бича Божого.
10 Ilia bovo naskigas kaj ne estas forpuŝata; Ilia bovino gravediĝas kaj ne abortas.
Спинається бик його, і не даре́мно, — зачинає корова його, й не скидає.
11 Siajn malgrandajn infanojn ili elirigas kiel ŝafaron, Kaj iliaj knaboj saltas.
Вони випускають своїх молодя́т, як отару, а їх діти вибри́кують.
12 Ili ĝojkrias sub la sonoj de tamburino kaj harpo, Ili estas gajaj sub la sonoj de fluto.
Вони голос здіймають при бубні та цитрі, і веселяться при звуку сопілки.
13 Ili pasigas siajn tagojn en bonstato, Kaj iras en Ŝeolon momente. (Sheol )
Провадять в добрі свої дні, і сходять в споко́ї в шео́л. (Sheol )
14 Kaj tamen ili diras al Dio: Foriru de ni, Ni ne deziras koni Viajn vojojn;
А до Бога говорять вони: „Уступи́ся від нас, — ми ж дорі́г Твоїх знати не хочем!
15 Kio estas la Plejpotenculo, ke ni servu al Li? Kaj kian utilon ni havos, se ni turnos nin al Li?
Що таке Всемогу́тній, що бу́дем служити Йому? І що́ скориста́єм, як будем благати Його?“
16 Sed ne de ili dependas ilia bonstato; La pensmaniero de la malpiuloj estas malproksima de mi.
Та не в їхній руці добро їхнє, — дале́ка від мене порада безбожних...
17 Ĝis kiam? La lumilo de la malpiuloj estingiĝu, Kaj ilia pereo venu sur ilin; Suferojn Li partodonu al ili en Sia kolero.
Як часто світи́льник безбожним згасає, і прихо́дить на них їх нещастя? — Він приділює в гніві Своїм на них па́стки!
18 Ili estu kiel pajlero antaŭ vento, Kaj kiel grenventumaĵo, kiun forportas ventego.
Вони будуть, немов та солома на вітрі, і немов та полова, що буря схопи́ла її!
19 Dio konservas lian malfeliĉon por liaj infanoj; Li repagu al li mem, ke li sciu;
„Бог ховає синам його кривду Свою“— та нехай надолу́жить самому йому, і він зна́тиме!
20 Liaj propraj okuloj vidu lian malfeliĉon, Kaj el la kolero de la Plejpotenculo li trinku.
Нехай його очі побачать нещастя його́, й бодай сам він пив гнів Всемогу́тнього!
21 Ĉar kiom interesas lin lia domo post li, Kiam la nombro de liaj monatoj finiĝis?
Яке бо стара́ння його про роди́ну по ньому, як для нього число його місяців вже перелічене?
22 Ĉu oni povas instrui scion al Dio, Kiu juĝas ja plej altajn?
Чи буде хто Бога навчати знання́, Його, що й небесних суди́тиме?
23 Unu mortas meze de sia abundeco, Tute trankvila kaj kontenta;
Оцей в повній силі своїй помирає, — увесь він спокі́йний та ми́рний,
24 Lia brusto estas plena de lakto, Kaj liaj ostoj estas saturitaj de medolo.
діжки́ його повні були молока, а мі́зок косте́й його свіжий.
25 Alia mortas kun animo suferanta, Kaj li ne ĝuis bonon.
А цей помирає з душею огі́рченою, і доброго не спожива́в він,
26 Sed ambaŭ kune ili kuŝas en la tero, Kaj vermoj ilin kovras.
та по́рохом будуть лежати обо́є вони, і черва́ їх покриє.
27 Vidu, mi scias viajn pensojn, Kaj la argumentojn, kiujn vi malice kolektas kontraŭ mi;
Тож я знаю думки́ ваші й за́думи, що хочете кри́вдити ними мене.
28 Vi diros: Kie estas la domo de la nobelo? Kaj kie estas la tendo, en kiu loĝis la malpiuloj?
Бож питаєте ви: Де́ князів дім, і де наме́т пробува́ння безбожних?
29 Sed demandu la vojaĝantojn, Kaj ne malatentu iliajn atestojn:
Тож спитайтеся тих, що дорогою йдуть, а їхніх озна́к не зата́юйте:
30 En tago de malfeliĉo la malpiulo estas ŝirmata, En tago de kolero li estas metata flanken.
що буває врято́ваний злий в день загибелі, на день гніву відво́диться в за́хист!
31 Kiu montros antaŭ lia vizaĝo lian konduton? Kiu repagos al li, se li ion faris?
Хто йому́ розповість у лице про дорогу його́? А коли наробив, хто йому́ надолу́жить?
32 Kaj li estas akompanata al la tomboj, Kaj sur la tomba altaĵeto estas starigataj gardistoj.
І на кладо́вище буде прова́джений він, і про могилу подбають.
33 Dolĉaj estas por li la terbuloj de la valo, Kaj post li treniĝas ĉiuj homoj, Kaj sennombraj estas tiuj, kiuj iris antaŭ li.
Ски́би долини солодкі йому́, і тя́гнеться кожна люди́на за ним, а тим, хто попе́реду нього, — немає числа.
34 Kiel do vi volas konsoli min per vantaĵo, Kaj viaj respondoj enhavas nur malĝustaĵojn?
І я́к ви мене потішаєте ма́рністю, коли з ваших ві́дповідей зостається сама тільки фальш?“