Ijob 21
1 Ijob respondis kaj diris:
Job antwoordde, en sprak:
2 Aŭskultu mian parolon; Kaj ĝi estu anstataŭ viaj konsoloj.
Luistert aandachtig naar wat ik ga zeggen; En dat uw troost zich daartoe bepale!
3 Toleru, ke mi parolu; Kaj kiam mi finos mian paroladon, tiam moku.
Laat mij uitspreken op mijn beurt, Wanneer ik klaar ben, kunt ge spotten!
4 Ĉu kontraŭ homo mi disputas? Kaj kial mi ne estu malpacienca?
Heb ik me soms over mensen beklaagd, Of heb ik geen grond, om mismoedig te zijn?
5 Turnu vin al mi, kaj vi eksentos teruron, Kaj vi metos la manon sur la buŝon.
Ziet mij aan, en staat verstomd, En legt uw hand op de mond!
6 Kiam mi ekpensas pri tio, min atakas teruro, Kaj tremo kaptas mian korpon.
Wanneer ik er aan denk, sta ik verbijsterd, En huivert mijn vlees:
7 Kial malpiuloj vivas, Atingas maljunecon, akiras grandan havaĵon?
"Waarom blijven de bozen in leven Worden zij oud en groeien in kracht?"
8 Ilia idaro estas bone aranĝita antaŭ ili, kune kun ili, Kaj ilia devenantaro estas antaŭ iliaj okuloj.
Hun kroost gedijt voor hun aanschijn, Hun geslacht houdt stand voor hun ogen;
9 Iliaj domoj estas en paco, sen timo; Kaj la vergo de Dio ne estas sur ili.
Hun huizen zijn veilig en zonder vrees, Gods roede valt er niet op neer.
10 Ilia bovo naskigas kaj ne estas forpuŝata; Ilia bovino gravediĝas kaj ne abortas.
Hun stier bespringt en bevrucht, Hun koeien kalven en hebben geen misdracht;
11 Siajn malgrandajn infanojn ili elirigas kiel ŝafaron, Kaj iliaj knaboj saltas.
Als een kudde laten ze hun jongens naar buiten, En hun kinderen springen rond.
12 Ili ĝojkrias sub la sonoj de tamburino kaj harpo, Ili estas gajaj sub la sonoj de fluto.
Ze zingen bij pauken en citer, Vermaken zich bij de tonen der fluit;
Ze slijten hun dagen in weelde, En dalen in vrede ten grave. (Sheol h7585)
14 Kaj tamen ili diras al Dio: Foriru de ni, Ni ne deziras koni Viajn vojojn;
Toch zeggen ze tot God: Blijf verre van ons, We willen uw wegen niet kennen!
15 Kio estas la Plejpotenculo, ke ni servu al Li? Kaj kian utilon ni havos, se ni turnos nin al Li?
Wat is de Almachtige, dat we Hem zouden dienen; Wat baat het ons, te smeken tot Hem?
16 Sed ne de ili dependas ilia bonstato; La pensmaniero de la malpiuloj estas malproksima de mi.
Ligt hun geluk niet in hun eigen hand, Bemoeit Hij Zich wel met de plannen der bozen?
17 Ĝis kiam? La lumilo de la malpiuloj estingiĝu, Kaj ilia pereo venu sur ilin; Suferojn Li partodonu al ili en Sia kolero.
Hoe dikwijls gaat de lamp der bozen wel uit, En stort er rampspoed op hen neer? Hoe dikwijls vernielt Hij de slechten in zijn toorn, Grijpen de weeën hen aan in zijn gramschap;
18 Ili estu kiel pajlero antaŭ vento, Kaj kiel grenventumaĵo, kiun forportas ventego.
Worden zij als stro voor de wind, Als kaf, opgejaagd door de storm?
19 Dio konservas lian malfeliĉon por liaj infanoj; Li repagu al li mem, ke li sciu;
Gij zegt: God wreekt zijn misdaad op zijn kinderen, En zal hem zo zijn wraak laten voelen!
20 Liaj propraj okuloj vidu lian malfeliĉon, Kaj el la kolero de la Plejpotenculo li trinku.
Maar zijn eigen ogen moesten zijn rampspoed aanschouwen, Zelf moest hij de toorn van den Almachtige drinken!
21 Ĉar kiom interesas lin lia domo post li, Kiam la nombro de liaj monatoj finiĝis?
Want wat bekommert hij zich om zijn gezin na zijn dood, Wanneer het getal zijner maanden ten einde is?
22 Ĉu oni povas instrui scion al Dio, Kiu juĝas ja plej altajn?
Zou men soms God de les willen lezen, Hij, die de hemelingen richt?
23 Unu mortas meze de sia abundeco, Tute trankvila kaj kontenta;
En de een gaat dood, geheel voldaan, Volkomen gelukkig en rustig,
24 Lia brusto estas plena de lakto, Kaj liaj ostoj estas saturitaj de medolo.
Zijn lenden vol vet, Het merg in zijn beenderen nog fris.
25 Alia mortas kun animo suferanta, Kaj li ne ĝuis bonon.
De ander sterft met een verbitterd gemoed, Zonder ooit het geluk te hebben gesmaakt!
26 Sed ambaŭ kune ili kuŝas en la tero, Kaj vermoj ilin kovras.
Tezamen liggen ze neer in het stof, Door de wormen bedekt!
27 Vidu, mi scias viajn pensojn, Kaj la argumentojn, kiujn vi malice kolektas kontraŭ mi;
Zeker, ik ken uw gedachten, En de bedenkingen, die gij tegen mij aanvoert;
28 Vi diros: Kie estas la domo de la nobelo? Kaj kie estas la tendo, en kiu loĝis la malpiuloj?
Gij zegt: "Waar is het huis van den tyran, Waar de tent, waar de bozen in wonen?"
29 Sed demandu la vojaĝantojn, Kaj ne malatentu iliajn atestojn:
Hebt gij de reizigers dan nooit ondervraagd, Of aanvaardt gij hun getuigenis niet:
30 En tago de malfeliĉo la malpiulo estas ŝirmata, En tago de kolero li estas metata flanken.
"De boze blijft gespaard op de dag van verderf, En ontsnapt op de dag van de gramschap!"
31 Kiu montros antaŭ lia vizaĝo lian konduton? Kiu repagos al li, se li ion faris?
Wie houdt hem zijn wandel voor ogen, Wie zet hem betaald wat hij deed?
32 Kaj li estas akompanata al la tomboj, Kaj sur la tomba altaĵeto estas starigataj gardistoj.
Hij wordt ten grave gedragen, En een tombe houdt er de wacht.
33 Dolĉaj estas por li la terbuloj de la valo, Kaj post li treniĝas ĉiuj homoj, Kaj sennombraj estas tiuj, kiuj iris antaŭ li.
Zacht ligt hij neer Op de kluiten in het dal; Heel de wereld trekt achter hem aan, Talloos velen lopen uit voor zijn stoet.
34 Kiel do vi volas konsoli min per vantaĵo, Kaj viaj respondoj enhavas nur malĝustaĵojn?
Wat is uw vertroosting dus schraal, Uw antwoord anders dan leugens!
